Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
