Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
