Job 29
1 And Job continued his discourse:
Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:
2 “How I long for the months gone by, for the days when God watched over me,
Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;
3 when His lamp shone above my head, and by His light I walked through the darkness,
Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;
4 when I was in my prime, when the friendship of God rested on my tent,
Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;
5 when the Almighty was still with me and my children were around me,
Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;
6 when my steps were bathed in cream and the rock poured out for me streams of oil!
Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!
7 When I went out to the city gate and took my seat in the public square,
Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,
8 the young men saw me and withdrew, and the old men rose to their feet.
Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;
9 The princes refrained from speaking and covered their mouths with their hands.
Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;
10 The voices of the nobles were hushed, and their tongues stuck to the roofs of their mouths.
La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.
11 For those who heard me called me blessed, and those who saw me commended me,
Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;
12 because I rescued the poor who cried out and the fatherless who had no helper.
Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.
13 The dying man blessed me, and I made the widow’s heart sing for joy.
Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.
14 I put on righteousness, and it clothed me; justice was my robe and my turban.
Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.
15 I served as eyes to the blind and as feet to the lame.
Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;
16 I was a father to the needy, and I took up the case of the stranger.
Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;
17 I shattered the fangs of the unjust and snatched the prey from his teeth.
Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.
18 So I thought: ‘I will die in my nest and multiply my days as the sand.
Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;
19 My roots will spread out to the waters, and the dew will rest nightly on my branches.
Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.
20 My glory is ever new within me, and my bow is renewed in my hand.’
Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.
21 Men listened to me with expectation, waiting silently for my counsel.
Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.
22 After my words, they spoke no more; my speech settled on them like dew.
Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.
23 They waited for me as for rain and drank in my words like spring showers.
Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.
24 If I smiled at them, they did not believe it; the light of my countenance was precious.
Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.
25 I chose their course and presided as chief. So I dwelt as a king among his troops, as a comforter of the mourners.
Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.
