< Psalms 107 >

1 Give thanks to the LORD, for He is good; His loving devotion endures forever.
خداوند را حمد گویید، زیرا او نیکوست و محبتش تا ابد باقی است.
2 Let the redeemed of the LORD say so, whom He has redeemed from the hand of the enemy
کسانی که توسط خداوند نجات یافته‌اند به همه اعلام کنند که خداوند آنها را از دست دشمنانشان نجات داده است
3 and gathered from the lands, from east and west, from north and south.
و آنها را از سرزمینهای بیگانه، از مشرق و مغرب، شمال و جنوب، به سرزمین خودشان بازگردانیده است.
4 Some wandered in desert wastelands, finding no path to a city in which to dwell.
برخی در صحرا آواره و سرگردان شدند و جای معینی برای سکونت نیافتند،
5 They were hungry and thirsty; their soul fainted within them.
گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لب رسیده بود.
6 Then they cried out to the LORD in their trouble, and He delivered them from their distress.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از همهٔ تنگیهایشان رهانید و ایشان را از راه راست به سرزمینی هدایت کرد که بتوانند در آن زندگی کنند.
7 He led them on a straight path to reach a city where they could live.
8 Let them give thanks to the LORD for His loving devotion and His wonders to the sons of men.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، تشکر کنند.
9 For He satisfies the thirsty and fills the hungry with good things.
او جان تشنه و گرسنه را با نعمتهای خوب سیر می‌کند.
10 Some sat in darkness and in the shadow of death, prisoners in affliction and chains,
آنانی که از دستورهای خدای متعال سر پیچیدند و به او اهانت کردند، اسیر و زندانی شدند و مرگ بر آنها سایه افکند.
11 because they rebelled against the words of God and despised the counsel of the Most High.
12 He humbled their hearts with hard labor; they stumbled, and there was no one to help.
پشت آنها در زیر بار مشقت خم شد و سرانجام افتادند و کسی نبود که ایشان را یاری کند.
13 Then they cried out to the LORD in their trouble, and He saved them from their distress.
آنگاه در گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او آنها را از همه تنگیهایشان رهانید.
14 He brought them out of darkness and the shadow of death and broke away their chains.
آنها را از مرگی که بر آنها سایه افکنده بود رهانید و زنجیرهای اسارت ایشان را پاره کرد.
15 Let them give thanks to the LORD for His loving devotion and His wonders to the sons of men.
پس باید از خداوند، به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق آنها انجام داده است، تشکر کنند.
16 For He has broken down the gates of bronze and cut through the bars of iron.
او درهای مفرغین زندانها را می‌شکند و زنجیرهای اسارت را پاره می‌کند.
17 Fools, in their rebellious ways, and through their iniquities, suffered affliction.
افراد نادان، به سبب رفتار شرارت‌بار و آلوده به گناه خود، ضعیف و بیمار شدند،
18 They loathed all food and drew near to the gates of death.
اشتهای خود را از دست دادند و جانشان به لب گور رسید.
19 Then they cried out to the LORD in their trouble, and He saved them from their distress.
آنگاه در این گرفتاری خود، نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از تنگیهایشان رهایی بخشید.
20 He sent forth His word and healed them; He rescued them from the Pit.
او با کلام خود آنها را شفا بخشید و ایشان را از مرگ نجات داد.
21 Let them give thanks to the LORD for His loving devotion and His wonders to the sons of men.
پس باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
22 Let them offer sacrifices of thanksgiving and declare His works with rejoicing.
باید با تقدیم قربانی از او تشکر کنند و با سرودهای شاد کارهایی را که کرده است اعلام نمایند.
23 Others went out to sea in ships, conducting trade on the mighty waters.
برخی به کشتی سوار شده، به دریا رفتند و به کار تجارت مشغول شدند.
24 They saw the works of the LORD, and His wonders in the deep.
آنان قدرت خداوند را دیدند و کارهای شگرف او را در اعماق دریاها مشاهده نمودند.
25 For He spoke and raised a tempest that lifted the waves of the sea.
به امر او بادی شدید ایجاد شد و دریا را طوفانی ساخت،
26 They mounted up to the heavens, then sunk to the depths; their courage melted in their anguish.
چنانکه کشتی‌ها دستخوش امواج گردیدند و بالا و پایین می‌رفتند. سرنشینان آنها، از ترس نیمه جان شدند
27 They reeled and staggered like drunkards, and all their skill was useless.
و مثل مستان، تلوتلو خورده، گیج و سرگردان بودند.
28 Then they cried out to the LORD in their trouble, and He brought them out of their distress.
آنگاه در این گرفتاری خود نزد خداوند فریاد برآوردند و او ایشان را از این گرفتاری رهایی بخشید.
29 He calmed the storm to a whisper, and the waves of the sea were hushed.
خداوند طوفان را آرام و امواج دریا را ساکت ساخت.
30 They rejoiced in the silence, and He guided them to the harbor they desired.
آنها شاد شدند زیرا از خطر رهایی یافته بودند، و سرانجام به سلامت به بندر مراد خود رسیدند.
31 Let them give thanks to the LORD for His loving devotion and His wonders to the sons of men.
پس آنها نیز باید خداوند را به سبب محبتش و کارهای بزرگی که در حق ایشان انجام داده است، سپاس گویند.
32 Let them exalt Him in the assembly of the people and praise Him in the council of the elders.
باید عظمت خداوند را در بین جماعت اسرائیل اعلام کنند و نزد بزرگان قوم، او را ستایش نمایند.
33 He turns rivers into deserts, springs of water into thirsty ground,
خداوند رودخانه‌ها را به خشکی مبدل ساخت و چشمه‌های آب را خشک کرد.
34 and fruitful land into fields of salt, because of the wickedness of its dwellers.
زمین حاصلخیز را به شوره‌زار تبدیل نمود، زیرا ساکنان آن شرور بودند.
35 He turns a desert into pools of water and a dry land into flowing springs.
اما بار دیگر زمینهای شوره‌زار و خشک را حاصلخیز و پر از چشمه‌های آب نمود.
36 He causes the hungry to settle there, that they may establish a city in which to dwell.
گرسنگان را در آن اِسکان داد تا شهرهایشان را بسازند.
37 They sow fields and plant vineyards that yield a fruitful harvest.
آنها مزارع و تاکستانها ایجاد کردند، و محصول پربار به دست آوردند.
38 He blesses them, and they multiply greatly; He does not let their herds diminish.
خداوند آنها را برکت داده، فرزندان بسیاری به ایشان بخشید، و نگذاشت رمه‌ها و گله‌هایشان کم شوند.
39 When they are decreased and humbled by oppression, evil, and sorrow,
هنگامی که قوم خداوند در زیر ظلم و ستم رو به نابودی می‌رفتند،
40 He pours out contempt on the nobles and makes them wander in a trackless wasteland.
خداوند کسانی را که بر قومش ظلم می‌کردند خوار و ذلیل ساخت و آنها را در میان ویرانه‌ها، آواره و سرگردان کرد.
41 But He lifts the needy from affliction and increases their families like flocks.
او قوم فقیر و درماندهٔ خود را از زیر بار سختیها رهانید و فرزندان و گله‌های ایشان را افزونی بخشید.
42 The upright see and rejoice, and all iniquity shuts its mouth.
نیکان این را دیده، شاد خواهند شد اما بدکاران خاموش خواهند شد.
43 Let him who is wise pay heed to these things and consider the loving devotion of the LORD.
خردمندان دربارهٔ اینها فکر کنند و رحمت و محبت خداوند را به یاد داشته باشند.

< Psalms 107 >