Job 4
1 Then Eliphaz the Temanite replied:
Temanlı Elifaz belə cavab verdi:
2 “If one ventures a word with you, will you be wearied? Yet who can keep from speaking?
«Kimsə sənə bir söz desə, inciyərsənmi? Danışmasın deyə kim özünü saxlaya bilər?
3 Surely you have instructed many, and have strengthened their feeble hands.
Bəli, çoxlarına dərs verdin, Onları əlləri taqətdən düşərkən gücləndirdin.
4 Your words have steadied those who stumbled; you have braced the knees that were buckling.
Yıxılanları sözlərinlə qaldırdın, Dizləri əsənlərə güc verdin.
5 But now trouble has come upon you, and you are weary. It strikes you, and you are dismayed.
İndi bu iş başına gələrkən Özün taqətdən düşdün, Bəla sənə dəyəndə özünü itirdin.
6 Is your reverence not your confidence, and the uprightness of your ways your hope?
Sən Allah xofuna etibar etmirdinmi? Kamil həyatına ümid edən sən deyildinmi?
7 Consider now, I plead: Who, being innocent, has ever perished? Or where have the upright been destroyed?
Kimdir günahsız məhv olan? İndi yada sal. Əməlisalehlərin həlak olduğunu harada görmüsən?
8 As I have observed, those who plow iniquity and those who sow trouble reap the same.
Mənim gördüyümə görə şər sahəsini belləyən, Əzab toxumu səpən insanlar əkdiyini biçər.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of His anger they are consumed.
Onlar Allahın nəfəsi ilə yox olar, Qəzəbinin küləyi onları udar.
10 The lion may roar, and the fierce lion may growl, yet the teeth of the young lions are broken.
Aslanların nəfəsi, qızmış şirlərin səsi kəsildi, Gənc aslanların dişləri qırıldı.
11 The old lion perishes for lack of prey, and the cubs of the lioness are scattered.
Şikarı olmadığı üçün güclü aslan həlak olar, Dişi aslanların balaları pərən-pərən qalar.
12 Now a word came to me secretly; my ears caught a whisper of it.
Mənə gizli bir söz çatdı, Qulağım bir pıçıltı eşitdi,
13 In disquieting visions in the night, when deep sleep falls on men,
Gecə röyalardan doğan düşüncələr içində olanda, İnsanların dərin yuxuya getdiyi zamanda
14 fear and trembling came over me and made all my bones shudder.
Üstümə bir qorxu, bir titrətmə gəldi, Bütün sümüklərimi lərzəyə saldı.
15 Then a spirit glided past my face, and the hair on my body bristled.
Qarşımdan bir ruh keçdi, Bütün tüklərimi ürpətdi.
16 It stood still, but I could not discern its appearance; a form loomed before my eyes, and I heard a whispering voice:
Ruh dayandı, bunun nə olduğunu bilmədim. Gözlərimin önündə bir surət dururdu, Sükunətin içindən bir səs eşitdim:
17 ‘Can a mortal be more righteous than God, or a man more pure than his Maker?
“İnsan Allah qarşısında saleh olarmı? Yaradanın qarşısında təmiz adam varmı?
18 If God puts no trust in His servants, and He charges His angels with error,
Allah bəndələrinə güvənmir, Mələklərində belə, səhv görür.
19 how much more those who dwell in houses of clay, whose foundations are in the dust, who can be crushed like a moth!
Palçıq evlərdə yaşayanlara, Mayası torpaqdan olanlara, Güvədən də tez əzilənlərə O güvənərmi?
20 They are smashed to pieces from dawn to dusk; unnoticed, they perish forever.
Ömürləri səhərdən axşama çatmır, Fərqi yoxdur, hamı əbədi yox olur.
21 Are not their tent cords pulled up, so that they die without wisdom?’
Yaşadıqları çadırın ipləri çəkiləndə Heç nə anlamazlar, ölüb gedərlər”.
