Mark 12
1 Then Jesus began to speak to them in parables: “A man planted a vineyard. He put a wall around it, dug a wine vat, and built a watchtower. Then he rented it out to some tenants and went away on a journey.
ଅନନ୍ତରଂ ଯୀଶୁ ର୍ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତେନ ତେଭ୍ୟଃ କଥଯିତୁମାରେଭେ, କଶ୍ଚିଦେକୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଂ ୱିଧାଯ ତଚ୍ଚତୁର୍ଦିକ୍ଷୁ ୱାରଣୀଂ କୃତ୍ୱା ତନ୍ମଧ୍ୟେ ଦ୍ରାକ୍ଷାପେଷଣକୁଣ୍ଡମ୍ ଅଖନତ୍, ତଥା ତସ୍ୟ ଗଡମପି ନିର୍ମ୍ମିତୱାନ୍ ତତସ୍ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରଂ କୃଷୀୱଲେଷୁ ସମର୍ପ୍ୟ ଦୂରଦେଶଂ ଜଗାମ|
2 At harvest time, he sent a servant to the tenants to collect his share of the fruit of the vineyard.
ତଦନନ୍ତରଂ ଫଲକାଲେ କୃଷୀୱଲେଭ୍ୟୋ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରଫଲାନି ପ୍ରାପ୍ତୁଂ ତେଷାଂ ସୱିଧେ ଭୃତ୍ୟମ୍ ଏକଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍|
3 But they seized the servant, beat him, and sent him away empty-handed.
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାସ୍ତଂ ଧୃତ୍ୱା ପ୍ରହୃତ୍ୟ ରିକ୍ତହସ୍ତଂ ୱିସସୃଜୁଃ|
4 Then he sent them another servant, and they struck him over the head and treated him shamefully.
ତତଃ ସ ପୁନରନ୍ୟମେକଂ ଭୃତ୍ୟଂ ପ୍ରଷଯାମାସ, କିନ୍ତୁ ତେ କୃଷୀୱଲାଃ ପାଷାଣାଘାତୈସ୍ତସ୍ୟ ଶିରୋ ଭଙ୍କ୍ତ୍ୱା ସାପମାନଂ ତଂ ୱ୍ୟସର୍ଜନ୍|
5 He sent still another, and this one they killed. He sent many others; some they beat and others they killed.
ତତଃ ପରଂ ସୋପରଂ ଦାସଂ ପ୍ରାହିଣୋତ୍ ତଦା ତେ ତଂ ଜଘ୍ନୁଃ, ଏୱମ୍ ଅନେକେଷାଂ କସ୍ୟଚିତ୍ ପ୍ରହାରଃ କସ୍ୟଚିଦ୍ ୱଧଶ୍ଚ ତୈଃ କୃତଃ|
6 Finally, having one beloved son, he sent him to them. ‘They will respect my son,’ he said.
ତତଃ ପରଂ ମଯା ସ୍ୱପୁତ୍ରେ ପ୍ରହିତେ ତେ ତମୱଶ୍ୟଂ ସମ୍ମଂସ୍ୟନ୍ତେ, ଇତ୍ୟୁକ୍ତ୍ୱାୱଶେଷେ ତେଷାଂ ସନ୍ନିଧୌ ନିଜପ୍ରିଯମ୍ ଅଦ୍ୱିତୀଯଂ ପୁତ୍ରଂ ପ୍ରେଷଯାମାସ|
7 But the tenants said to one another, ‘This is the heir. Come, let us kill him, and the inheritance will be ours.’
କିନ୍ତୁ କୃଷୀୱଲାଃ ପରସ୍ପରଂ ଜଗଦୁଃ, ଏଷ ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ, ଆଗଚ୍ଛତ ୱଯମେନଂ ହନ୍ମସ୍ତଥା କୃତେ ଽଧିକାରୋଯମ୍ ଅସ୍ମାକଂ ଭୱିଷ୍ୟତି|
8 So they seized the son, killed him, and threw him out of the vineyard.
ତତସ୍ତଂ ଧୃତ୍ୱା ହତ୍ୱା ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରାଦ୍ ବହିଃ ପ୍ରାକ୍ଷିପନ୍|
9 What then will the owner of the vineyard do? He will come and kill those tenants, and will give the vineyard to others.
