< Job 3 >
1 After this, Job opened his mouth and cursed the day of his birth.
Markaas dabadeed Ayuub intuu afkiisa furay ayuu habaaray maalintii uu dhashay.
2 And this is what he said:
Oo Ayuub intuu hadal bilaabay ayuu yidhi:
3 “May the day of my birth perish, and the night it was said, ‘A boy is conceived.’
Dharaartii aan dhashay ha baabba'do Iyo habeenkii la yidhi, Wiil baa calool galay.
4 If only that day had turned to darkness! May God above disregard it; may no light shine upon it.
Maalintaasu gudcur ha ahaato; Oo Ilaah yuusan iyada xagga sare kaga fiirsan, Oo nuurkuna yuusan iftiimin.
5 May darkness and gloom reclaim it, and a cloud settle over it; may the blackness of the day overwhelm it.
Gudcur iyo hooska dhimashadu iyada mulki ha ka dhigteen. Daruuru ha ku degto, Oo wixii maalin madoobeeya oo dhammu ha cabsiiyeen.
6 If only darkness had taken that night away! May it not appear among the days of the year; may it never be entered in any of the months.
Oo habeenkaasna gudcur weynu ha qabsado, Oo ayaamaha sannadda yuusan ka dhex rayrayn. Oo yuusan soo dhex gelin bilaha tiradooda.
7 Behold, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
Bal eeg, habeenkaasu cidla ha noqdo; Oo cod faraxsan yaanu ka dhex yeedhin.
8 May it be cursed by those who curse the day — those prepared to rouse Leviathan.
Oo isaga ha habaareen kuwa maalinta habaaraa, Oo kicin kara bahalka la yidhaahdo Lewiiyaataan.
9 May its morning stars grow dark; may it wait in vain for daylight; may it not see the breaking of dawn.
Fiidka xiddigihiisu gudcur ha noqdeen, Iftiin ha doondoono oo yuusan helin; Oo innaba yuusan arkin kaaha waaberiga.
10 For that night did not shut the doors of the womb to hide the sorrow from my eyes.
Maxaa yeelay, isagu ma uu awdin irdihii maxalka hooyaday, Oo indhahaygana dhib kama uu qarin.
11 Why did I not perish at birth; why did I not die as I came from the womb?
Bal maxaan u dhiman waayay markaan uurka ka soo baxay? Oo maxaa naftu iiga bixi weyday isla markaan caloosha ka soo baxay?
12 Why were there knees to receive me, and breasts that I should be nursed?
Bal jilbuhu maxay ii aqbaleen? Amase naasuhu inaan nuugo?
13 For now I would be lying down in peace; I would be asleep and at rest
Waayo, hadda xasilloonaan baan ku jiifi lahaa; Oo waan iska seexan lahaa, oo waan nasan lahaa,
14 with kings and counselors of the earth, who built for themselves cities now in ruins,
Aniga iyo boqorrada iyo lataliyayaasha dunida Oo nafsaddooda taallooyin u dhistay,
15 or with princes who had gold, who filled their houses with silver.
Iyo amiirradii dahabka lahaan jiray, Oo guryahooda lacagta ka buuxsaday;
16 Or why was I not hidden like a stillborn child, like an infant who never sees daylight?
Bal dhicis qarsoon maxaan u ahaan waayay? Ama sida dhallaan aan innaba iftiinka arag?
17 There the wicked cease from raging, and there the weary find rest.
Halkaas kuwa sharka ahu cidna kuma sii dhibaan, Oo kuwa daallanuna halkaasay ku nastaan.
18 The captives enjoy their ease; they do not hear the voice of the oppressor.
Maxaabiistuna halkaasay dhammaantood ku wada istareexaan, Mana ay maqlaan kii dulmi jiray codkiisa.
19 Both small and great are there, and the slave is freed from his master.
Yar iyo weynba halkaasaa la wada joogaa, Oo addoonkuna sayidkiisa waa ka xor.
20 Why is light given to the miserable, and life to the bitter of soul,
Bal iftiin maxaa loo siiyaa kan dhibaataysan? Maxaase loo nooleeyaa kan naftiisu la qadhaadhaatay,
21 who long for death that does not come, and search for it like hidden treasure,
Oo dhimasho u xiisooda, oo ayan u imanayn, Oo daraaddeed dhulka u qodqoda intuu khasnado qarsoon qodi lahaa in ka sii badan,
22 who rejoice and greatly exult when they can find the grave?
Kuwaasoo aad u reyreeya, Oo farxa hadday qabriga heli karaan?
23 Why is life given to a man whose way is hidden, whom God has hedged in?
Bal maxaa iftiin loo siiyaa nin jidkiisu qarsoon yahay, Oo Ilaah deyr ku wareejiyey?
24 I sigh when food is put before me, and my groans pour out like water.
Waayo, intaanan wax cunin ayaan taahaa, Oo cabaadkayguna wuxuu u shubmaa sida biyo oo kale.
25 For the thing I feared has overtaken me, and what I dreaded has befallen me.
Waayo, hadba wixii aan ka cabsado ayaa igu soo dega, Oo wixii aan ka baqo ayaa ii yimaada.
26 I am not at ease or quiet; I have no rest, for trouble has come.”
Ma aan istareexsani, mana aan xasillooni, mana aan nasto; Laakiinse hadba dhibaato baa ii timaada.