Psalms 102
1 A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.
2 Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.
3 For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.
4 My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.
5 Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.
6 I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.
7 I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.
8 All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.
9 For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.
10 because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.
11 My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.
12 But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.
13 You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.
14 For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.
15 So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.
16 For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.
17 He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.
18 Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.
19 For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,
20 to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.
21 that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem
22 when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.
23 He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.
24 I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.
25 In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.
26 They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)
27 But You remain the same, and Your years will never end.
Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.
28 The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”
Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.
