Job 39
1 “Do you know when mountain goats give birth? Have you watched the doe bear her fawn?
Nahibalo ka ba sa panahon nga ig-alanak sa kanding sa bato? Kun makatimaan ba ikaw ug mga lagsaw nga baye nga nanganak?
2 Can you count the months they are pregnant? Do you know the time they give birth?
Naisip ba nimo ang gidaghanon sa bulan sa ilang pagpanamkon? Kun nasayud ka ba sa adlaw sa ilang pagpanganak?
3 They crouch down and bring forth their young; they deliver their newborn.
Sila modungo sa ilang kaugalingon, lanak nila ang ilang mga gagmay, Magahaw-as sila sa ilang mga kasakit.
4 Their young ones thrive and grow up in the open field; they leave and do not return.
Ang ilang mga anak mahimong kusgan, sila sa kalibonan nanagtubo; Sila manlakaw ug dili na mamalik pag-usab.
5 Who set the wild donkey free? Who released the swift donkey from the harness?
Kinsa ba ang nagbuhi sa asno nga ihalas? Kun kinsa ba ang nagbadbad sa pisi nga gigapusan sa asno nga matulin,
6 I made the wilderness his home and the salt flats his dwelling.
Kang kansang pinuy-anan maoy gihimo ko nga kamingawan, Ug ang yuta nga asin maoy iyang puloy-anan?
7 He scorns the tumult of the city and never hears the shouts of a driver.
Siya nagayam-id sa kagahub sa ciudad, Ni mamati siya sa pagsinggit sa mag-aabog.
8 He roams the mountains for pasture, searching for any green thing.
Ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, Ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.
9 Will the wild ox consent to serve you? Will he stay by your manger at night?
Mahimuot ba ang vaca nga ihalas sa pag-alagad kanimo? Kun buot ka ba nga siya mopabilin sa imong pasungan?
10 Can you hold him to the furrow with a harness? Will he plow the valleys behind you?
Ikagakud ba nimo ang vaca nga ihalas sa iyang pisi diha sa tudling? Kun modaro ba siya sa mga walog sa imong likod?
11 Can you rely on his great strength? Will you leave your hard work to him?
Mosalig ka ba kaniya tungod kay siya makusganon kaayo? Kun ibilin ba nimo kaniya ang imong bulohaton?
12 Can you trust him to bring in your grain and gather it to your threshing floor?
Igasalig ba nimo kaniya, nga siya maoy magdala sa binhi ngadto sa imong balay, Ug tigumon ang trigo sa imong salug nga giukan?
13 The wings of the ostrich flap joyfully, but cannot match the pinions and feathers of the stork.
Ang mga pako sa avestruz mokapakapa uban ang garbo; Apan maaghup ba ang iyang mga pako ug mga balhibo?
14 For she leaves her eggs on the ground and lets them warm in the sand.
Tungod kay iya man nga biyaan ang iyang mga itlog sa yuta, Ug painitan sila diha sa balas,
15 She forgets that a foot may crush them, or a wild animal may trample them.
Ug hikalimtan nila nga kini madabok sa tiil, Kun katumban ba sila sa mananap nga ihalas.
16 She treats her young harshly, as if not her own, with no concern that her labor was in vain.
Mabangis siya sa iyang mga kuyabog, ingon nga daw sila dili iya: Bisan makawang ang iyang kabudlay, siya dili mahadlok;
17 For God has deprived her of wisdom; He has not endowed her with understanding.
Tungod kay gikuhaan siya sa Dios ug kaalam, Ni gihatagan siya ug salabutan.
18 Yet when she proudly spreads her wings, she laughs at the horse and its rider.
Sa panahon nga siya molupad sa itaas, Siya magayam-id sa kabayo ug sa nagkabayo niini.
19 Do you give strength to the horse or adorn his neck with a mane?
Nahatagan mo ba ang kabayo sa iyang kakusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa lambungay nga nagakurogkurog?
20 Do you make him leap like a locust, striking terror with his proud snorting?
Ikaw ba ang naghimo kaniya nga makalukso sama sa dulon? Ang himaya sa iyang pagpangusmo makalilisang.
21 He paws in the valley and rejoices in his strength; he charges into battle.
Diha sa walog siya nagakakha, ug nalipay tungod sa iyang kusog: Siya mogula aron sa pagpakighibalag sa mga tawong sangkap sa hinagiban.
22 He laughs at fear, frightened of nothing; he does not turn back from the sword.
Ang kalisang iyang ginatamay, ug dili siya kapugdawan; Ni motalikod siya sa pinuti.
23 A quiver rattles at his side, along with a flashing spear and lance.
Ang baslayan nagkagalkal batok kaniya, Ang bangkaw nga nagpangidlap ug ang salapang.
24 Trembling with excitement, he devours the distance; he cannot stand still when the ram’s horn sounds.
Iyang itulon ang yuta tungod sa kabangis ug kaligutgut; Ni motagad siya sa tingog sa trompeta.
25 At the blast of the horn, he snorts with fervor. He catches the scent of battle from afar— the shouts of captains and the cry of war.
Sa masubsob nga ang trompeta patingogon, siya magaingon: Aha! Ug siya makabaho sa panag-away gikan sa halayo, Sa dalugdug sa mga punoan, ug sa singgitay.
26 Does the hawk take flight by your understanding and spread his wings toward the south?
Maglupad ba ang banog tungod sa iyang kaalam, Ug magtuy-od sa iyang mga pako padulong sa habagatan?
27 Does the eagle soar at your command and make his nest on high?
Maglupad ba ang agila sa itaas tungod sa imong pagmando, Ug magbalay sa iyang salag sa kahitas-an?
28 He dwells on a cliff and lodges there; his stronghold is on a rocky crag.
Siya sa ibabaw sa pangpang nagapuyo, ug tua didto ang iyang pinuy-anan: Sa kinatumyan sa pangpang, ug sa dapit nga malig-on.
29 From there he spies out food; his eyes see it from afar.
Gikan didto siya magalantaw sa iyang dalagiton; Ang iyang mga mata makatan-aw niana gikan sa halayo.
30 His young ones feast on blood; and where the slain are, there he is.”
Ang iya usab nga kuyabog mosupsop ug dugo: Ug hain gani ang mga patay, atua man siya.
