Lamentations 5
1 Remember, O LORD, what has happened to us. Look and see our disgrace!
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Our inheritance has been turned over to strangers, our houses to foreigners.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 We have become fatherless orphans; our mothers are widows.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 We must buy the water we drink; our wood comes at a price.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 We are closely pursued; we are weary and find no rest.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 We submitted to Egypt and Assyria to get enough bread.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Our fathers sinned and are no more, but we bear their punishment.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Slaves rule over us; there is no one to deliver us from their hands.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 We get our bread at the risk of our lives because of the sword in the wilderness.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Our skin is as hot as an oven with fever from our hunger.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Women have been ravished in Zion, virgins in the cities of Judah.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Princes have been hung up by their hands; elders receive no respect.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Young men toil at millstones; boys stagger under loads of wood.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 The elders have left the city gate; the young men have stopped their music.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 Joy has left our hearts; our dancing has turned to mourning.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 The crown has fallen from our head. Woe to us, for we have sinned!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Because of this, our hearts are faint; because of these, our eyes grow dim—
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 because of Mount Zion, which lies desolate, patrolled by foxes.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 You, O LORD, reign forever; Your throne endures from generation to generation.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Why have You forgotten us forever? Why have You forsaken us for so long?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Restore us to Yourself, O LORD, so we may return; renew our days as of old,
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 unless You have utterly rejected us and remain angry with us beyond measure.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
