Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
| ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. |
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
3 We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
| ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. |
4 We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
| آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. |
5 We are closely pursued; we are weary and find no rest.
| در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. |
6 We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
| خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. |
7 Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
| پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. |
8 Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
| بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. |
9 We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
| برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. |
10 Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
| از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. |
11 Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
| زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. |
12 Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
| رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. |
13 Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
| جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. |
14 The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
| پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. |
15 Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
| شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. |
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
| وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. |
17 Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
| دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، |
18 because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
| زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. |
19 You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
| ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. |
20 Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
| مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. |
21 Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
| ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. |
22 unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.
