Mark 12
1 Then Jesus began to speak to them in parables: “A man planted a vineyard. He put a wall around it, dug a wine vat, and built a watchtower. Then he rented it out to some tenants and went away on a journey.
୧ଏନ୍ତେ ୟୀଶୁ ଜନ୍କା କାଜିତେ ଇନ୍କୁକେ ଜାଗାର୍ ଏଟେଦ୍କେଦ୍ଆଏ, “ମିଆଁଦ୍ ହଡ଼ ମିଆଁଦ୍ ଦାଖ୍ବାକ୍ଡ଼ି ବାଇକେଦାଏ, ଆଡଃ କେସେଦ୍ବିୟୁର୍କେଦାଏ, ଘାନା ନାଗେନ୍ତେ ଗାଡା ଉର୍କେଦାଏ, ଆଡଃ ହରମେନ୍ତେ ହରଠାୟାଦ୍ ବାଇକେଦାଏ, ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଏନ୍ ଦାଖ୍ବାକ୍ଡ଼ି କାର୍ କାମିତାନ୍ ହଡ଼କକେ ଏମ୍କେଦ୍ତେ ସାଙ୍ଗିନ୍ ଦିଶୁମ୍ତେ ସେନଃୟାନାଏ ।
2 At harvest time, he sent a servant to the tenants to collect his share of the fruit of the vineyard.
୨ଜ ଗଦଃ ସାହା ତେବାଃୟାନ୍ଚି, ଦାଖ୍ବାକ୍ଡ଼ିରେୟାଃ ଜ ନାମେ ନାଗେନ୍ତେ ଇନିଃ ମିଆଁଦ୍ ଦାସିକେ ଏନ୍ କାର୍ କାମିତାନ୍ ହଡ଼କତାଃତେ କୁଲ୍କିୟାଏ ।
3 But they seized the servant, beat him, and sent him away empty-handed.
୩କାର୍ କାମି ହଡ଼କଦ ଏନ୍ ଦାସିକେ ସାବ୍କିତେକ ଦାଲ୍କିୟାଃ, ଆଡଃ ସାମାତିଃଇକ କୁଲ୍ରୁହାଡ଼୍କିୟା ।
4 Then he sent them another servant, and they struck him over the head and treated him shamefully.
୪ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଏଟାଃ ଦାସିକେ ଇନ୍କୁତାଃ କୁଲ୍କିୟାଏ, ଇନିଃକେଦ କାର୍କାମି ହଡ଼କ ବହଃରେ ଦାଲିତାନ୍ଲଃ ହିଲାଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ କୁଲ୍ରୁହାଡ଼୍କିୟାକ ।
5 He sent still another, and this one they killed. He sent many others; some they beat and others they killed.
୫ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଆଡଃମିଆଁଦ୍ ଦାସିକେ କୁଲ୍କିୟାଏ, ଆଡଃ ଇନିଃକେହଁ ଗଏଃକିୟାକ । ଇନିଃ ପୁରାଃ ଏଟାଃ ଦାସିକକେ କୁଲ୍କେଦ୍କଆଏ, ଚିମିନ୍କକେ ଦାଲ୍କେଦ୍କଆକ, ଆଡଃ ଚିମିନ୍କକେ ଗଏଃକେଦ୍କଆକ ।
6 Finally, having one beloved son, he sent him to them. ‘They will respect my son,’ he said.
୬ନାହାଁଃ ମିଆଁଦ୍ଗି କୁଲଃନିଃ ସାରେଜାକାନାଏ, ଇନିଃଦ ଆୟାଃ ଦୁଲାଡ଼୍ ହନ୍କଡ଼ା ତାନିଃ । ନାହାଁଃ ଇନ୍କୁ ହନିଙ୍ଗ୍କଡ଼ାକେ ମାଇନିୟାକ, ମେନ୍କେଦ୍ତେ ଟୁଣ୍ଡୁରେ ଇନିଃ ଆୟାଃ ଏନ୍ ହନ୍କେ ଇନ୍କୁତାଃତେ କୁଲ୍କିୟାଏ ।
