< Job 19 >
2 “How long will you torment me and crush me with your words?
«Nə vaxtadək məni üzəcəksiniz, Məni sözlə əzəcəksiniz,
3 Ten times now you have reproached me; you shamelessly mistreat me.
On dəfədir ki, məni təhqir edirsiniz, Utanmadan mənə kəskin sözlər söyləyirsiniz.
4 Even if I have truly gone astray, my error concerns me alone.
Həqiqətən, azıb yanlış yola düşmüşəmsə, Səhvim öz üstümdə qalır.
5 If indeed you would exalt yourselves above me and use my disgrace against me,
Özünüzü, həqiqətən, məndən üstün tutursunuz, Eybimi üzümə vurursunuz.
6 then understand that it is God who has wronged me and drawn His net around me.
Amma bilin ki, Allah mənə haqsızlıq etdi, Hər tərəfdən məni toruna saldı.
7 Though I cry out, ‘Violence!’ I get no response; though I call for help, there is no justice.
Budur, “Zorakılıqdır!” deyə bağırıram, Bir cavab verən yoxdur, Kömək üçün nalə çəkirəm, ədalət yoxdur.
8 He has blocked my way so I cannot pass; He has veiled my paths with darkness.
Keçə bilmirəm, yollarıma sədd çəkilib, Yollarımı qaranlığa salıb.
9 He has stripped me of my honor and removed the crown from my head.
Şərəfimi əynimdən soyundurub, Başımdan tacı götürüb.
10 He tears me down on every side until I am gone; He uproots my hope like a tree.
O məni hər tərəfdən yıxdı, əldən gedirəm, Ümidimi ağac kimi kökündən qopartdı.
11 His anger burns against me, and He counts me among His enemies.
Mənə qarşı qəzəbi od tutub yandı, Məni Özünə düşmən saydı.
12 His troops advance together; they construct a ramp against me and encamp around my tent.
Orduları üstümə gəlir, Mənə qarşı torpaq qalağı düzəldir, Çadırımın ətrafında ordugah qurur.
13 He has removed my brothers from me; my acquaintances have abandoned me.
Qardaşlarımı məndən uzaqlaşdırdı, Tanışlarım mənə yad oldu.
14 My kinsmen have failed me, and my friends have forgotten me.
Qohumlarım məni tərk eləyib, Yaxın dostlarım məni unudub.
15 My guests and maidservants count me as a stranger; I am a foreigner in their sight.
Evimin sakinləri və kənizlər Məni özgə sayır, Onların gözündə yad olmuşam.
16 I call for my servant, but he does not answer, though I implore him with my own mouth.
Qulumu çağırıram, Ağız açıb yalvarsam belə, cavab almıram.
17 My breath is repulsive to my wife, and I am loathsome to my own family.
Nəfəsimdən arvadımın da zəhləsi gedir, Qardaşlarım məndən iyrənir.
18 Even little boys scorn me; when I appear, they deride me.
Mənə hətta kiçik uşaqlar xor baxır, Ayağa duranda məni ələ salırlar.
19 All my best friends despise me, and those I love have turned against me.
Bütün səmimi dostlarım belə, məndən ikrah edir, Əzizlərim belə, əleyhimə çıxır.
20 My skin and flesh cling to my bones; I have escaped by the skin of my teeth.
Bir dəri, bir sümük qalmışam, Ölüm kandarına çatmışam.
21 Have pity on me, my friends, have pity, for the hand of God has struck me.
Aman, ey dostlarım, aman, Allahın əli məni vurdu!
22 Why do you persecute me as God does? Will you never get enough of my flesh?
Niyə məni Allah kimi qovursunuz? Niyə mənim ətimdən doymursunuz?
23 I wish that my words were recorded and inscribed in a book,
Kaş ki sözlərim yazılaydı, Kitaba köçürüləydi,
24 by an iron stylus on lead, or chiseled in stone forever.
Dəmir qələmlə, qurğuşunla Əbədi qalmaq üçün bir qayaya həkk olaydı.
25 But I know that my Redeemer lives, and in the end He will stand upon the earth.
Amma mən bilirəm ki, Satınalanım yaşayır, Axırda O, yer üzərində dayanacaq.
26 Even after my skin has been destroyed, yet in my flesh I will see God.
Dərim yox olandan sonra Bədən alıb Allahı görəcəyəm.
27 I will see Him for myself; my eyes will behold Him, and not as a stranger. How my heart yearns within me!
Mən Ona baxacağam, Başqası yox, mən öz gözlərimlə görəcəyəm. Budur, ürəyim həsrətdən üzülür!
28 If you say, ‘Let us persecute him, since the root of the matter lies with him,’
Mənim üçün “Bəs onu necə qovaq? Bədbəxtliyin kökü ondadır” desəniz,
29 then you should fear the sword yourselves, because wrath brings punishment by the sword, so that you may know there is a judgment.”
Qılıncdan qorxmalısınız, Çünki qılınc cəzası qəzəblə gəlir. Onda ədalətin var olduğunu görəcəksiniz».