Psalms 102
1 A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
2 Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
3 For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
4 My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
5 Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
6 I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
7 I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
8 All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
9 For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
10 because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
11 My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
12 But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
13 You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
14 For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
15 So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
16 For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
17 He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
18 Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
19 For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
20 to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
21 that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
22 when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
23 He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
24 I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
25 In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
26 They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
27 But You remain the same, and Your years will never end.
Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
28 The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”
Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.
