Job 18
1 Then Bildad the Shuhite replied:
Unya si Bildad nga taga-Shua mitubag ug miingon,
2 “How long until you end these speeches? Show some sense, and then we can talk.
“Kanus-a ka ba moundang sa imong pagsulti? Pagpakabana, ug pagkahuman mosulti kami.
3 Why are we regarded as cattle, as stupid in your sight?
Nganong giisip man kami ingon nga mga mananap; nganong nahimo na man kaming mga hungog sa imong panan-aw?
4 You who tear yourself in anger— should the earth be forsaken on your account, or the rocks be moved from their place?
Ikaw nga misakit sa imong kaugalingon diha sa imong kasuko, kinahanglan ba nga isalikway ang kalibotan alang kanimo o angay bang balhinon ang mga bato gikan sa ilang mga nahimutangan?
5 Indeed, the lamp of the wicked is extinguished; the flame of his fire does not glow.
Tinuod gayod, mapalong ang suga sa tawong daotan; ang agipo sa iyang kalayo dili na modan-ag.
6 The light in his tent grows dark, and the lamp beside him goes out.
Mongitngit ang suga sa iyang tolda; mapalong ang lampara sa iyang ibabaw.
7 His vigorous stride is shortened, and his own schemes trip him up.
Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon mamahimong hamubo; ang iyang kaugalingong laraw mopatumba kaniya.
8 For his own feet lead him into a net, and he wanders into its mesh.
Kay malit-ag ang iyang mga tiil ngadto sa usa ka pukot; magalakaw siya padulong sa bung-aw.
9 A trap seizes his heel; a snare grips him.
Ang lit-ag mokupot kaniya sa tikod; ang bitik mogapos kaniya.
10 A noose is hidden in the ground, and a trap lies in his path.
Anaay higot nga giandam sa yuta alang kaniya; ug alang kaniya ang lit-ag sa dalan.
11 Terrors frighten him on every side and harass his every step.
Ang kalisang magpahadlok kaniya sa bisan asang bahin; dakpon nila siya diha sa iyang mga tikod.
12 His strength is depleted, and calamity is ready at his side.
Ang iyang kadato mamahimong kagutom, ug ang katalagman giandam na sa iyang kilid.
13 It devours patches of his skin; the firstborn of death devours his limbs.
Ang mga bahin sa iyang lawas pagalamyon; tinuod gayod, ang kamagulangan sa kamatayon magalamoy sa iyang mga bahin.
14 He is torn from the shelter of his tent and is marched off to the king of terrors.
Langkaton siya gikan sa luwas niyang tolda ug gipalakaw paingon sa hari sa mga kalisang.
15 Fire resides in his tent; burning sulfur rains down on his dwelling.
Ang ubang mga tawo magpuyo na sa iyang tolda human nila masabwagi ug asupre sa iyang pinuy-anan.
16 The roots beneath him dry up, and the branches above him wither away.
Mangauga ang iyang mga ugat sa ilalom; pagaputlon ang iyang sanga sa ibabaw.
17 The memory of him perishes from the earth, and he has no name in the land.
Ang iyang handumanan mangahanaw ibabaw sa kalibotan; mangapapas na ang iyang ngalan sa mga kadalanan.
18 He is driven from light into darkness and is chased from the inhabited world.
Papahawaon siya gikan sa kahayag ngadto sa kangitngit ug abugon niining kalibotana.
19 He has no offspring or posterity among his people, no survivor where he once lived.
Dili siya makabaton ug anak nga lalaki o mga apo nga lalaki taliwala sa iyang katawhan, ni adunay mahibiling banay sa iyang gipuy-an.
20 Those in the west are appalled at his fate, while those in the east tremble in horror.
Kadtong nagpuyo sa kasadpan mangahadlok sa mahitabo kaniya sa umaabot nga adlaw; kadtong nagpuyo sa sidlakan mangalisang pinaagi niini.
21 Surely such is the dwelling of the wicked and the place of one who does not know God.”
Tinuod gayod nga mao kana ang pinuy-anan sa mga tawong dili matarong, ang mga dapit niadtong wala masayod sa Dios.
