Mark 8
1 In those days the crowd once again became very large, and they had nothing to eat. Jesus called the disciples to Him and said,
ตทา ตตฺสมีปํ พหโว โลกา อายาตา อตเสฺตษำ โภชฺยทฺรวฺยาภาวาทฺ ยีศุ: ศิษฺยานาหูย ชคาท, ฯ
2 “I have compassion for this crowd, because they have already been with Me three days and have nothing to eat.
โลกนิวเห มม กฺฤปา ชายเต เต ทินตฺรยํ มยา สารฺทฺธํ สนฺติ เตษำ โภชฺยํ กิมปิ นาสฺติฯ
3 If I send them home hungry, they will faint along the way. For some of them have come a great distance.”
เตษำ มเธฺย'เนเก ทูราทฺ อาคตา: , อภุกฺเตษุ เตษุ มยา สฺวคฺฤหมภิปฺรหิเตษุ เต ปถิ กฺลมิษฺยนฺติฯ
4 His disciples replied, “Where in this desolate place could anyone find enough bread to feed all these people?”
ศิษฺยา อวาทิษุ: , เอตาวโต โลกานฺ ตรฺปยิตุมฺ อตฺร ปฺรนฺตเร ปูปานฺ ปฺราปฺตุํ เกน ศกฺยเต?
5 “How many loaves do you have?” Jesus asked. “Seven,” they replied.
ตต: ส ตานฺ ปปฺรจฺฉ ยุษฺมากํ กติ ปูปา: สนฺติ? เต'กถยนฺ สปฺตฯ
6 And He instructed the crowd to sit down on the ground. Then He took the seven loaves, gave thanks and broke them, and gave them to His disciples to set before the people. And they distributed them to the crowd.
ตต: ส ตาโลฺลกานฺ ภุวิ สมุปเวษฺฏุมฺ อาทิศฺย ตานฺ สปฺต ปูปานฺ ธฺฤตฺวา อีศฺวรคุณานฺ อนุกีรฺตฺตยามาส, ภํกฺตฺวา ปริเวษยิตุํ ศิษฺยานฺ ปฺรติ ทเทา, ตตเสฺต โลเกภฺย: ปริเวษยามาสุ: ฯ
7 They also had a few small fish, and Jesus blessed them and ordered that these be set before them as well.
ตถา เตษำ สมีเป เย กฺษุทฺรมตฺสฺยา อาสนฺ ตานปฺยาทาย อีศฺวรคุณานฺ สํกีรฺตฺย ปริเวษยิตุมฺ อาทิษฺฏวานฺฯ
8 The people ate and were satisfied, and the disciples picked up seven basketfuls of broken pieces that were left over.
ตโต โลกา ภุกฺตฺวา ตฺฤปฺตึ คตา อวศิษฺฏขาไทฺย: ปูรฺณา: สปฺตฑลฺลกา คฺฤหีตาศฺจฯ
9 And about four thousand men were present. As soon as Jesus had dismissed the crowd,
เอเต โภกฺตาร: ปฺรายศฺจตุ: สหสฺรปุรุษา อาสนฺ ตต: ส ตานฺ วิสสรฺชฯ
10 He got into the boat with His disciples and went to the district of Dalmanutha.
อถ ส ศิษฺย: สห นาวมารุหฺย ทลฺมานูถาสีมามาคต: ฯ
11 Then the Pharisees came and began to argue with Jesus, testing Him by demanding from Him a sign from heaven.
ตต: ปรํ ผิรูศิน อาคตฺย เตน สห วิวทมานาสฺตสฺย ปรีกฺษารฺถมฺ อากาศียจิหฺนํ ทฺรษฺฏุํ ยาจิตวนฺต: ฯ
12 Jesus sighed deeply in His spirit and said, “Why does this generation demand a sign? Truly I tell you, no sign will be given to this generation.”
ตทา โส'นฺตรฺทีรฺฆํ นิศฺวสฺยากถยตฺ, เอเต วิทฺยมานนรา: กุตศฺจินฺหํ มฺฤคยนฺเต? ยุษฺมานหํ ยถารฺถํ พฺรวีมิ โลกาเนตานฺ กิมปิ จิหฺนํ น ทรฺศยิษฺยเตฯ
13 And He left them, got back into the boat, and crossed to the other side.
อถ ตานฺ หิตฺวา ปุน รฺนาวมฺ อารุหฺย ปารมคาตฺฯ
14 Now the disciples had forgotten to take bread, except for one loaf they had with them in the boat.
เอตรฺหิ ศิไษฺย: ปูเปษุ วิสฺมฺฤเตษุ นาวิ เตษำ สนฺนิเธา ปูป เอเกอว สฺถิต: ฯ
15 “Watch out!” He cautioned them. “Beware of the leaven of the Pharisees and of Herod.”
