Luke 18
1 Then Jesus told them a parable about their need to pray at all times and not lose heart:
അപരഞ്ച ലോകൈരക്ലാന്തൈ ർനിരന്തരം പ്രാർഥയിതവ്യമ് ഇത്യാശയേന യീശുനാ ദൃഷ്ടാന്ത ഏകഃ കഥിതഃ|
2 “In a certain town there was a judge who neither feared God nor respected men.
കുത്രചിന്നഗരേ കശ്ചിത് പ്രാഡ്വിവാക ആസീത് സ ഈശ്വരാന്നാബിഭേത് മാനുഷാംശ്ച നാമന്യത|
3 And there was a widow in that town who kept appealing to him, ‘Give me justice against my adversary.’
അഥ തത്പുരവാസിനീ കാചിദ്വിധവാ തത്സമീപമേത്യ വിവാദിനാ സഹ മമ വിവാദം പരിഷ്കുർവ്വിതി നിവേദയാമാസ|
4 For a while he refused, but later he said to himself, ‘Though I neither fear God nor respect men,
തതഃ സ പ്രാഡ്വിവാകഃ കിയദ്ദിനാനി ന തദങ്ഗീകൃതവാൻ പശ്ചാച്ചിത്തേ ചിന്തയാമാസ, യദ്യപീശ്വരാന്ന ബിഭേമി മനുഷ്യാനപി ന മന്യേ
5 yet because this widow keeps pestering me, I will give her justice. Then she will stop wearing me out with her perpetual requests.’”
തഥാപ്യേഷാ വിധവാ മാം ക്ലിശ്നാതി തസ്മാദസ്യാ വിവാദം പരിഷ്കരിഷ്യാമി നോചേത് സാ സദാഗത്യ മാം വ്യഗ്രം കരിഷ്യതി|
6 And the Lord said, “Listen to the words of the unjust judge.
പശ്ചാത് പ്രഭുരവദദ് അസാവന്യായപ്രാഡ്വിവാകോ യദാഹ തത്ര മനോ നിധധ്വം|
7 Will not God bring about justice for His elect who cry out to Him day and night? Will He continue to defer their help?
ഈശ്വരസ്യ യേ ഽഭിരുചിതലോകാ ദിവാനിശം പ്രാർഥയന്തേ സ ബഹുദിനാനി വിലമ്ബ്യാപി തേഷാം വിവാദാൻ കിം ന പരിഷ്കരിഷ്യതി?
8 I tell you, He will promptly carry out justice on their behalf. Nevertheless, when the Son of Man comes, will He find faith on earth?”
യുഷ്മാനഹം വദാമി ത്വരയാ പരിഷ്കരിഷ്യതി, കിന്തു യദാ മനുഷ്യപുത്ര ആഗമിഷ്യതി തദാ പൃഥിവ്യാം കിമീദൃശം വിശ്വാസം പ്രാപ്സ്യതി?
9 To some who trusted in their own righteousness and viewed others with contempt, He also told this parable:
യേ സ്വാൻ ധാർമ്മികാൻ ജ്ഞാത്വാ പരാൻ തുച്ഛീകുർവ്വന്തി ഏതാദൃഗ്ഭ്യഃ, കിയദ്ഭ്യ ഇമം ദൃഷ്ടാന്തം കഥയാമാസ|
10 “Two men went up to the temple to pray. One was a Pharisee and the other a tax collector.
ഏകഃ ഫിരൂശ്യപരഃ കരസഞ്ചായീ ദ്വാവിമൗ പ്രാർഥയിതും മന്ദിരം ഗതൗ|
11 The Pharisee stood by himself and prayed, ‘God, I thank You that I am not like the other men—swindlers, evildoers, adulterers—or even like this tax collector.
തതോഽസൗ ഫിരൂശ്യേകപാർശ്വേ തിഷ്ഠൻ ഹേ ഈശ്വര അഹമന്യലോകവത് ലോഠയിതാന്യായീ പാരദാരികശ്ച ന ഭവാമി അസ്യ കരസഞ്ചായിനസ്തുല്യശ്ച ന, തസ്മാത്ത്വാം ധന്യം വദാമി|
12 I fast twice a week and pay tithes of all that I acquire.’
സപ്തസു ദിനേഷു ദിനദ്വയമുപവസാമി സർവ്വസമ്പത്തേ ർദശമാംശം ദദാമി ച, ഏതത്കഥാം കഥയൻ പ്രാർഥയാമാസ|
13 But the tax collector stood at a distance, unwilling even to lift up his eyes to heaven. Instead, he beat his breast and said, ‘God, have mercy on me, a sinner!’
കിന്തു സ കരസഞ്ചായി ദൂരേ തിഷ്ഠൻ സ്വർഗം ദ്രഷ്ടും നേച്ഛൻ വക്ഷസി കരാഘാതം കുർവ്വൻ ഹേ ഈശ്വര പാപിഷ്ഠം മാം ദയസ്വ, ഇത്ഥം പ്രാർഥയാമാസ|
14 I tell you, this man, rather than the Pharisee, went home justified. For everyone who exalts himself will be humbled, but the one who humbles himself will be exalted.”
