Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.