ตทานีํ ยีศุสฺตานฺ อาทิษฺฏวานฺ ผิรูศินำ เหโรทศฺจ กิณฺวํ ปฺรติ สตรฺกา: สาวธานาศฺจ ภวตฯ
16 So they began to discuss with one another the fact that they had no bread.
ตตเสฺต'โนฺยนฺยํ วิเวจนํ กรฺตุมฺ อาเรภิเร, อสฺมากํ สนฺนิเธา ปูโป นาสฺตีติ เหโตริทํ กถยติฯ
17 Aware of their conversation, Jesus asked them, “Why are you debating about having no bread? Do you still not see or understand? Do you have such hard hearts?
ตทฺ พุทฺวฺวา ยีศุเสฺตโภฺย'กถยตฺ ยุษฺมากํ สฺถาเน ปูปาภาวาตฺ กุต อิตฺถํ วิตรฺกยถ? ยูยํ กิมทฺยาปิ กิมปิ น ชานีถ? โพทฺธุญฺจ น ศกฺนุถ? ยาวททฺย กึ ยุษฺมากํ มนำสิ กฐินานิ สนฺติ?
18 ‘Having eyes, do you not see? And having ears, do you not hear?’ And do you not remember?
สตฺสุ เนเตฺรษุ กึ น ปศฺยถ? สตฺสุ กรฺเณษุ กึ น ศฺฤณุถ? น สฺมรถ จ?
19 When I broke the five loaves for the five thousand, how many basketfuls of broken pieces did you collect?” “Twelve,” they answered.
ยทาหํ ปญฺจปูปานฺ ปญฺจสหสฺราณำ ปุรุษาณำ มเธฺย ภํกฺตฺวา ทตฺตวานฺ ตทานีํ ยูยมฺ อวศิษฺฏปูไป: ปูรฺณานฺ กติ ฑลฺลกานฺ คฺฤหีตวนฺต: ? เต'กถยนฺ ทฺวาทศฑลฺลกานฺฯ
20 “And when I broke the seven loaves for the four thousand, how many basketfuls of broken pieces did you collect?” “Seven,” they said.
อปรญฺจ ยทา จตุ: สหสฺราณำ ปุรุษาณำ มเธฺย ปูปานฺ ภํกฺตฺวาททำ ตทา ยูยมฺ อติริกฺตปูปานำ กติ ฑลฺลกานฺ คฺฤหีตวนฺต: ? เต กถยามาสุ: สปฺตฑลฺลกานฺฯ
21 Then He asked them, “Do you still not understand?”
ตทา ส กถิตวานฺ ตรฺหิ ยูยมฺ อธุนาปิ กุโต โพทฺวฺวุํ น ศกฺนุถ?
22 When they arrived at Bethsaida, some people brought a blind man and begged Jesus to touch him.
อนนฺตรํ ตสฺมินฺ ไพตฺไสทานคเร ปฺราปฺเต โลกา อนฺธเมกํ นรํ ตตฺสมีปมานีย ตํ สฺปฺรษฺฏุํ ตํ ปฺรารฺถยาญฺจกฺริเรฯ
23 So He took the blind man by the hand and led him out of the village. Then He spit on the man’s eyes and placed His hands on him. “Can you see anything?” He asked.
ตทา ตสฺยานฺธสฺย กเรา คฺฤหีตฺวา นคราทฺ พหิรฺเทศํ ตํ นีตวานฺ; ตนฺเนเตฺร นิษฺฐีวํ ทตฺตฺวา ตทฺคาเตฺร หสฺตาวรฺปยิตฺวา ตํ ปปฺรจฺฉ, กิมปิ ปศฺยสิ?
24 The man looked up and said, “I can see the people, but they look like trees walking around.”
ส เนเตฺร อุนฺมีลฺย ชคาท, วฺฤกฺษวตฺ มนุชานฺ คจฺฉโต นิรีกฺเษฯ
25 Once again Jesus placed His hands on the man’s eyes, and when he opened them his sight was restored, and he could see everything clearly.
ตโต ยีศุ: ปุนสฺตสฺย นยนโย รฺหสฺตาวรฺปยิตฺวา ตสฺย เนเตฺร อุนฺมีลยามาส; ตสฺมาตฺ ส สฺวโสฺถ ภูตฺวา สฺปษฺฏรูปํ สรฺวฺวโลกานฺ ททรฺศฯ
26 Jesus sent him home and said, “Do not go back into the village.”
ตต: ปรํ ตฺวํ คฺรามํ มา คจฺฉ คฺรามสฺถํ กมปิ จ กิมปฺยนุกฺตฺวา นิชคฺฤหํ ยาหีตฺยาทิศฺย ยีศุสฺตํ นิชคฺฤหํ ปฺรหิตวานฺฯ
27 Then Jesus and His disciples went on to the villages around Caesarea Philippi. On the way, He questioned His disciples: “Who do people say I am?”