ଅନେନାସୌ ଦ୍ରାକ୍ଷାକ୍ଷେତ୍ରପତିଃ କିଂ କରିଷ୍ୟତି? ସ ଏତ୍ୟ ତାନ୍ କୃଷୀୱଲାନ୍ ସଂହତ୍ୟ ତତ୍କ୍ଷେତ୍ରମ୍ ଅନ୍ୟେଷୁ କୃଷୀୱଲେଷୁ ସମର୍ପଯିଷ୍ୟତି|
10 Have you never read this Scripture: ‘The stone the builders rejected has become the cornerstone.
ଅପରଞ୍ଚ, "ସ୍ଥପତଯଃ କରିଷ୍ୟନ୍ତି ଗ୍ରାୱାଣଂ ଯନ୍ତୁ ତୁଚ୍ଛକଂ| ପ୍ରାଧାନପ୍ରସ୍ତରଃ କୋଣେ ସ ଏୱ ସଂଭୱିଷ୍ୟତି|
11 This is from the Lord, and it is marvelous in our eyes’?”
ଏତତ୍ କର୍ମ୍ମ ପରେଶସ୍ୟାଂଦ୍ଭୁତଂ ନୋ ଦୃଷ୍ଟିତୋ ଭୱେତ୍|| " ଇମାଂ ଶାସ୍ତ୍ରୀଯାଂ ଲିପିଂ ଯୂଯଂ କିଂ ନାପାଠିଷ୍ଟ?
12 At this, the leaders sought to arrest Jesus, for they knew that He had spoken this parable against them. But fearing the crowd, they left Him and went away.
ତଦାନୀଂ ସ ତାନୁଦ୍ଦିଶ୍ୟ ତାଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତକଥାଂ କଥିତୱାନ୍, ତ ଇତ୍ଥଂ ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ତଂ ଧର୍ତ୍ତାମୁଦ୍ୟତାଃ, କିନ୍ତୁ ଲୋକେଭ୍ୟୋ ବିଭ୍ୟୁଃ, ତଦନନ୍ତରଂ ତେ ତଂ ୱିହାଯ ୱୱ୍ରଜୁଃ|
13 Later, they sent some of the Pharisees and Herodians to catch Jesus in His words.
ଅପରଞ୍ଚ ତେ ତସ୍ୟ ୱାକ୍ୟଦୋଷଂ ଧର୍ତ୍ତାଂ କତିପଯାନ୍ ଫିରୂଶିନୋ ହେରୋଦୀଯାଂଶ୍ଚ ଲୋକାନ୍ ତଦନ୍ତିକଂ ପ୍ରେଷଯାମାସୁଃ|
14 “Teacher,” they said, “we know that You are honest and seek favor from no one. Indeed, You are impartial and teach the way of God in accordance with the truth. Is it lawful to pay taxes to Caesar or not? Should we pay them or not?”
ତ ଆଗତ୍ୟ ତମୱଦନ୍, ହେ ଗୁରୋ ଭୱାନ୍ ତଥ୍ୟଭାଷୀ କସ୍ୟାପ୍ୟନୁରୋଧଂ ନ ମନ୍ୟତେ, ପକ୍ଷପାତଞ୍ଚ ନ କରୋତି, ଯଥାର୍ଥତ ଈଶ୍ୱରୀଯଂ ମାର୍ଗଂ ଦର୍ଶଯତି ୱଯମେତତ୍ ପ୍ରଜାନୀମଃ, କୈସରାଯ କରୋ ଦେଯୋ ନ ୱାଂ? ୱଯଂ ଦାସ୍ୟାମୋ ନ ୱା?