യുഷ്മാനഹം വദാമി, തയോർദ്വയോ ർമധ്യേ കേവലഃ കരസഞ്ചായീ പുണ്യവത്ത്വേന ഗണിതോ നിജഗൃഹം ജഗാമ, യതോ യഃ കശ്ചിത് സ്വമുന്നമയതി സ നാമയിഷ്യതേ കിന്തു യഃ കശ്ചിത് സ്വം നമയതി സ ഉന്നമയിഷ്യതേ|
15 Now people were even bringing their babies to Jesus for Him to place His hands on them. And when the disciples saw this, they rebuked those who brought them.
അഥ ശിശൂനാം ഗാത്രസ്പർശാർഥം ലോകാസ്താൻ തസ്യ സമീപമാനിന്യുഃ ശിഷ്യാസ്തദ് ദൃഷ്ട്വാനേതൃൻ തർജയാമാസുഃ,
16 But Jesus called the children to Him and said, “Let the little children come to Me, and do not hinder them! For the kingdom of God belongs to such as these.
കിന്തു യീശുസ്താനാഹൂയ ജഗാദ, മന്നികടമ് ആഗന്തും ശിശൂൻ അനുജാനീധ്വം താംശ്ച മാ വാരയത; യത ഈശ്വരരാജ്യാധികാരിണ ഏഷാം സദൃശാഃ|
17 Truly I tell you, anyone who does not receive the kingdom of God like a little child will never enter it.”
അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥം വദാമി, യോ ജനഃ ശിശോഃ സദൃശോ ഭൂത്വാ ഈശ്വരരാജ്യം ന ഗൃഹ്ലാതി സ കേനാപി പ്രകാരേണ തത് പ്രവേഷ്ടും ന ശക്നോതി|
18 Then a certain ruler asked Him, “Good Teacher, what must I do to inherit eternal life?” (aiōnios g166)
അപരമ് ഏകോധിപതിസ്തം പപ്രച്ഛ, ഹേ പരമഗുരോ, അനന്തായുഷഃ പ്രാപ്തയേ മയാ കിം കർത്തവ്യം? (aiōnios g166)
19 “Why do you call Me good?” Jesus replied. “No one is good except God alone.
യീശുരുവാച, മാം കുതഃ പരമം വദസി? ഈശ്വരം വിനാ കോപി പരമോ ന ഭവതി|
20 You know the commandments: ‘Do not commit adultery, do not murder, do not steal, do not bear false witness, honor your father and mother.’”
പരദാരാൻ മാ ഗച്ഛ, നരം മാ ജഹി, മാ ചോരയ, മിഥ്യാസാക്ഷ്യം മാ ദേഹി, മാതരം പിതരഞ്ച സംമന്യസ്വ, ഏതാ യാ ആജ്ഞാഃ സന്തി താസ്ത്വം ജാനാസി|
21 “All these I have kept from my youth,” he said.
തദാ സ ഉവാച, ബാല്യകാലാത് സർവ്വാ ഏതാ ആചരാമി|
22 On hearing this, Jesus told him, “You still lack one thing: Sell everything you own and give to the poor, and you will have treasure in heaven. Then come, follow Me.”
ഇതി കഥാം ശ്രുത്വാ യീശുസ്തമവദത്, തഥാപി തവൈകം കർമ്മ ന്യൂനമാസ്തേ, നിജം സർവ്വസ്വം വിക്രീയ ദരിദ്രേഭ്യോ വിതര, തസ്മാത് സ്വർഗേ ധനം പ്രാപ്സ്യസി; തത ആഗത്യ മമാനുഗാമീ ഭവ|
23 But when the ruler heard this, he became very sad, because he was extremely wealthy.
കിന്ത്വേതാം കഥാം ശ്രുത്വാ സോധിപതിഃ ശുശോച, യതസ്തസ്യ ബഹുധനമാസീത്|
24 Seeing the man’s sadness, Jesus said, “How hard it is for the rich to enter the kingdom of God!
തദാ യീശുസ്തമതിശോകാന്വിതം ദൃഷ്ട്വാ ജഗാദ, ധനവതാമ് ഈശ്വരരാജ്യപ്രവേശഃ കീദൃഗ് ദുഷ്കരഃ|
25 Indeed, it is easier for a camel to pass through the eye of a needle than for a rich man to enter the kingdom of God.”
ഈശ്വരരാജ്യേ ധനിനഃ പ്രവേശാത് സൂചേശ്ഛിദ്രേണ മഹാങ്ഗസ്യ ഗമനാഗമനേ സുകരേ|
26 Those who heard this asked, “Who then can be saved?”
ശ്രോതാരഃ പപ്രച്ഛുസ്തർഹി കേന പരിത്രാണം പ്രാപ്സ്യതേ?
27 But Jesus said, “What is impossible with man is possible with God.”
സ ഉക്തവാൻ, യൻ മാനുഷേണാശക്യം തദ് ഈശ്വരേണ ശക്യം|
28 “Look,” said Peter, “we have left all we had to follow You.”