7 But the tenants said to one another, ‘This is the heir. Come, let us kill him, and the inheritance will be ours.’
୭କାର୍କାମି ହଡ଼କ ମେପେନ୍ୟାନା, ‘ନିଃଗି ଏନ୍ ଗମ୍କେୟାଃ ହନ୍ତାନିଃ, ମାର୍ବୁ ଗଜିୟା ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ହାନାଟିଙ୍ଗ୍ ଆବୁଆଃ ହବାଅଆଃ ।’
8 So they seized the son, killed him, and threw him out of the vineyard.
୮ଏନାମେନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଇନିଃକେ ସାବ୍କିତେ ଗଏଃକିୟାକ, ଆଡଃ ଇନିୟାଃ ଦାଖ୍ବାକ୍ଡ଼ିଏତେ ହୁରାଙ୍ଗ୍ ଅଡଙ୍ଗ୍କିୟାଃକ ।
9 What then will the owner of the vineyard do? He will come and kill those tenants, and will give the vineyard to others.
୯“ଦାଖ୍ବାକ୍ଡ଼ି ଗମ୍କେ ତାବ୍ଦ ଚିନାଃଆଏ ଚିକାୟା?” ମେନ୍ତେ ୟୀଶୁ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ । “ଇନିଃଦ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ଏନ୍ କାର୍ କାମିହଡ଼କକେ ଗଏଃକଆଏ, ଆଡଃ ବାଖ୍ଡ଼ିତାୟାଃକେ ଏଟାଃ କାର୍ କାମିହଡ଼କକେ ଏମାକଆଏ ।
10 Have you never read this Scripture: ‘The stone the builders rejected has become the cornerstone.
୧୦ଚିୟାଃ ଆପେ ଧାରାମ୍ପୁଥିରେ ନେ କାଜି କାପେ ପାଢ଼ାଅକାଦାଃ? “‘ବାବାଇକ ଅକନ୍ ଦିରିକେ ଆତମ୍ ଏଣ୍ଡାଃଲେଦାକ ଏନାଦ କଚାରାଃ ମୁଲ୍ଦିରି ହବାୟାନା ।
11 This is from the Lord, and it is marvelous in our eyes’?”
୧୧ନେ କାମିଦ ପ୍ରାଭୁଗି ରିକାକେଦାଏ ଆଡଃ ଏନାଦ ଆବୁଆଃ ନେନେଲ୍ରେ ଆକ୍ଦାନ୍ଦାଅଗିୟା ।’”
12 At this, the leaders sought to arrest Jesus, for they knew that He had spoken this parable against them. But fearing the crowd, they left Him and went away.
୧୨ଯିହୁଦୀ ନେତାକଆଃ ବିରୁଧ୍ରେ ନେ ଜନ୍କା କାଜି କାଜିକେଦାଏ ଏନା ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍ତେ ଇନିଃକେ ସାସାବ୍ ସାନାଙ୍ଗ୍ତାନ୍କ ତାଇକେନା, ମେନ୍ଦ ଇନ୍କୁ ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କକେ ବରକେଦ୍ତେ ଇନିଃକେ ବାଗିକେଦ୍ତେକ ନିର୍ୟାନା ।
13 Later, they sent some of the Pharisees and Herodians to catch Jesus in His words.
୧୩ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ କାଜି ହରାତେ ସାବି ନାଗେନ୍ତେ ଇନ୍କୁ ଫାରୁଶୀକଏତେ ଆଡଃ ହେରୋଦ୍ରାଃ ଚିମିନ୍ ହଡ଼କକେ ଇନିଃତାଃତେକ କୁଲ୍କେଦ୍କଆ ।
14 “Teacher,” they said, “we know that You are honest and seek favor from no one. Indeed, You are impartial and teach the way of God in accordance with the truth. Is it lawful to pay taxes to Caesar or not? Should we pay them or not?”