อนนฺตรํ ศิไษฺย: สหิโต ยีศุ: ไกสรียาผิลิปิปุรํ ชคาม, ปถิ คจฺฉนฺ ตานปฺฤจฺฉตฺ โก'หมฺ อตฺร โลกา: กึ วทนฺติ?
28 They replied, “Some say John the Baptist; others say Elijah; and still others, one of the prophets.”
เต ปฺรตฺยูจุ: ตฺวำ โยหนํ มชฺชกํ วทนฺติ กินฺตุ เกปิ เกปิ เอลิยํ วทนฺติ; อปเร เกปิ เกปิ ภวิษฺยทฺวาทินามฺ เอโก ชน อิติ วทนฺติฯ
29 “But what about you?” Jesus asked. “Who do you say I am?” Peter answered, “You are the Christ.”
อถ ส ตานปฺฤจฺฉตฺ กินฺตุ โกหมฺ? อิตฺยตฺร ยูยํ กึ วทถ? ตทา ปิตร: ปฺรตฺยวทตฺ ภวานฺ อภิษิกฺตสฺตฺราตาฯ
30 And Jesus warned them not to tell anyone about Him.
ตต: ส ตานฺ คาฒมาทิศทฺ ยูยํ มม กถา กไสฺมจิทปิ มา กถยตฯ
31 Then He began to teach them that the Son of Man must suffer many things and be rejected by the elders, chief priests, and scribes, and that He must be killed and after three days rise again.
มนุษฺยปุเตฺรณาวศฺยํ พหโว ยาตนา โภกฺตวฺยา: ปฺราจีนโลไก: ปฺรธานยาชไกรธฺยาปไกศฺจ ส นินฺทิต: สนฺ ฆาตยิษฺยเต ตฺฤตียทิเน อุตฺถาสฺยติ จ, ยีศุ: ศิษฺยานุปเทษฺฏุมารภฺย กถามิมำ สฺปษฺฏมาจษฺฏฯ
32 He spoke this message quite frankly, and Peter took Him aside and began to rebuke Him.
ตสฺมาตฺ ปิตรสฺตสฺย หเสฺตา ธฺฤตฺวา ตํ ตรฺชฺชิตวานฺฯ
33 But Jesus, turning and looking at His disciples, rebuked Peter and said, “Get behind Me, Satan! For you do not have in mind the things of God, but the things of men.”
กินฺตุ ส มุขํ ปราวรฺตฺย ศิษฺยคณํ นิรีกฺษฺย ปิตรํ ตรฺชยิตฺวาวาทีทฺ ทูรีภว วิฆฺนการินฺ อีศฺวรียการฺยฺยาทปิ มนุษฺยการฺยฺยํ ตุภฺยํ โรจตตรำฯ
34 Then Jesus called the crowd to Him along with His disciples, and He told them, “If anyone wants to come after Me, he must deny himself and take up his cross and follow Me.
อถ ส โลกานฺ ศิษฺยำศฺจาหูย ชคาท ย: กศฺจินฺ มามนุคนฺตุมฺ อิจฺฉติ ส อาตฺมานํ ทามฺยตุ, สฺวกฺรุศํ คฺฤหีตฺวา มตฺปศฺจาทฺ อายาตุฯ
35 For whoever wants to save his life will lose it, but whoever loses his life for My sake and for the gospel will save it.
ยโต ย: กศฺจิตฺ สฺวปฺราณํ รกฺษิตุมิจฺฉติ ส ตํ หารยิษฺยติ, กินฺตุ ย: กศฺจินฺ มทรฺถํ สุสํวาทารฺถญฺจ ปฺราณํ หารยติ ส ตํ รกฺษิษฺยติฯ
36 What does it profit a man to gain the whole world, yet forfeit his soul?
อปรญฺจ มนุช: สรฺวฺวํ ชคตฺ ปฺราปฺย ยทิ สฺวปฺราณํ หารยติ ตรฺหิ ตสฺย โก ลาภ: ?
37 Or what can a man give in exchange for his soul?
นร: สฺวปฺราณวินิมเยน กึ ทาตุํ ศกฺโนติ?
38 If anyone is ashamed of Me and My words in this adulterous and sinful generation, the Son of Man will also be ashamed of him when He comes in His Father’s glory with the holy angels.”
เอเตษำ วฺยภิจาริณำ ปาปินาญฺจ โลกานำ สากฺษาทฺ ยทิ โกปิ มำ มตฺกถาญฺจ ลชฺชาสฺปทํ ชานาติ ตรฺหิ มนุชปุโตฺร ยทา ธรฺมฺมทูไต: สห ปิตุ: ปฺรภาเวณาคมิษฺยติ ตทา โสปิ ตํ ลชฺชาสฺปทํ ชฺญาสฺยติฯ