തദാ പിതര ഉവാച, പശ്യ വയം സർവ്വസ്വം പരിത്യജ്യ തവ പശ്ചാദ്ഗാമിനോഽഭവാമ|
29 “Truly I tell you,” Jesus replied, “no one who has left home or wife or brothers or parents or children for the sake of the kingdom of God
തതഃ സ ഉവാച, യുഷ്മാനഹം യഥാർഥം വദാമി, ഈശ്വരരാജ്യാർഥം ഗൃഹം പിതരൗ ഭ്രാതൃഗണം ജായാം സന്താനാംശ്ച ത്യക്തവാ
31 Then Jesus took the Twelve aside and said to them, “Look, we are going up to Jerusalem, and everything the prophets have written about the Son of Man will be fulfilled.
അനന്തരം സ ദ്വാദശശിഷ്യാനാഹൂയ ബഭാഷേ, പശ്യത വയം യിരൂശാലമ്നഗരം യാമഃ, തസ്മാത് മനുഷ്യപുത്രേ ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിരുക്തം യദസ്തി തദനുരൂപം തം പ്രതി ഘടിഷ്യതേ;
32 He will be delivered over to the Gentiles and will be mocked and insulted and spit upon.
വസ്തുതസ്തു സോഽന്യദേശീയാനാം ഹസ്തേഷു സമർപയിഷ്യതേ, തേ തമുപഹസിഷ്യന്തി, അന്യായമാചരിഷ്യന്തി തദ്വപുഷി നിഷ്ഠീവം നിക്ഷേപ്സ്യന്തി, കശാഭിഃ പ്രഹൃത്യ തം ഹനിഷ്യന്തി ച,
33 They will flog Him and kill Him, and on the third day He will rise again.”
കിന്തു തൃതീയദിനേ സ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥാസ്യതി|
34 But the disciples did not understand any of these things. The meaning was hidden from them, and they did not comprehend what He was saying.
ഏതസ്യാഃ കഥായാ അഭിപ്രായം കിഞ്ചിദപി തേ ബോദ്ധും ന ശേകുഃ തേഷാം നികടേഽസ്പഷ്ടതവാത് തസ്യൈതാസാം കഥാനാമ് ആശയം തേ ജ്ഞാതും ന ശേകുശ്ച|
35 As Jesus drew near to Jericho, a blind man was sitting beside the road, begging.
അഥ തസ്മിൻ യിരീഹോഃ പുരസ്യാന്തികം പ്രാപ്തേ കശ്ചിദന്ധഃ പഥഃ പാർശ്വ ഉപവിശ്യ ഭിക്ഷാമ് അകരോത്
36 When he heard the crowd going by, he asked what was happening.
സ ലോകസമൂഹസ്യ ഗമനശബ്ദം ശ്രുത്വാ തത്കാരണം പൃഷ്ടവാൻ|
37 “Jesus of Nazareth is passing by,” they told him.
നാസരതീയയീശുര്യാതീതി ലോകൈരുക്തേ സ ഉച്ചൈർവക്തുമാരേഭേ,
38 So he called out, “Jesus, Son of David, have mercy on me!”
ഹേ ദായൂദഃ സന്താന യീശോ മാം ദയസ്വ|
39 Those who led the way admonished him to be silent, but he cried out all the louder, “Son of David, have mercy on me!”
തതോഗ്രഗാമിനസ്തം മൗനീ തിഷ്ഠേതി തർജയാമാസുഃ കിന്തു സ പുനാരുവൻ ഉവാച, ഹേ ദായൂദഃ സന്താന മാം ദയസ്വ|
40 Jesus stopped and directed that the man be brought to Him. When he had been brought near, Jesus asked him,
തദാ യീശുഃ സ്ഥഗിതോ ഭൂത്വാ സ്വാന്തികേ തമാനേതുമ് ആദിദേശ|
41 “What do you want Me to do for you?” “Lord,” he said, “let me see again.”
തതഃ സ തസ്യാന്തികമ് ആഗമത്, തദാ സ തം പപ്രച്ഛ, ത്വം കിമിച്ഛസി? ത്വദർഥമഹം കിം കരിഷ്യാമി? സ ഉക്തവാൻ, ഹേ പ്രഭോഽഹം ദ്രഷ്ടും ലഭൈ|
42 “Receive your sight!” Jesus replied. “Your faith has healed you.”
തദാ യീശുരുവാച, ദൃഷ്ടിശക്തിം ഗൃഹാണ തവ പ്രത്യയസ്ത്വാം സ്വസ്ഥം കൃതവാൻ|
43 Immediately he received his sight and followed Jesus, glorifying God. And all the people who saw this gave praise to God.
തതസ്തത്ക്ഷണാത് തസ്യ ചക്ഷുഷീ പ്രസന്നേ; തസ്മാത് സ ഈശ്വരം ധന്യം വദൻ തത്പശ്ചാദ് യയൗ, തദാലോക്യ സർവ്വേ ലോകാ ഈശ്വരം പ്രശംസിതുമ് ആരേഭിരേ|