୧୪ଇନ୍କୁ ଆୟାଃତାଃ ହିଜୁଃୟାନ୍ଚିକ କାଜିକିୟା, “ହେ ଗୁରୁ, ଆମ୍ଦ ସାର୍ତିନିଃ ତାନ୍ମେ ଆଡଃ ଜେତାଏକେ କାମ୍ ବରଆଃ ମେନ୍ତେ ଆଲେ ସାରିତାନାଲେ, ଆମ୍ଦ ହଡ଼ରାଃ ମେଦ୍ମୁହାଁଡ଼୍ କାମ୍ ନେଲାଃ, ମେନ୍ଦ ସାର୍ତିଗି ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ ହରା ଇତୁଆଃମେ, ମାର୍ କାଜିୟାଲେମେ, ଆଇନ୍ ଲେକାତେ ଆଲେକେ କାଇସାର୍କେ କାର୍ ଏମଃ ଲାଗାତିୟାଃଁ ଚି କାହା?”
15 But Jesus saw through their hypocrisy and said, “Why are you testing Me? Bring Me a denarius to inspect.”
୧୫ମେନ୍ଦ ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁଆଃ ବେଦା ଆଟ୍କାର୍କେଦ୍ତେ ମେତାଦ୍କଆ, “ଚିନାଃ ମେନ୍ତେପେ ବିଡ଼ାଅଇଙ୍ଗ୍ ତାନା? ମୁସିଙ୍ଗ୍ରାଃ ନାଲା ସିକା ଆଉୱାଇଙ୍ଗ୍ପେ, ଏନା ନେଲେଆଇଙ୍ଗ୍ ।”
16 So they brought it, and He asked them, “Whose image is this? And whose inscription?” “Caesar’s,” they answered.
୧୬ଇନ୍କୁ ମିଆଁଦ୍ ସିକା ଆୟାଃତାଃକ ଆଉକେଦା, ଏନ୍ତେ ଇନିଃ ଇନ୍କୁକେ କୁଲିକେଦ୍କଆ, “ନେ ମୁରୁତ୍ ଆଡଃ ନୁତୁମ୍ ଅକଏୟାଃ ତାନାଃ?” ଇନ୍କୁ “କାଇସାର୍ରାଃକ” କାଜିକିୟା ।
17 Then Jesus told them, “Give to Caesar what is Caesar’s, and to God what is God’s.” And they marveled at Him.
୧୭ୟୀଶୁ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ, “ଏନ୍ରେଦ ଅକ୍ନାଃ କାଇସାର୍ରାଃ ତାନାଃ ଏନା କାଇସାର୍କେଗି ଏମାଇପେ, ଆଡଃ ଅକ୍ନାଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ରାଃ ତାନାଃ ଏନା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେଗି ଏମାଇପେ ।” ଆଡଃ ୟୀଶୁଆଃ ନେ କାଜିରେ ଇନ୍କୁ ହାଏକାଟ୍ୟାନାକ ।
18 Then the Sadducees, who say there is no resurrection, came to Jesus and questioned Him:
୧୮ଜୀଉବିନିରିଦ୍ରେ କା ବିଶ୍ୱାସେତାନ୍ ସାଦୁକିକଏତେ ଚିମିନ୍ ହଡ଼କ ୟୀଶୁତାଃତେ ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ଇନିଃକେ କୁଲିକିୟାଃକ:
19 “Teacher, Moses wrote for us that if a man’s brother dies and leaves a wife but no children, the man is to marry his brother’s widow and raise up offspring for him.
୧୯“ହେ ଗୁରୁ, ମୁଶା ଆଲେ ନାଗେନ୍ତେ ଅଲାକାଦାଏ, ଜେତାଏ ହଡ଼ଆଃ ଦାଦାତେ ବେଗାର୍ ହନ୍ଗାଁଣାକ ହବାଅଃ ସିଦାରେ ଗଏଃକେନଃ ରେଦ, ଆୟାଃ ହାଗାତେ ଇନିୟାଃ କୁଡ଼ିକେ ଆଣ୍ଦିୟଃକାଏ, ଆଡଃ ଦାଦାତେ ନାଙ୍ଗ୍ ହନ୍ଗାଁଣା ଜାନାମ୍କକାଏ ।