15 But Jesus saw through their hypocrisy and said, “Why are you testing Me? Bring Me a denarius to inspect.”
କିନ୍ତୁ ସ ତେଷାଂ କପଟଂ ଜ୍ଞାତ୍ୱା ଜଗାଦ, କୁତୋ ମାଂ ପରୀକ୍ଷଧ୍ୱେ? ଏକଂ ମୁଦ୍ରାପାଦଂ ସମାନୀଯ ମାଂ ଦର୍ଶଯତ|
16 So they brought it, and He asked them, “Whose image is this? And whose inscription?” “Caesar’s,” they answered.
ତଦା ତୈରେକସ୍ମିନ୍ ମୁଦ୍ରାପାଦେ ସମାନୀତେ ସ ତାନ୍ ପପ୍ରଚ୍ଛ, ଅତ୍ର ଲିଖିତଂ ନାମ ମୂର୍ତ୍ତି ର୍ୱା କସ୍ୟ? ତେ ପ୍ରତ୍ୟୂଚୁଃ, କୈସରସ୍ୟ|
17 Then Jesus told them, “Give to Caesar what is Caesar’s, and to God what is God’s.” And they marveled at Him.
ତଦା ଯୀଶୁରୱଦତ୍ ତର୍ହି କୈସରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି କୈସରାଯ ଦତ୍ତ, ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦ୍ରୱ୍ୟାଣି ତୁ ଈଶ୍ୱରାଯ ଦତ୍ତ; ତତସ୍ତେ ୱିସ୍ମଯଂ ମେନିରେ|
18 Then the Sadducees, who say there is no resurrection, came to Jesus and questioned Him:
ଅଥ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନଂ ଯେ ନ ମନ୍ୟନ୍ତେ ତେ ସିଦୂକିନୋ ଯୀଶୋଃ ସମୀପମାଗତ୍ୟ ତଂ ପପ୍ରଚ୍ଛୁଃ;
19 “Teacher, Moses wrote for us that if a man’s brother dies and leaves a wife but no children, the man is to marry his brother’s widow and raise up offspring for him.
ହେ ଗୁରୋ କଶ୍ଚିଜ୍ଜନୋ ଯଦି ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଭାର୍ୟ୍ୟାଯାଂ ସତ୍ୟାଂ ମ୍ରିଯତେ ତର୍ହି ତସ୍ୟ ଭ୍ରାତା ତସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟାଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ଭ୍ରାତୁ ର୍ୱଂଶୋତ୍ପତ୍ତିଂ କରିଷ୍ୟତି, ୱ୍ୟୱସ୍ଥାମିମାଂ ମୂସା ଅସ୍ମାନ୍ ପ୍ରତି ୱ୍ୟଲିଖତ୍|
20 Now there were seven brothers. The first one married and died, leaving no children.
କିନ୍ତୁ କେଚିତ୍ ସପ୍ତ ଭ୍ରାତର ଆସନ୍, ତତସ୍ତେଷାଂ ଜ୍ୟେଷ୍ଠଭ୍ରାତା ୱିୱହ୍ୟ ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଅମ୍ରିଯତ|
21 Then the second one married the widow, but he also died and left no children. And the third did likewise.
ତତୋ ଦ୍ୱିତୀଯୋ ଭ୍ରାତା ତାଂ ସ୍ତ୍ରିଯମଗୃହଣତ୍ କିନ୍ତୁ ସୋପି ନିଃସନ୍ତତିଃ ସନ୍ ଅମ୍ରିଯତ; ଅଥ ତୃତୀଯୋପି ଭ୍ରାତା ତାଦୃଶୋଭୱତ୍|
22 In this way, none of the seven left any children. And last of all, the woman died.
ଇତ୍ଥଂ ସପ୍ତୈୱ ଭ୍ରାତରସ୍ତାଂ ସ୍ତ୍ରିଯଂ ଗୃହୀତ୍ୱା ନିଃସନ୍ତାନାଃ ସନ୍ତୋଽମ୍ରିଯନ୍ତ, ସର୍ୱ୍ୱଶେଷେ ସାପି ସ୍ତ୍ରୀ ମ୍ରିଯତେ ସ୍ମ|
23 In the resurrection, then, whose wife will she be? For all seven were married to her.”
ଅଥ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନକାଲେ ଯଦା ତ ଉତ୍ଥାସ୍ୟନ୍ତି ତଦା ତେଷାଂ କସ୍ୟ ଭାର୍ୟ୍ୟା ସା ଭୱିଷ୍ୟତି? ଯତସ୍ତେ ସପ୍ତୈୱ ତାଂ ୱ୍ୟୱହନ୍|
24 Jesus said to them, “Aren’t you mistaken, because you do not know the Scriptures or the power of God?
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ ଶାସ୍ତ୍ରମ୍ ଈଶ୍ୱରଶକ୍ତିଞ୍ଚ ଯୂଯମଜ୍ଞାତ୍ୱା କିମଭ୍ରାମ୍ୟତ ନ?
