< Job 4 >
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
“Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
“Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.