20 Now there were seven brothers. The first one married and died, leaving no children.
୨୦ମିଦ୍ ଦିପିଲିରେ ସାତ୍ ହାଗିୟା ତାଇନ୍କେନାକ ମାରାଙ୍ଗ୍ନିଃ ଆଣ୍ଦିକେଦ୍ତେ ବେଗାର୍ ହନ୍ଗାଁଣାତେ ଗଏଃୟାନାଏ ।
21 Then the second one married the widow, but he also died and left no children. And the third did likewise.
୨୧ଏଟାଃନିଃ ଏନ୍ ରାଣ୍ଡିକେ ଆଣ୍ଦିୟାନାଏ ଆଡଃ ଇନିଃହ ହନ୍ଗାଁଣା ହବାଅଃ ସିଦାରେ ଗଏଃୟାନା, ଆପିୟାନିଃହଗି ଏନ୍କାୟାନାଏ ।
22 In this way, none of the seven left any children. And last of all, the woman died.
୨୨ଏନ୍କାତେ ସାତ୍ ହାଗିୟାକ ବେଗାର୍ ହନ୍ଗାଁଣାତେକ ଗଏଃୟାନା, ସବେନ୍କ ତାୟମ୍ତେ ଏନ୍ କୁଡ଼ିୟଗି ଗଏଃୟାନାଏ ।
23 In the resurrection, then, whose wife will she be? For all seven were married to her.”
୨୩ତାବ୍ଦ ଜୀଉବିନିରିଦ୍ରେ, ସବେନ୍କ ଜୀଉବିରିଦଃ ଦିପିଲିରେ, ଏନ୍ କୁଡ଼ି ଇନ୍କୁଏତେ ଅକଏୟାଃ କୁଡ଼ି ହବାଅଆଃଏ? ଚିୟାଃଚି ସାତ୍ ହାଗିୟା ସବେନ୍କଦ ଇନିଃକେ ଆଣ୍ଦିକାନ୍ ତାଇକେନାକ ।”
24 Jesus said to them, “Aren’t you mistaken, because you do not know the Scriptures or the power of God?
୨୪ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ମେତାଦ୍କଆ, “ଆପେ ଧାରାମ୍ପୁଥି ଆଡଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ପେଡ଼େଃକ କାପେସାରି ହରାତେ ଆଦାକାନାପେ ।
25 When the dead rise, they will neither marry nor be given in marriage. Instead, they will be like the angels in heaven.
୨୫ଗଏଃକେଦ୍ତେ ଜୀଉ ବିନିରିଦ୍ ତାୟମ୍ତେ ହଡ଼କ କାକ ଆଣ୍ଦିନାଃ ଆଡଃ କାକ ଆଣ୍ଦି ଏମଃଆ, ଇନ୍କୁ ସିର୍ମାରେନ୍ ଦୁଁତ୍କ ଲେକାକ ତାଇନାଃ ।
26 But concerning the dead rising, have you not read about the burning bush in the Book of Moses, how God told him, ‘I am the God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob’?
୨୬ଆଡଃ ଗଏଃକାନ୍କଆଃ ଜୀଉବିରିଦ୍ରାଃ କାଜିପେ କୁଲିଙ୍ଗ୍ତାନା, ମୁଶା ଅଲାକାନ୍ ପୁଥିରେ ଅଲାକାନା, ଜୁଲଃତାନ୍ ଚୁପାଦ୍ରାଃ କାଜି କାପେଚି ପାଢ଼ାଅକାନା? ନେ ସବେନ୍କ ଗଜାକାନ୍ରେୟଗି, ଚିଲ୍କା ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ମୁଶାକେ କାଜିକିୟାଏ, ଆଇଙ୍ଗ୍ ଆବ୍ରାହାମ୍ଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍, ଇସାକ୍ଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍, ଆଡଃ ଯାକୁବ୍ଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ତାନିଙ୍ଗ୍ ।
27 He is not the God of the dead, but of the living. You are badly mistaken!”
୨୭ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଦ ଗଜାକାନ୍କଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ନାହାଁଲିଃ ମେନ୍ଦ ଜୀନିଦ୍ ହଡ଼କଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ତାନିଃ । ଆପେ ପୁରାଃଗିପେ ଆଦାକାନା ।”
28 Now one of the scribes had come up and heard their debate. Noticing how well Jesus had answered them, he asked Him, “Which commandment is the most important of all?”
