Job 14

1 “Man, who is born of woman, is short of days and full of trouble.

Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

2 Like a flower, he comes forth, then withers away; like a fleeting shadow, he does not endure.

Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

3 Do You open Your eyes to one like this? Will You bring him into judgment before You?

At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

4 Who can bring out clean from unclean? No one!

Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

5 Since his days are determined and the number of his months is with You, and since You have set limits that he cannot exceed,

Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

6 look away from him and let him rest, so he can enjoy his day as a hired hand.

Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

7 For there is hope for a tree: If it is cut down, it will sprout again, and its tender shoots will not fail.

Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

8 If its roots grow old in the ground and its stump dies in the soil,

Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

9 at the scent of water it will bud and put forth twigs like a sapling.

Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

10 But a man dies and is laid low; he breathes his last, and where is he?

Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

11 As water disappears from the sea and a river becomes parched and dry,

Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

12 so a man lies down and does not rise. Until the heavens are no more, he will not be awakened or roused from sleep.

Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

13 If only You would hide me in Sheol and conceal me until Your anger has passed! If only You would appoint a time for me and then remember me! (Sheol h7585)

Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako! (Sheol h7585)

14 When a man dies, will he live again? All the days of my hard service I will wait, until my renewal comes.

Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

15 You will call, and I will answer; You will desire the work of Your hands.

Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

16 For then You would count my steps, but would not keep track of my sin.

Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

17 My transgression would be sealed in a bag, and You would cover over my iniquity.

Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

18 But as a mountain erodes and crumbles and a rock is dislodged from its place,

At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

19 as water wears away the stones and torrents wash away the soil, so You destroy a man’s hope.

Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

20 You forever overpower him, and he passes on; You change his countenance and send him away.

Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

21 If his sons receive honor, he does not know it; if they are brought low, he is unaware.

Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

22 He feels only the pain of his own body and mourns only for himself.”

Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.