Lamentations 3
1 I am the man who has seen affliction under the rod of God’s wrath.
| من کسی هستم که از خشم و غضب خدا مصیبتها دیده‌ام. |
2 He has driven me away and made me walk in darkness instead of light.
| خدا مرا به اعماق تاریکی کشانده است. |
3 Indeed, He keeps turning His hand against me all day long.
| او بر ضد من برخاسته و دستش تمام روز بر من بلند است. |
4 He has worn away my flesh and skin; He has shattered my bones.
| او گوشت و پوست بدنم را فرسوده و استخوانهایم را شکسته است. |
5 He has besieged me and surrounded me with bitterness and hardship.
| جان مرا با تلخی و مشقت پوشانده است. |
6 He has made me dwell in darkness like those dead for ages.
| مرا مانند کسی که سالهاست مرده، در تاریکی نشانده است. |
7 He has walled me in so I cannot escape; He has weighed me down with chains.
| با زنجیرهای سنگین مرا بسته و دورم را حصار کشیده است تا نتوانم فرار کنم. |
8 Even when I cry out and plead for help, He shuts out my prayer.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم، ولی او به دادم نمی‌رسد. |
9 He has barred my ways with cut stones; He has made my paths crooked.
| با دیوارهای سنگی راه مرا بسته است و طریق مرا پر پیچ و خم نموده است. |
10 He is a bear lying in wait, a lion hiding in ambush.
| او همچون خرسی در کمین من نشست و مانند شیر بر من هجوم آورد؛ |
11 He forced me off my path and tore me to pieces; He left me without help.
| مرا از راهم بیرون کشیده، پاره‌پاره‌ام کرد و تنها و بی‌کس رهایم ساخت. |
12 He bent His bow and set me as the target for His arrow.
| او کمانش را کشید و مرا هدف قرار داد، |
13 He pierced my kidneys with His arrows.
| و تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت. |
14 I am a laughingstock to all my people; they mock me in song all day long.
| مردم تمام روز به من می‌خندند و مرا مسخره می‌کنند. |
15 He has filled me with bitterness; He has intoxicated me with wormwood.
| او زندگی را به کامم تلخ کرده است. |
16 He has ground my teeth with gravel and trampled me in the dust.
| صورتم را به خاک مالیده است و دهانم را از سنگریزه پر کرده و دندانهایم را شکسته است. |
17 My soul has been deprived of peace; I have forgotten what prosperity is.
| آسایش و سعادت از من رخت بربسته است. |
18 So I say, “My strength has perished, along with my hope from the LORD.”
| رمق و امیدی برایم نمانده، زیرا خداوند مرا ترک گفته است. |
19 Remember my affliction and wandering, the wormwood and the gall.
| وقتی مصیبت و سرگردانی خود را به یاد می‌آورم، جانم تلخ می‌گردد. |
20 Surely my soul remembers and is humbled within me.
| بله، آنها را دائم به یاد می‌آورم و وجودم پریشان می‌شود. |
21 Yet I call this to mind, and therefore I have hope:
| اما نور امیدی بر قلبم می‌تابد، وقتی به یاد می‌آورم که |
22 Because of the loving devotion of the LORD we are not consumed, for His mercies never fail.
| محبت خداوند بی‌انتهاست و رحمت او بی‌زوال. |
23 They are new every morning; great is Your faithfulness!
| وفاداری خدا عظیم است و رحمت او هر بامداد از نو آغاز می‌شود. |
24 “The LORD is my portion,” says my soul, “therefore I will hope in Him.”
| به خود می‌گویم: «من فقط خداوند را دارم، پس به او امید خواهم بست.» |
25 The LORD is good to those who wait for Him, to the soul who seeks Him.
| خداوند برای کسانی که به او توکل دارند و او را می‌طلبند نیکوست. |
26 It is good to wait quietly for the salvation of the LORD.
| پس خوبست که چشم امیدمان به او باشد و با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد. |
27 It is good for a man to bear the yoke while he is still young.
| خوب است انسان در جوانی بیاموزد که سختیها را تحمل کند. |
28 Let him sit alone in silence, for God has disciplined him.
| هنگامی که او دچار مصیبت می‌گردد بهتر آنست که در سکوت و تنهایی بنشیند |
29 Let him bury his face in the dust— perhaps there is still hope.
| و در برابر خداوند سر تعظیم فرود آورد، زیرا ممکن است امیدی باشد. |
30 Let him offer his cheek to the one who would strike him; let him be filled with reproach.
| وقتی او را می‌زنند و اهانت می‌کنند خوب است آنها را تحمل کند، |
31 For the Lord will not cast us off forever.
| زیرا خداوند تا ابد او را ترک نخواهد کرد. |
32 Even if He causes grief, He will show compassion according to His abundant loving devotion.
| هر چند خدا کسی را اندوهگین کند، اما رحمتش شامل حال او خواهد شد، زیرا محبت او عظیم است. |
33 For He does not willingly afflict or grieve the sons of men.
| او از آزردن و غمگین ساختن انسان خشنود نمی‌گردد. |
34 To crush underfoot all the prisoners of the land,
| هنگامی که ستمدیدگان جهان زیر پا له می‌شوند، |
35 to deny a man justice before the Most High,
| و زمانی که حق انسانی که خدای متعال آن را به وی داده است، پایمال می‌گردد، |
36 to subvert a man in his lawsuit— of these the Lord does not approve.