୨୮ମିଆଁଦ୍ ଆଇନ୍ ଇତୁନିଃ ଇନ୍କୁକେ କାପାଜିତାନ୍ ଆୟୁମ୍କେଦ୍କଆଏ । ୟୀଶୁ ଏନ୍ ସାଦୁକିକକେ ଚିଲ୍କା ବୁଗିଲେକାତେ କାଜିରୁହାଡ଼ାଦ୍କଆଏ ଏନା ଆଟ୍କାର୍ ଉରୁମ୍କେଦ୍ଚି, ଇନିଃ କୁଲିକିୟାଏ, “ସବେନ୍ ଆନ୍ଚୁକଏତେ, ମାରାଙ୍ଗ୍ ଆନ୍ଚୁ ଅକଆଃ ତାନାଃ?”
29 Jesus replied, “This is the most important: ‘Hear O Israel, the Lord our God, the Lord is One.
୨୯ୟୀଶୁ କାଜିରୁହାଡ଼୍କିୟାଏ, “ସବେନାଃଏତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଆନ୍ଚୁଦ ନେଆଁଁତାନାଃ, ହେ ଇସ୍ରାଏଲ୍, ଆୟୁମେମେ, ପ୍ରାଭୁ ଆବୁଆଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍, ଏସ୍କାର୍ଗି ପ୍ରାଭୁତାନିଃ ।
30 Love the Lord your God with all your heart and with all your soul and with all your mind and with all your strength.’
୩୦ପ୍ରାଭୁ ଆମାଃ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍କେ ଆମାଃ ସବେନ୍ ମନ୍ତେ, ଆଡଃ ଆମାଃ ସବେନ୍ ଜୀଉତେ, ଆଡଃ ଆମାଃ ସବେନ୍ ସେଣାଁଁତେ, ଆଡଃ ଆମାଃ ସବେନ୍ ପେଡ଼େଃତେ ଦୁଲାଡ଼ିମେ ।
31 The second is this: ‘Love your neighbor as yourself.’ No other commandment is greater than these.”
୩୧ଏଟାଃ ଆନ୍ଚୁଦ ନେଆଁଁତାନାଃ, ଆମାଃ ହପର୍ଜାପାଃରେନିଃକେ ଆମ୍ଲେକା ଦୁଲାଡ଼ିମେ । ନେ ବାରିଆଃ ଆନ୍ଚୁଏତେ, ମାରାଙ୍ଗ୍ ଆଡଃ ଜେତାଏ ଆନ୍ଚୁ ବାନଆଃ ।”
32 “Right, Teacher,” the scribe replied. “You have stated correctly that God is One and there is no other but Him,
୩୨ଆଇନ୍ ଇତୁକ ୟୀଶୁକେ କାଜିକିୟାଃ, “ଠାଉକାଗିମ୍ କାଜିତାନା, ଏ ଇତୁନିଃ, ଆମାଃ କାଜି ସାର୍ତିଗିଆଃ, ଆମାଃ କାଜି ଲେକାତେ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ମିଆଁଦ୍ଗିଆଏଃ, ଆଡଃ ଇନିଃକେ ବାଗିକେଦ୍ତେ ଏଟାଃ ଜେତାଏ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ ବାଙ୍ଗାଇଆଃ ।
33 and to love Him with all your heart and with all your understanding and with all your strength, and to love your neighbor as yourself, which is more important than all burnt offerings and sacrifices.”
