Lamentations 3
1 I am the man who has seen affliction under the rod of God’s wrath.
Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot.
2 He has driven me away and made me walk in darkness instead of light.
Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag.
3 Indeed, He keeps turning His hand against me all day long.
Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw.
4 He has worn away my flesh and skin; He has shattered my bones.
Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog.
5 He has besieged me and surrounded me with bitterness and hardship.
Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan.
6 He has made me dwell in darkness like those dead for ages.
Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay.
7 He has walled me in so I cannot escape; He has weighed me down with chains.
Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala.
8 Even when I cry out and plead for help, He shuts out my prayer.
Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo.
9 He has barred my ways with cut stones; He has made my paths crooked.
Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan.
10 He is a bear lying in wait, a lion hiding in ambush.
Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit.
11 He forced me off my path and tore me to pieces; He left me without help.
Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan.
12 He bent His bow and set me as the target for His arrow.
Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana.
13 He pierced my kidneys with His arrows.
Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon.
14 I am a laughingstock to all my people; they mock me in song all day long.
Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw.
15 He has filled me with bitterness; He has intoxicated me with wormwood.
Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan.
16 He has ground my teeth with gravel and trampled me in the dust.
Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo.
17 My soul has been deprived of peace; I have forgotten what prosperity is.
Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan.
18 So I say, “My strength has perished, along with my hope from the LORD.”
Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova.
19 Remember my affliction and wandering, the wormwood and the gall.
Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo.
20 Surely my soul remembers and is humbled within me.
Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako.
21 Yet I call this to mind, and therefore I have hope:
Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum.
22 Because of the loving devotion of the LORD we are not consumed, for His mercies never fail.
Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas.
23 They are new every morning; great is Your faithfulness!
Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon.
24 “The LORD is my portion,” says my soul, “therefore I will hope in Him.”
Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum.
25 The LORD is good to those who wait for Him, to the soul who seeks Him.
Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya.
26 It is good to wait quietly for the salvation of the LORD.
Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova.
27 It is good for a man to bear the yoke while he is still young.
Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on.
28 Let him sit alone in silence, for God has disciplined him.
Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya.
29 Let him bury his face in the dust— perhaps there is still hope.
Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut.
30 Let him offer his cheek to the one who would strike him; let him be filled with reproach.
Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya.
31 For the Lord will not cast us off forever.
Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan.
32 Even if He causes grief, He will show compassion according to His abundant loving devotion.
Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot.
33 For He does not willingly afflict or grieve the sons of men.
Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo.
34 To crush underfoot all the prisoners of the land,
Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta,
35 to deny a man justice before the Most High,
Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas,
36 to subvert a man in his lawsuit— of these the Lord does not approve.
Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova.
37 Who has spoken and it came to pass, unless the Lord has ordained it?
Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo?
38 Do not both adversity and good come from the mouth of the Most High?
Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo?
39 Why should any mortal man complain, in view of his sins?
Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala?
40 Let us examine and test our ways, and turn back to the LORD.
Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova.
41 Let us lift up our hearts and hands to God in heaven:
Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan.
42 “We have sinned and rebelled; You have not forgiven.”
Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo.
43 You have covered Yourself in anger and pursued us; You have killed without pity.
Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy.
44 You have covered Yourself with a cloud that no prayer can pass through.
Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo.
45 You have made us scum and refuse among the nations.
Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan.
46 All our enemies open their mouths against us.
Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo.
47 Panic and pitfall have come upon us— devastation and destruction.
Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag.
48 Streams of tears flow from my eyes over the destruction of the daughter of my people.
Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan.
49 My eyes overflow unceasingly, without relief,
Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay,
50 until the LORD looks down from heaven and sees.
Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit.
51 My eyes bring grief to my soul because of all the daughters of my city.
Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad.
52 Without cause my enemies hunted me like a bird.
Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan.
53 They dropped me alive into a pit and cast stones upon me.
Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato.
54 The waters flowed over my head, and I thought I was going to die.
Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako.
55 I called on Your name, O LORD, out of the depths of the Pit.
Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan.
56 You heard my plea: “Do not ignore my cry for relief.”
Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw.
57 You drew near when I called on You; You said, “Do not be afraid.”
Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok.
58 You defend my cause, O Lord; You redeem my life.
Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi.
59 You have seen, O LORD, the wrong done to me; vindicate my cause!
Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod.
60 You have seen all their malice, all their plots against me.
Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako.
61 O LORD, You have heard their insults, all their plots against me—
Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako,
62 the slander and murmuring of my assailants against me all day long.
Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw.
63 When they sit and when they rise, see how they mock me in song.
Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; ako mao ang ilang alawiton.
64 You will pay them back what they deserve, O LORD, according to the work of their hands.
Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot.
65 Put a veil of anguish over their hearts; may Your curse be upon them!
Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila.
66 You will pursue them in anger and exterminate them from under Your heavens, O LORD.
Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.