25 When the dead rise, they will neither marry nor be given in marriage. Instead, they will be like the angels in heaven.
ମୃତଲୋକାନାମୁତ୍ଥାନଂ ସତି ତେ ନ ୱିୱହନ୍ତି ୱାଗ୍ଦତ୍ତା ଅପି ନ ଭୱନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସ୍ୱର୍ଗୀଯଦୂତାନାଂ ସଦୃଶା ଭୱନ୍ତି|
26 But concerning the dead rising, have you not read about the burning bush in the Book of Moses, how God told him, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’?
ପୁନଶ୍ଚ "ଅହମ୍ ଇବ୍ରାହୀମ ଈଶ୍ୱର ଇସ୍ହାକ ଈଶ୍ୱରୋ ଯାକୂବଶ୍ଚେଶ୍ୱରଃ" ଯାମିମାଂ କଥାଂ ସ୍ତମ୍ବମଧ୍ୟେ ତିଷ୍ଠନ୍ ଈଶ୍ୱରୋ ମୂସାମୱାଦୀତ୍ ମୃତାନାମୁତ୍ଥାନାର୍ଥେ ସା କଥା ମୂସାଲିଖିତେ ପୁସ୍ତକେ କିଂ ଯୁଷ୍ମାଭି ର୍ନାପାଠି?
27 He is not the God of the dead, but of the living. You are badly mistaken!”
ଈଶ୍ୱରୋ ଜୀୱତାଂ ପ୍ରଭୁଃ କିନ୍ତୁ ମୃତାନାଂ ପ୍ରଭୁ ର୍ନ ଭୱତି, ତସ୍ମାଦ୍ଧେତୋ ର୍ୟୂଯଂ ମହାଭ୍ରମେଣ ତିଷ୍ଠଥ|
28 Now one of the scribes had come up and heard their debate. Noticing how well Jesus had answered them, he asked Him, “Which commandment is the most important of all?”
ଏତର୍ହି ଏକୋଧ୍ୟାପକ ଏତ୍ୟ ତେଷାମିତ୍ଥଂ ୱିଚାରଂ ଶୁଶ୍ରାୱ; ଯୀଶୁସ୍ତେଷାଂ ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ସଦୁତ୍ତରଂ ଦତ୍ତୱାନ୍ ଇତି ବୁଦ୍ୱ୍ୱା ତଂ ପୃଷ୍ଟୱାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାସାମ୍ ଆଜ୍ଞାନାଂ କା ଶ୍ରେଷ୍ଠା? ତତୋ ଯୀଶୁଃ ପ୍ରତ୍ୟୁୱାଚ,
29 Jesus replied, “This is the most important: ‘Hear O Israel, the Lord our God, the Lord is One.
"ହେ ଇସ୍ରାଯେଲ୍ଲୋକା ଅୱଧତ୍ତ, ଅସ୍ମାକଂ ପ୍ରଭୁଃ ପରମେଶ୍ୱର ଏକ ଏୱ,
30 Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind and with all your strength.’
ଯୂଯଂ ସର୍ୱ୍ୱନ୍ତଃକରଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଚିତ୍ତୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିଭିଶ୍ଚ ତସ୍ମିନ୍ ପ୍ରଭୌ ପରମେଶ୍ୱରେ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱଂ," ଇତ୍ୟାଜ୍ଞା ଶ୍ରେଷ୍ଠା|
