Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Unya mitubag si Eliphaz ang Temanitanhon, ug miingon:
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
Kong may mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ba ikaw? Apan kinsa ang makapugong sa iyang kaugalingon sa pagsulti?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Ania karon, daghan ang imong natudloan, Ug ikaw nakalig-on sa mga mahuyang ug kamot.
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Ang imong mga pulong nakaagak niadtong nagakapukan, Ug imong gibaskog ang mga mahuyang ug tuhod
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
Apan karon midangat na kini kanimo, ug ikaw naluya; Kini nagtandug kanimo ug ikaw nasamukan.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Dili ba ang imong kahadlok sa Dios maoy imong saliganan, Ug ang pagkatul-id sa imong mga dalan maoy imong ginalauman?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? Kun hain ba ang matul-id nga ginalaglag?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Sumala sa akong nakita kadtong magadaro ug kasal-anan, Ug magapugas ug kasamok, magaani sa mao usab.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila, Ug pinaagi sa unos sa kasuko niya nangaut-ut sila.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
Ang pagngulob sa leon, ug ang tingog sa mabangis nga leon, Ug ang tango sa mga gagmayng leon, nangahingo.
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Ang tigulang nga leon mamatay tungod sa kakulang sa tukbonon, Ug ang mga anak sa leon nga baye nagakatibulaag sa halayo.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
Karon usa ka butang gitaho kanako sa tago, Ug ang akong igdulungog nakadawat sa usa ka hungihong niini.
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
Sa mga panumduman nga gikan sa panan-awon sa kagabhion, Sa diha nga ang mga katawohan anaa sa dakung paghinanok,
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Ming-abut kanako ang kakulba ug pagkurog, Nga nakauyog sa tanan ko nga kabukogan.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Unya sa akong atubangan milabay ang usa ka espiritu; Ang balhibo sa akong lawas mitindog.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Kini mihunong, apan wala ako makakita sa dagway niini; Sa atubangan sa akong mga mata dihay usa ka anino: Dihay dakung kahilum, ug nabati ko ang usa ka tingog, nga nagaingon:
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
Ang tawo nga may kamatayon molabaw ba sa pagkamatarung sa Dios? Molabaw ba ang tawo sa kaputli sa iyang Magbubuhat?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Ania karon, siya wala magbaton ug pagsalig sa iyang mga alagad; Ug sa iyang mga manolonda siya nakatimaan ug kahungog:
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
Labi na gayud kadtong nagapuyo sa mga balay nga lapok, Kang kinsang patukoranan anaa sa abug, Nga ginadugmok una pa sa mga anunogba!
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
Sila ginalaglag sukad sa kabuntagon hangtud sa kagabhion: Mangawagtang sila sa walay katapusan ug walay tawo nga makatimaan niini.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
Dili ba makuha ang ilang kabantug nga anaa kanila? Sila mangamatay, ug kana walay kaalam.
