Job 6
1 Then Job replied:
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 “If only my grief could be weighed and placed with my calamity on the scales.
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 For then it would outweigh the sand of the seas— no wonder my words have been rash.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Almighty have pierced me; my spirit drinks in their poison; the terrors of God are arrayed against me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Does a wild donkey bray over fresh grass, or an ox low over its fodder?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Is tasteless food eaten without salt, or is there flavor in the white of an egg?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 My soul refuses to touch them; they are loathsome food to me.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 If only my request were granted and God would fulfill my hope:
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 that God would be willing to crush me, to unleash His hand and cut me off!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 It still brings me comfort, and joy through unrelenting pain, that I have not denied the words of the Holy One.
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 What strength do I have, that I should still hope? What is my future, that I should be patient?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is my strength like that of stone, or my flesh made of bronze?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Is there any help within me now that success is driven from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 A despairing man should have the kindness of his friend, even if he forsakes the fear of the Almighty.
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 But my brothers are as faithless as wadis, as seasonal streams that overflow,
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 darkened because of the ice and the inflow of melting snow,
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 but ceasing in the dry season and vanishing from their channels in the heat.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 Caravans turn aside from their routes; they go into the wasteland and perish.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 The caravans of Tema look for water; the travelers of Sheba hope to find it.
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 They are confounded because they had hoped; their arrival brings disappointment.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 For now you are of no help; you see terror, and you are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Have I ever said, ‘Give me something; offer me a bribe from your wealth;
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 deliver me from the hand of the enemy; redeem me from the grasp of the ruthless’?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Teach me, and I will be silent. Help me understand how I have erred.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 How painful are honest words! But what does your argument prove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Do you intend to correct my words, and treat as wind my cry of despair?
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 You would even cast lots for an orphan and barter away your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 But now, please look at me. Would I lie to your face?
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Reconsider; do not be unjust. Reconsider, for my righteousness is at stake.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 Is there iniquity on my tongue? Can my mouth not discern malice?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
