Job 24
1 “Why does the Almighty not reserve times for judgment? Why may those who know Him never see His days?
Kial la Plejpotenculo ne destinis tempojn, Kaj Liaj konantoj ne vidas Liajn tagojn?
2 Men move boundary stones; they pasture stolen flocks.
Oni forŝovas la limojn; Oni rabas la ŝafaron kaj paŝtas ĝin.
3 They drive away the donkey of the fatherless and take the widow’s ox in pledge.
Oni forkondukas la azenon de orfoj, Oni prenas kiel garantiaĵon la bovon de vidvino.
4 They push the needy off the road and force all the poor of the land into hiding.
Oni forpuŝas malriĉulojn de la vojo; La suferantoj sur la tero devas sin kaŝi.
5 Indeed, like wild donkeys in the desert, the poor go to work foraging for food; the wasteland is food for their children.
Jen kiel sovaĝaj azenoj ili eliras al sia laboro, por serĉi kaptaĵon; La stepo donas al ili panon por iliaj infanoj.
6 They gather fodder in the fields and glean the vineyards of the wicked.
Sur fremda kampo ili rikoltas, Kaj en vinberĝardeno de malpiulo ili kolektas berojn.
7 Without clothing, they spend the night naked; they have no covering against the cold.
Nudaj ili tradormas la nokton, ĉar ili ne havas veston, Kaj dum la frosto ili havas nenion, por sin kovri.
8 Drenched by mountain rains, they huddle against the rocks for want of shelter.
De la pluvego de la montoj ili malsekiĝas, Kaj pro nehavado de rifuĝejo ili ĉirkaŭprenas rokon.
9 The fatherless infant is snatched from the breast; the nursing child of the poor is seized for a debt.
Oni forŝiras orfon de la mamoj, Kaj oni ruinigas malriĉulon.
10 Without clothing, they wander about naked. They carry the sheaves, but still go hungry.
Ili iras nudaj, sen vestoj, Kaj malsataj ili portas garbojn;
11 They crush olives within their walls; they tread the winepresses, but go thirsty.
Inter iliaj muroj oni pretigas oleon; Oni devigas ilin treti en vinpremejoj, dum ili mem estas soifantaj.
12 From the city, men groan, and the souls of the wounded cry out, yet God charges no one with wrongdoing.
El la urbo aŭdiĝas ĝemoj de homoj, Kaj la animoj de mortigatoj krias; Sed Dio ne atentas tiun blasfemadon.
13 Then there are those who rebel against the light, not knowing its ways or staying on its paths.
Tiuj homoj estas kontraŭuloj de la lumo; Ili ne konas Liajn vojojn, Ne revenas al Lia irejo.
14 When daylight is gone, the murderer rises to kill the poor and needy; in the night he is like a thief.
Antaŭ tagiĝo leviĝas la mortigisto, Mortigas malriĉulon kaj senhavulon, Kaj en la nokto li estas kiel ŝtelisto.
15 The eye of the adulterer watches for twilight. Thinking, ‘No eye will see me,’ he covers his face.
La okulo de adultulo atendas la krepuskon, Dirante: Neniu okulo min vidu; Kaj li kovras sian vizaĝon.
16 In the dark they dig through houses; by day they shut themselves in, never to experience the light.
En mallumo oni faras subfoson sub domoj; Dum la tago oni kaŝas sin ĉe si, ne konante lumon.
17 For to them, deep darkness is their morning; surely they are friends with the terrors of darkness!
Ĉar la mallumo estas mateno por ili ĉiuj, Ĉar ili interkonatiĝis kun la teruroj de la mallumo.
18 They are but foam on the surface of the water; their portion of the land is cursed, so that no one turns toward their vineyards.
Tia homo estas malpeza sur la supraĵo de akvo; Malgranda estas lia parto sur la tero; Li ne iras laŭ la vojo de vinberĝardenoj.
19 As drought and heat consume the melting snow, so Sheol steals those who have sinned. (Sheol h7585)
Kiel seka tero kaj varmego englutas neĝan akvon, Tiel Ŝeol englutas la pekulojn. (Sheol h7585)
20 The womb forgets them; the worm feeds on them; they are remembered no more. So injustice is like a broken tree.
Forgesu lin la interno de lia patrino; La vermoj frandu lin; Oni lin ne plu rememoru; Li rompiĝu kiel malbona arbo —
21 They prey on the barren and childless, and show no kindness to the widow.
Li, kiu premas seninfanulinon, kiu ne naskis, Kaj kiu ne faras bonon al vidvino.
22 Yet by His power, God drags away the mighty; though rising up, they have no assurance of life.
Kiu eĉ potenculojn maltrankviligas per sia forto, Tiel ke oni ne estas certa pri sia vivo, kiam li leviĝis.
23 He gives them a sense of security, but His eyes are on their ways.
Dio donas al ili sendanĝerecon kaj apogon, Kaj Liaj okuloj estas super iliaj vojoj.
24 They are exalted for a moment, then they are gone; they are brought low and gathered up like all others; they are cut off like heads of grain.
Ili leviĝis alte; sed subite ili ne plu ekzistas; Ili falas kaj estas forkaptataj kiel ĉiuj, Kaj kiel la kapo de spiko ili dehakiĝas.
25 If this is not so, then who can prove me a liar and reduce my words to nothing?”
Ĉu ne estas tiel? Kiu pruvos, ke mi mensogas, kaj senvalorigos mian parolon?
