Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
| ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین. | ۱ |
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
| میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است. | ۲ |
3 We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
| ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند. | ۳ |
4 We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
| آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود. | ۴ |
5 We are closely pursued; we are weary and find no rest.
| تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم. | ۵ |
6 We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
| با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم. | ۶ |
7 Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
| پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم. | ۷ |
8 Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
| غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد. | ۸ |
9 We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
| از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم. | ۹ |
10 Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
| پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است. | ۱۰ |
11 Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
| زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا. | ۱۱ |
12 Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
| سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند. | ۱۲ |
13 Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
| جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند. | ۱۳ |
14 The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
| مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش. | ۱۴ |
15 Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
| شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید. | ۱۵ |
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
| تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم. | ۱۶ |
17 Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
| از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است. | ۱۷ |
18 because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
| یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند. | ۱۸ |
19 You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
| اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود. | ۱۹ |
20 Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
| پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای. | ۲۰ |
21 Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
| ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن. | ۲۱ |
22 unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.
| و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای. | ۲۲ |