31 The second is this: ‘Love your neighbor as yourself.’ No other commandment is greater than these.”
ତଥା "ସ୍ୱପ୍ରତିୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମ କୁରୁଧ୍ୱଂ," ଏଷା ଯା ଦ୍ୱିତୀଯାଜ୍ଞା ସା ତାଦୃଶୀ; ଏତାଭ୍ୟାଂ ଦ୍ୱାଭ୍ୟାମ୍ ଆଜ୍ଞାଭ୍ୟାମ୍ ଅନ୍ୟା କାପ୍ୟାଜ୍ଞା ଶ୍ରେଷ୍ଠା ନାସ୍ତି|
32 “Right, Teacher,” the scribe replied. “You have stated correctly that God is One and there is no other but Him,
ତଦା ସୋଧ୍ୟାପକସ୍ତମୱଦତ୍, ହେ ଗୁରୋ ସତ୍ୟଂ ଭୱାନ୍ ଯଥାର୍ଥଂ ପ୍ରୋକ୍ତୱାନ୍ ଯତ ଏକସ୍ମାଦ୍ ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ଅନ୍ୟୋ ଦ୍ୱିତୀଯ ଈଶ୍ୱରୋ ନାସ୍ତି;
33 and to love Him with all your heart and with all your understanding and with all your strength, and to love your neighbor as yourself, which is more important than all burnt offerings and sacrifices.”
ଅପରଂ ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ତଃକରଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱପ୍ରାଣୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଚିତ୍ତୈଃ ସର୍ୱ୍ୱଶକ୍ତିଭିଶ୍ଚ ଈଶ୍ୱରେ ପ୍ରେମକରଣଂ ତଥା ସ୍ୱମୀପୱାସିନି ସ୍ୱୱତ୍ ପ୍ରେମକରଣଞ୍ଚ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟୋ ହୋମବଲିଦାନାଦିଭ୍ୟଃ ଶ୍ରଷ୍ଠଂ ଭୱତି|
34 When Jesus saw that the man had answered wisely, He said, “You are not far from the kingdom of God.” And no one dared to question Him any further.
ତତୋ ଯୀଶୁଃ ସୁବୁଦ୍ଧେରିୱ ତସ୍ୟେଦମ୍ ଉତ୍ତରଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱା ତଂ ଭାଷିତୱାନ୍ ତ୍ୱମୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ରାଜ୍ୟାନ୍ନ ଦୂରୋସି| ଇତଃ ପରଂ ତେନ ସହ କସ୍ୟାପି ୱାକ୍ୟସ୍ୟ ୱିଚାରଂ କର୍ତ୍ତାଂ କସ୍ୟାପି ପ୍ରଗଲ୍ଭତା ନ ଜାତା|
35 While Jesus was teaching in the temple courts, He asked, “How can the scribes say that the Christ is the Son of David?
ଅନନ୍ତରଂ ମଧ୍ୟେମନ୍ଦିରମ୍ ଉପଦିଶନ୍ ଯୀଶୁରିମଂ ପ୍ରଶ୍ନଂ ଚକାର, ଅଧ୍ୟାପକା ଅଭିଷିକ୍ତଂ (ତାରକଂ) କୁତୋ ଦାଯୂଦଃ ସନ୍ତାନଂ ୱଦନ୍ତି?
36 Speaking by the Holy Spirit, David himself declared: ‘The Lord said to my Lord, “Sit at My right hand until I put Your enemies under Your feet.”’
ସ୍ୱଯଂ ଦାଯୂଦ୍ ପୱିତ୍ରସ୍ୟାତ୍ମନ ଆୱେଶେନେଦଂ କଥଯାମାସ| ଯଥା| "ମମ ପ୍ରଭୁମିଦଂ ୱାକ୍ୟୱଦତ୍ ପରମେଶ୍ୱରଃ| ତୱ ଶତ୍ରୂନହଂ ଯାୱତ୍ ପାଦପୀଠଂ କରୋମି ନ| ତାୱତ୍ କାଲଂ ମଦୀଯେ ତ୍ୱଂ ଦକ୍ଷପାର୍ଶ୍ୱ୍ ଉପାୱିଶ| "
