Job 17
1 “My spirit is broken; my days are extinguished; the grave awaits me.
| روحم در هم شکسته، پایان زندگی من فرا رسیده و قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد. |
2 Surely mockers surround me, and my eyes must gaze at their rebellion.
| مسخره‌کنندگان دور مرا گرفته‌اند. آنها را در همه جا می‌بینم. |
3 Give me, I pray, the pledge You demand. Who else will be my guarantor?
| هیچ‌کس بر بی‌گناهی من گواهی نمی‌دهد زیرا تو ای خدا، به ایشان حکمت نداده‌ای تا بتوانند مرا یاری دهند. ای خدا، نگذار آنها پیروز شوند. |
4 You have closed their minds to understanding; therefore You will not exalt them.
5 If a man denounces his friends for a price, the eyes of his children will fail.
| کسی که برای منفعت خویش بر ضد دوستانش سخن گوید، فرزندانش کور خواهند شد. |
6 He has made me a byword among the people, a man in whose face they spit.
| خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم گردانیده است و آنها به صورتم تف می‌اندازند. |
7 My eyes have grown dim with grief, and my whole body is but a shadow.
| چشمانم از گریه تار شده و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است. |
8 The upright are appalled at this, and the innocent are stirred against the godless.
| مردان درستکار وقتی مرا می‌بینند دچار حیرت می‌شوند. ولی سرانجام آدمهای بی‌گناه بر اشخاص نابکار پیروز خواهند شد، |
9 Yet a righteous one holds to his way, and the one with clean hands grows stronger.
| و پاکان و درستکاران پیش خواهند رفت و قویتر و قویتر خواهند شد. |
10 But come back and try again, all of you. For I will not find a wise man among you.
| اگر می‌توانید استدلال بهتری ارائه کنید، گرچه در بین شما که مقابل من ایستاده‌اید آدم فهمیده‌ای نمی‌بینم. |
11 My days have passed; my plans are broken off— even the desires of my heart.
| روزهای من سپری شده، امیدهایم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است. |
12 They have turned night into day, making light seem near in the face of darkness.
| دوستانم شب را روز و روز را شب می‌گویند! چگونه حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند! |
| اگر بمیرم، در تاریکی فرو رفته و قبر را پدر و کرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند. (Sheol h7585) |
14 and say to corruption, ‘You are my father,’ and to the worm, ‘My mother,’ or ‘My sister,’
15 where then is my hope? Who can see any hope for me?
| پس امید من کجاست؟ آیا کسی می‌تواند آن را پیدا کند؟ |