| و هنگامی که مظلومی در دادگاه محکوم می‌شود، آیا خداوند اینها را نمی‌بیند؟ |
37 Who has spoken and it came to pass, unless the Lord has ordained it?
| کیست که بتواند بدون اجازهٔ خداوند چیزی بگوید و واقع شود؟ |
38 Do not both adversity and good come from the mouth of the Most High?
| آیا هم مصیبت و هم برکت از جانب خدای متعال نازل نمی‌شود؟ |
39 Why should any mortal man complain, in view of his sins?
| پس چرا وقتی ما انسانهای فانی به سبب گناهانمان تنبیه می‌شویم، گله و شکایت می‌کنیم؟ |
40 Let us examine and test our ways, and turn back to the LORD.
| به جای گله و شکایت بیایید کردار خود را بسنجیم و بیازماییم و به سوی خداوند بازگردیم. |
41 Let us lift up our hearts and hands to God in heaven:
| بیایید قلبهای خود را برای خدایی که در آسمان است بگشاییم و دستهای خود را به سوی او برافرازیم و بگوییم: |
42 “We have sinned and rebelled; You have not forgiven.”
| «ما گناه کرده‌ایم و سرکش شده‌ایم، و تو ما را نیامرزیده‌ای. |
43 You have covered Yourself in anger and pursued us; You have killed without pity.
| «به هنگام خشم خود ما را تعقیب نموده و هلاک کرده‌ای و رحم ننموده‌ای. |
44 You have covered Yourself with a cloud that no prayer can pass through.
| خود را با ابر پوشانیده‌ای تا دعاهای ما به حضور تو نرسد. |
45 You have made us scum and refuse among the nations.
| ما را مثل خاکروبه و زباله به میان قومها انداخته‌ای. |
46 All our enemies open their mouths against us.
| تمام دشمنانمان به ما توهین می‌کنند. |
47 Panic and pitfall have come upon us— devastation and destruction.
| خرابی و نابودی دامنگیر ما شده و در ترس و خطر زندگی می‌کنیم.» |
48 Streams of tears flow from my eyes over the destruction of the daughter of my people.
| به سبب نابودی قومم، روز و شب سیل اشک از چشمانم جاریست. آنقدر خواهم گریست |
49 My eyes overflow unceasingly, without relief,
50 until the LORD looks down from heaven and sees.
| تا خداوند از آسمان نظر کند و پاسخ دهد! |
51 My eyes bring grief to my soul because of all the daughters of my city.
| هنگامی که می‌بینم چه بر سر مردم اورشلیم آمده است، دلم از اندوه پر می‌شود. |
52 Without cause my enemies hunted me like a bird.
| کسانی که هرگز آزارشان نداده بودم، دشمن من شدند و مرا همچون پرنده‌ای به دام انداختند. |
53 They dropped me alive into a pit and cast stones upon me.
| آنها مرا در چاه افکندند و سر چاه را با سنگ پوشاندند. |
54 The waters flowed over my head, and I thought I was going to die.
| آب از سرم گذشت و فکر کردم مرگم حتمی است. |
55 I called on Your name, O LORD, out of the depths of the Pit.
| اما ای خداوند، وقتی از عمق چاه نام تو را خواندم |
56 You heard my plea: “Do not ignore my cry for relief.”
| صدایم را شنیدی و به ناله‌هایم توجه کردی. |
57 You drew near when I called on You; You said, “Do not be afraid.”
| آری، هنگامی که تو را خواندم به کمکم آمدی و گفتی: «نترس!» |
58 You defend my cause, O Lord; You redeem my life.
| ای خداوند، تو به دادم رسیدی و جانم را از مرگ رهایی بخشیدی. |
59 You have seen, O LORD, the wrong done to me; vindicate my cause!
| ای خداوند، تو ظلمی را که به من کرده‌اند دیده‌ای، پس داوری کن و داد مرا بستان. |
60 You have seen all their malice, all their plots against me.
| دیده‌ای که چگونه ایشان دشمن من شده و توطئه‌ها بر ضد من چیده‌اند. |
61 O LORD, You have heard their insults, all their plots against me—
| ای خداوند، تو شنیده‌ای که چگونه به من اهانت کرده و علیه من نقشه کشیده‌اند. |
62 the slander and murmuring of my assailants against me all day long.
| تو از تمام آنچه که مخالفانم هر روز درباره من می‌گویند و نقشه‌هایی که می‌کشند باخبری. |
63 When they sit and when they rise, see how they mock me in song.
| ببین چگونه می‌خندند و شب و روز مرا مسخره می‌کنند. |
64 You will pay them back what they deserve, O LORD, according to the work of their hands.
| ای خداوند، ایشان را به سزای اعمالشان برسان. |
65 Put a veil of anguish over their hearts; may Your curse be upon them!
| ایشان را لعنت کن تا غم و تاریکی وجودشان را فرا گیرد. |
66 You will pursue them in anger and exterminate them from under Your heavens, O LORD.
| با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین محو و نابود گردان. |
