Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3 We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4 We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5 We are closely pursued; we are weary and find no rest.
Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6 We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7 Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8 Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9 We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10 Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11 Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12 Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13 Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14 The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15 Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17 Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18 because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19 You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20 Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21 Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22 unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.
Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.
