Job 3
1 After this, Job opened his mouth and cursed the day of his birth.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 And this is what he said:
Dilə gəlib belə dedi:
3 “May the day of my birth perish, and the night it was said, ‘A boy is conceived.’
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 If only that day had turned to darkness! May God above disregard it; may no light shine upon it.
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 May darkness and gloom reclaim it, and a cloud settle over it; may the blackness of the day overwhelm it.
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 If only darkness had taken that night away! May it not appear among the days of the year; may it never be entered in any of the months.
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Behold, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 May it be cursed by those who curse the day — those prepared to rouse Leviathan.
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 May its morning stars grow dark; may it wait in vain for daylight; may it not see the breaking of dawn.
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 For that night did not shut the doors of the womb to hide the sorrow from my eyes.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Why did I not perish at birth; why did I not die as I came from the womb?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Why were there knees to receive me, and breasts that I should be nursed?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 For now I would be lying down in peace; I would be asleep and at rest
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 with kings and counselors of the earth, who built for themselves cities now in ruins,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 or with princes who had gold, who filled their houses with silver.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Or why was I not hidden like a stillborn child, like an infant who never sees daylight?
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 There the wicked cease from raging, and there the weary find rest.
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 The captives enjoy their ease; they do not hear the voice of the oppressor.
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Both small and great are there, and the slave is freed from his master.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Why is light given to the miserable, and life to the bitter of soul,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 who long for death that does not come, and search for it like hidden treasure,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 who rejoice and greatly exult when they can find the grave?
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 Why is life given to a man whose way is hidden, whom God has hedged in?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 I sigh when food is put before me, and my groans pour out like water.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 For the thing I feared has overtaken me, and what I dreaded has befallen me.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 I am not at ease or quiet; I have no rest, for trouble has come.”
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».