37 David himself calls Him ‘Lord.’ So how can He be David’s son?” And the large crowd listened to Him with delight.
ଯଦି ଦାଯୂଦ୍ ତଂ ପ୍ରଭୂଂ ୱଦତି ତର୍ହି କଥଂ ସ ତସ୍ୟ ସନ୍ତାନୋ ଭୱିତୁମର୍ହତି? ଇତରେ ଲୋକାସ୍ତତ୍କଥାଂ ଶ୍ରୁତ୍ୱାନନନ୍ଦୁଃ|
38 In His teaching Jesus also said, “Watch out for the scribes. They like to walk around in long robes, to receive greetings in the marketplaces,
ତଦାନୀଂ ସ ତାନୁପଦିଶ୍ୟ କଥିତୱାନ୍ ଯେ ନରା ଦୀର୍ଘପରିଧେଯାନି ହଟ୍ଟେ ୱିପନୌ ଚ
39 and to have the chief seats in the synagogues and the places of honor at banquets.
ଲୋକକୃତନମସ୍କାରାନ୍ ଭଜନଗୃହେ ପ୍ରଧାନାସନାନି ଭୋଜନକାଲେ ପ୍ରଧାନସ୍ଥାନାନି ଚ କାଙ୍କ୍ଷନ୍ତେ;
40 They defraud widows of their houses, and for a show make lengthy prayers. These men will receive greater condemnation.”
ୱିଧୱାନାଂ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ଗ୍ରସିତ୍ୱା ଛଲାଦ୍ ଦୀର୍ଘକାଲଂ ପ୍ରାର୍ଥଯନ୍ତେ ତେଭ୍ୟ ଉପାଧ୍ୟାଯେଭ୍ୟଃ ସାୱଧାନା ଭୱତ; ତେଽଧିକତରାନ୍ ଦଣ୍ଡାନ୍ ପ୍ରାପ୍ସ୍ୟନ୍ତି|
41 As Jesus was sitting opposite the treasury, He watched the crowd putting money into it. And many rich people put in large amounts.
ତଦନନ୍ତରଂ ଲୋକା ଭାଣ୍ଡାଗାରେ ମୁଦ୍ରା ଯଥା ନିକ୍ଷିପନ୍ତି ଭାଣ୍ଡାଗାରସ୍ୟ ସମ୍ମୁଖେ ସମୁପୱିଶ୍ୟ ଯୀଶୁସ୍ତଦୱଲୁଲୋକ; ତଦାନୀଂ ବହୱୋ ଧନିନସ୍ତସ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ବହୂନି ଧନାନି ନିରକ୍ଷିପନ୍|
42 Then one poor widow came and put in two small copper coins, which amounted to a small fraction of a denarius.
ପଶ୍ଚାଦ୍ ଏକା ଦରିଦ୍ରା ୱିଧୱା ସମାଗତ୍ୟ ଦ୍ୱିପଣମୂଲ୍ୟାଂ ମୁଦ୍ରୈକାଂ ତତ୍ର ନିରକ୍ଷିପତ୍|
43 Jesus called His disciples to Him and said, “Truly I tell you, this poor widow has put more than all the others into the treasury.
ତଦା ଯୀଶୁଃ ଶିଷ୍ୟାନ୍ ଆହୂଯ କଥିତୱାନ୍ ଯୁଷ୍ମାନହଂ ଯଥାର୍ଥଂ ୱଦାମି ଯେ ଯେ ଭାଣ୍ଡାଗାରେଽସ୍ମିନ ଧନାନି ନିଃକ୍ଷିପନ୍ତି ସ୍ମ ତେଭ୍ୟଃ ସର୍ୱ୍ୱେଭ୍ୟ ଇଯଂ ୱିଧୱା ଦରିଦ୍ରାଧିକମ୍ ନିଃକ୍ଷିପତି ସ୍ମ|
44 For they all contributed out of their surplus, but she out of her poverty has put in all she had to live on.”
ଯତସ୍ତେ ପ୍ରଭୂତଧନସ୍ୟ କିଞ୍ଚିତ୍ ନିରକ୍ଷିପନ୍ କିନ୍ତୁ ଦୀନେଯଂ ସ୍ୱଦିନଯାପନଯୋଗ୍ୟଂ କିଞ୍ଚିଦପି ନ ସ୍ଥାପଯିତ୍ୱା ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ନିରକ୍ଷିପତ୍|