୩୩ଆଡଃ ହଡ଼କେ, ଆୟାଃ ସବେନ୍ ମନ୍ତେ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ସେଣାଁଁତେ, ଆଡଃ ଆୟାଃ ସବେନ୍ ପେଡ଼େଃତେ ଇନିଃକେ ଦୁଲାଡ଼୍ ଲାଗାତିୟାଃଁ ଆଡଃ ଆୟାଃ ହପର୍ଜାପାଃନିଃକେହ ଆୟାଃ ଲେକା ଦୁଲାଡ଼୍ ଲାଗାତିୟାଃଁ । ନେ ବାରିଆ ଆନ୍ଚୁ ମାନାତିଙ୍ଗ୍ତେଆଃଦ ଉରୁବଃ ଦାଣେଁ ଚାଏ ସବେନ୍ ଏଟାଃ ଦାଣେଁରାକାବ୍ଏତେ ମାରାଙ୍ଗ୍ କାମିତାନାଃ ।”
34 When Jesus saw that the man had answered wisely, He said, “You are not far from the kingdom of God.” And no one dared to question Him any further.
୩୪ଇନିଃ ସେଣାଁଁନ୍ ଲେକାତେ କାଜିକେଦାଏ, ଏନା ନେଲ୍କେଦ୍ତେ ୟୀଶୁ ଇନିଃକେ ମେତାଇୟାଏ, “ଆମ୍ଦ ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ରାଇଜ୍ଏତେ ସାଙ୍ଗିନ୍ରେ ବାଙ୍ଗ୍ମେଆଁଃ ।” ଆଡଃ ଏନ୍ତାୟମ୍ତେ ଜେତାଏ ଇନିଃକେ ଜେତ୍ନାଃ କୁଲିନାଙ୍ଗ୍ କାକ ସାହାଁସ୍କେଦା ।
35 While Jesus was teaching in the temple courts, He asked, “How can the scribes say that the Christ is the Son of David?
୩୫ମାନ୍ଦିର୍ ଅଡ଼ାଃରେ ଇତୁତାନ୍ ଇମ୍ତା ୟୀଶୁ କୁଲିକେଦ୍କଆଏ, “ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ ଦାଉଦ୍ଆଃ ହନ୍ ତାନିଃ ମେନ୍ତେ ଆଇନ୍ ଇତୁକ ଚିଲ୍କାତେକ କାଜିୟାଃ?
36 Speaking by the Holy Spirit, David himself declared: ‘The Lord said to my Lord, “Sit at My right hand until I put Your enemies under Your feet.”’
୩୬ଦାଉଦ୍ ଆଇଃକ୍ଗି ପାବିତାର୍ ଆତ୍ମାରାଃ ଉସ୍କୁର୍ତେ କାଜିକେଦାଏ, “‘ପ୍ରାଭୁ ଆଇଁୟାଃ ପ୍ରାଭୁକେ ମେତାଇୟାଏ; ଆମାଃ ବାଇରିକକେ ଆମାଃ କାଟାସୁବାରେ କା ଆଉ ଜାକେଦ୍ ଆଇଁୟାଃ ଜମ୍ତିସାଃରେ ଦୁବାକାନ୍ମେ ।’”
37 David himself calls Him ‘Lord.’ So how can He be David’s son?” And the large crowd listened to Him with delight.
୩୭ଦାଉଦ୍ ଆଇଃକ୍ଗି ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍କେ ପ୍ରାଭୁ ମେତାଇତାନ୍ରେଦ, ପାର୍ମେଶ୍ୱାର୍ଆଃ ସାଲାକାନ୍ ବଞ୍ଚାଅନିଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ୍ ଚିଲ୍କାତେ ଦାଉଦ୍ଆଃ ହନ୍ତେକଡ଼ା ତାନିଃ? ଗାଦେଲ୍ ହଡ଼କ ୟୀଶୁଆଃ କାଜି ସୁକୁତେକ ଆୟୁମ୍ ତାଇକେନା ।
38 In His teaching Jesus also said, “Watch out for the scribes. They like to walk around in long robes, to receive greetings in the marketplaces,
୩୮ୟୀଶୁ ଇନ୍କୁକେ ଇତୁତାନ୍ଲଃ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ଆଇନ୍ ଇତୁକତାଃଏତେ ଚିର୍ଗାଲାକାନ୍ପେ । ଇନ୍କୁ ଜିଲିଙ୍ଗ୍ ଲିଜାଃ ତୁସିଙ୍ଗ୍କେଦ୍ତେ ସେନ୍ବାଡ଼ା, ଆଡଃ ପିଟ୍ ପିଡ଼ିକରେ ଜହାର୍ତେଲା,
39 and to have the chief seats in the synagogues and the places of honor at banquets.
