Job 9

1 Then Job answered:

۱ پس ایوب در جواب گفت:

2 “Yes, I know that it is so, but how can a mortal be righteous before God?

۲ «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

3 If one wished to contend with God, he could not answer Him one time out of a thousand.

۳ اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

4 God is wise in heart and mighty in strength. Who has resisted Him and prospered?

۴ اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

5 He moves mountains without their knowledge and overturns them in His anger.

۵ آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

6 He shakes the earth from its place, so that its foundations tremble.

۶ که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

7 He commands the sun not to shine; He seals off the stars.

۷ که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

8 He alone stretches out the heavens and treads on the waves of the sea.

۸ که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9 He is the Maker of the Bear and Orion, of the Pleiades and the constellations of the south.

۹ که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

10 He does great things beyond searching out, and wonders without number.

۱۰ که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

11 Were He to pass by me, I would not see Him; were He to move, I would not recognize Him.

۱۱ اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

12 If He takes away, who can stop Him? Who dares to ask Him, ‘What are You doing?’

۱۲ اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

13 God does not restrain His anger; the helpers of Rahab cower beneath Him.

۱۳ خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

14 How then can I answer Him or choose my arguments against Him?

۱۴ «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

15 For even if I were right, I could not answer. I could only beg my Judge for mercy.

۱۵ که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

16 If I summoned Him and He answered me, I do not believe He would listen to my voice.

۱۶ اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

17 For He would crush me with a tempest and multiply my wounds without cause.

۱۷ زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

18 He does not let me catch my breath, but overwhelms me with bitterness.

۱۸ مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

19 If it is a matter of strength, He is indeed mighty! If it is a matter of justice, who can summon Him?

۱۹ اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

20 Even if I were righteous, my mouth would condemn me; if I were blameless, it would declare me guilty.

۲۰ اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

21 Though I am blameless, I have no concern for myself; I despise my own life.

۲۱ اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

22 It is all the same, and so I say, ‘He destroys both the blameless and the wicked.’

۲۲ این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

23 When the scourge brings sudden death, He mocks the despair of the innocent.

۲۳ اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

24 The earth is given into the hand of the wicked; He blindfolds its judges. If it is not He, then who is it?

۲۴ جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

25 My days are swifter than a runner; they flee without seeing good.

۲۵ و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

26 They sweep by like boats of papyrus, like an eagle swooping down on its prey.

۲۶ مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

27 If I were to say, ‘I will forget my complaint and change my expression and smile,’

۲۷ اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

28 I would still dread all my sufferings; I know that You will not acquit me.

۲۸ از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

29 Since I am already found guilty, why should I labor in vain?

۲۹ چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

30 If I should wash myself with snow and cleanse my hands with lye,

۳۰ اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

31 then You would plunge me into the pit, and even my own clothes would despise me.

۳۱ آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

32 For He is not a man like me, that I can answer Him, that we can take each other to court.

۳۲ زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

33 Nor is there a mediator between us, to lay his hand upon us both.

۳۳ در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

34 Let Him remove His rod from me, so that His terror will no longer frighten me.

۳۴ کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

35 Then I would speak without fear of Him. But as it is, I am on my own.

۳۵ آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.