Nehemiah 1
1 These are the words of Nehemiah son of Hacaliah: In the month of Chislev, in the twentieth year, while I was in the citadel of Susa,
Ang mga pulong ni Nehemias anak nga lalake ni Hachalias. Karon nahitabo sa bulan sa Chisleu, sa ikakaluhaan ka tuig, sa didto ako sa palacio sa Susan,
2 Hanani, one of my brothers, arrived with men from Judah. So I questioned them about the remnant of the Jews who had survived the exile, and also about Jerusalem.
Nga si Hanani, usa sa akong mga igsoon, miabut, siya ug ang pipila ka mga tawo gikan sa Juda; ug ako nangutana kanila mahitungod sa mga Judio nga nakagawas, nga nanghibilin gikan sa pagkabinihag, ug mahitungod sa Jerusalem.
3 And they told me, “The remnant who survived the exile are there in the province, in great trouble and disgrace. The wall of Jerusalem is broken down, and its gates are burned with fire.”
Ug sila ming-ingon kanako: Ang salin nga nanghibilin gikan sa pagkabinihag didto sa lalawigan anaa sa dakung kasakitan ug sa pagkatalamayon: ang kuta sa Jerusalem usab nagun-ob, ug ang mga ganghaan niini nangasunog sa kalayo.
4 When I heard these words, I sat down and wept. I mourned for days, fasting and praying before the God of heaven.
Ug nahitabo, sa pagkadungog nako niining mga pulonga, nga ako milingkod ug mihilak, ug nagbalata sulod sa pipila ka adlaw; ug ako nagpuasa ug nag-ampo sa atubangan sa Dios sa langit,
5 Then I said: “O LORD, God of heaven, the great and awesome God who keeps His covenant of loving devotion with those who love Him and keep His commandments,
Ug miingon: Nangaliyupo ako kanimo, Oh Jehova, Dios sa langit, ang daku ug kahadlokan nga Dios, nga nagabantay sa tugon ug sa mahigugmaong-kalolot kanila nga nahagugma kaniya ug nagbantay sa iyang mga sugo:
6 let Your eyes be open and Your ears attentive to hear the prayer that I, Your servant, now pray before You day and night for Your servants, the Israelites. I confess the sins that we Israelites have committed against You. Both I and my father’s house have sinned.
Ipamati karon ang imong igdulungog, ug bukha ang imong mga mata, aron ikaw makadungog sa pangamuyo sa imong alagad, nga maoy akong gipakilooy sa atubangan mo niining taknaa, sa adlaw ug gabii, tungod sa mga anak sa Israel, nga imong mga alagad, samtang nga nagsugid ako sa mga sala sa mga anak sa Israel, nga among gipakasala batok kanimo. Oo, ako ug ang balay sa akong amahan nakasala:
7 We have behaved corruptly against You and have not kept the commandments, statutes, and ordinances that You gave Your servant Moses.
Kami nagbuhat sa pagkadautan gayud batok kanimo, ug wala magbantay sa mga sugo, ni sa kabalaoran, ni sa mga tulomanon, nga imong gisugo sa imong alagad nga si Moises.
8 Remember, I pray, the word that You commanded Your servant Moses when You said, ‘If you are unfaithful, I will scatter you among the nations,
Hinumdumi, ako nangamuyo kanimo, ang pulong nga imong gisugo sa imong alagad nga si Moises, nga nagaingon: Kong kamo makalapas, kamo patibulaagon ko sa taliwala sa mga katawohan:
9 but if you return to Me and keep and practice My commandments, then even if your exiles have been banished to the farthest horizon, I will gather them from there and bring them to the place I have chosen as a dwelling for My Name.’
Apan kong kamo mobalik kanako, ug magbantay sa akong mga sugo ug buhaton sila, bisan pa ang inyong mga sinalikway atua sa labing halayo nga dapit sa mga langit, bisan pa niini tigumon ko sila gikan didto, ug dad-on ko sila ngadto sa dapit nga akong gipili aron igabutang ko ang akong ngalan didto.
10 They are Your servants and Your people. You redeemed them by Your great power and mighty hand.
Karon kini mao ang imong mga alagad ug ang imong katawohan, nga imong gitubos pinaagi sa imong dakung gahum, ug pinaagi sa imong makusganon nga kamot.
11 O Lord, may Your ear be attentive to my prayer and to the prayers of Your servants who delight to revere Your name. Give Your servant success this day, I pray, and grant him mercy in the sight of this man.” (At that time I was the cupbearer to the king.)
Oh Ginoo, ako nangamuyo kanimo, ipamati karon ang imong igdulungog sa pag-ampo sa imong alagad, ug sa pag-ampo sa imong mga alagad, nga nahamuot sa pagkahadlok sa imong ngalan; ug pauswaga, ako nagaampo kanimo, ang imong ulipon niining adlawa, ug hatagi siya ug kalooy sa panan-aw niining tawo. (Karon ako ang magdadala sa copa sa hari).