୩୯ଆଡଃ ଇନ୍କୁକେ ସାମାଜ୍ ଅଡ଼ାଃକରେ ଆୟାର୍ରେ ଦୁବ୍ନାଙ୍ଗ୍, ଆଡଃ ମାରାଙ୍ଗ୍ ଜମ୍ନୁଁକରେ ସିଦା ଠାୟାଦ୍ରେ ଦୁବ୍ନାଙ୍ଗ୍ ସୁକୁକଆ ।
40 They defraud widows of their houses, and for a show make lengthy prayers. These men will receive greater condemnation.”
୪୦ଇନ୍କୁ ରାଣ୍ଡିକୁଡ଼ିକଆଃ ଅଡ଼ାଃକ ଉଦେତାନା ଆଡଃ ବେଦାତେ ଜିଲିଙ୍ଗ୍ ଜିଲିଙ୍ଗ୍ଗିକ ବିନ୍ତିୟା । ଏନ୍ଲେକାନ୍ ହଡ଼କଦ ଆଦ୍କା ସାଜାଇକ ନାମେୟା ।”
41 As Jesus was sitting opposite the treasury, He watched the crowd putting money into it. And many rich people put in large amounts.
୪୧ୟୀଶୁ ମାନ୍ଦିର୍ ଖାଜ୍ନା ବାକାସ୍ ନାଡ଼େଃରେ ଦୁବାକାନ୍ ତାଇକେନ୍ ଇମ୍ତା ହଡ଼କକେ ଏନାରେ ପାଏସା ସାଜୁତାନ୍ ନେଲ୍କେଦ୍କଆଏ । ପୁରାଃ କିସାଁଣ୍ ହଡ଼କ ପୁରାଃଗି ପାଏସା ଉୟୁଃକେଦାଃକ ।
42 Then one poor widow came and put in two small copper coins, which amounted to a small fraction of a denarius.
୪୨ଏନ୍ତେ ମିଆଁଦ୍ ରେଙ୍ଗେଃ ରାବାଙ୍ଗ୍ ରାଣ୍ଡିକୁଡ଼ି ହିଜୁଃକେଦ୍ତେ ମିଦ୍ଦୋକ୍ଡ଼ା ଗନଙ୍ଗ୍ରାଃ ବାରିଆଃ ହୁପ୍ଡିଙ୍ଗ୍ ତାମ୍ବା ସିକା ଉୟୁଃକେଦାଏ ।
43 Jesus called His disciples to Him and said, “Truly I tell you, this poor widow has put more than all the others into the treasury.
୪୩ୟୀଶୁ ଆୟାଃ ଚେଲାକକେ ହାକାଅକେଦ୍ତେ ମେତାଦ୍କଆଏ, “ସାର୍ତିଗିଙ୍ଗ୍ କାଜିୟାପେତାନା, ଖାଜ୍ନା ବାକାସ୍ରେ ଏମ୍କେଦ୍ ସବେନ୍ ହଡ଼କ ଏତେ, ନେ ଗାରିବ୍ ରାଣ୍ଡିକୁଡ଼ି ଥିମ୍ୱା ଏମାକାଦାଃଏ ।
44 For they all contributed out of their surplus, but she out of her poverty has put in all she had to live on.”
୪୪ଏଟାଃ ହଡ଼କ ଆକଆଃ ଆଦ୍କା ମେନାଃତେୟାଃଏତେ କାଟିଃଲେକାକ ଏମ୍କେଦାଃ; ମେନ୍ଦ ନିଃ ରେଙ୍ଗେଃ ରାବାଙ୍ଗ୍ ତାଇନ୍ରେୟ ଆୟାଃ ଜୀଉ ବାଞ୍ଚାଅ ନାଗେନ୍ତେ ଆୟାଃତାଃରେ ତାଇକେନ୍ତେୟାଃ ସବେନାଃଏ ଏମ୍କେଦା ।”
