Job 7
1 “Is not man consigned to labor on earth? Are not his days like those of a hired hand?
İnsanın yer üzündəki həyatı ağır xidmət deyilmi? Keçirdiyi günlərin muzdur ömründən fərqi nədir?
2 Like a slave he longs for shade; like a hireling he waits for his wages.
Kölgəyə həsrət qalan kölə kimidir, Muzdunu gözləyən fəhlə kimidir,
3 So I am allotted months of futility, and nights of misery are appointed me.
Bəli, irs olaraq mənə boş aylar verildi, Qismətimə sıxıntılı gecələr düşdü.
4 When I lie down I think: ‘When will I get up?’ But the night drags on, and I toss and turn until dawn.
Yatanda düşünürəm: “Görəsən nə vaxt qalxacağam?” Gecə isə hey uzanır, Mən gün doğana qədər yerimdə qurcalanıram.
5 My flesh is clothed with worms and encrusted with dirt; my skin is cracked and festering.
Bədənimə qurd düşüb, qabıqlanır, Çatlayan dərimdən irin axır.
6 My days are swifter than a weaver’s shuttle; they come to an end without hope.
Günlərim toxucunun məkikindən də sürətli gedir, Ümidsiz sona çatır.
7 Remember that my life is but a breath. My eyes will never again see happiness.
Ey Allah, yada sal, həyatım bir nəfəsdir, Gözüm yenidən yaxşılıq görməyəcək.
8 The eye that beholds me will no longer see me. You will look for me, but I will be no more.
Bu anda mənə baxan gözlər məni təzədən görməyəcək, Sənin gözlərin üzərimdə olacaq, amma mən olmayacağam.
9 As a cloud vanishes and is gone, so he who goes down to Sheol does not come back up. (Sheol h7585)
Bulud dağılıb getdiyi kimi Ölülər diyarına enən bir daha çıxmaz. (Sheol h7585)
10 He never returns to his house; his place remembers him no more.
Bir daha evinə qayıtmaz, Olduğu yer artıq onu tanımaz.
11 Therefore I will not restrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.
Ona görə sakitləşməyəcəyəm, Ruhumun sıxıntısını dilə gətirəcəyəm, Canımın ağrısından şikayət edəcəyəm.
12 Am I the sea, or the monster of the deep, that You must keep me under guard?
Dənizəmmi, dəniz əjdahasıyammı? Niyə üzərimdə nəzarətçi qoyursan?
13 When I think my bed will comfort me and my couch will ease my complaint,
Düşündüm ki, bəlkə yatağım məni rahatlar, Döşəyim şikayətimi azaldar.
14 then You frighten me with dreams and terrify me with visions,
Məni yuxularla qorxudursan, Röyalarla canıma vəlvələ salırsan.
15 so that I would prefer strangling and death over my life in this body.
Canım boğulub-ölməyi yaşamaqdan üstün tutur, Quru cəsəddə qalmaqdansa ölüm mənə xoşdur.
16 I loathe my life! I would not live forever. Leave me alone, for my days are but a breath.
Həyatımdan bezmişəm, Uzun ömür istəmirəm. Məndən əlini çək, Ömrümün mənası getdi.
17 What is man that You should exalt him, that You should set Your heart upon him,
İnsan nədir ki, onu bu qədər böyüdürsən, Qayğısını çəkirsən.
18 that You attend to him every morning, and test him every moment?
Ona hər səhər baş çəkirsən, Hər an onu sınayırsan.
19 Will You never look away from me, or leave me alone to swallow my spittle?
Nə vaxtadək nəzərini üzərimdən çəkməyəcəksən? Mənə udqunmağa imkan verməyəcəksən?
20 If I have sinned, what have I done to You, O watcher of mankind? Why have You made me Your target, so that I am a burden to You?
Ey insan nəzarətçisi, nədir günahım? Mən Sənə nə etmişəm? Məni niyə Özünə hədəf etdin? İndi öz yükümü çəkə bilmirəm.
21 Why do You not pardon my transgression and take away my iniquity? For soon I will lie down in the dust; You will seek me, but I will be no more.”
Niyə üsyankarlığımı əfv etmirsən, Təqsirimi bağışlamırsan? Bir azdan torpaq altda yatacağam, Axtarsan da, məni tapmayacaqsan».
