Job 13
1 “Indeed, my eyes have seen all this; my ears have heard and understood.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 What you know, I also know; I am not inferior to you.
3 Yet I desire to speak to the Almighty and argue my case before God.
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 You, however, smear with lies; you are all worthless physicians.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 If only you would remain silent; for that would be your wisdom!
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Hear now my argument, and listen to the plea of my lips.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Will you speak wickedly on God’s behalf or speak deceitfully for Him?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Would you show Him partiality or argue in His defense?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 Would it be well when He examined you? Could you deceive Him like a man?
10 Surely He would rebuke you if you secretly showed partiality.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Would His majesty not terrify you? Would the dread of Him not fall upon you?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Your maxims are proverbs of ashes; your defenses are defenses of clay.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Be silent, and I will speak. Then let come to me what may.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Why do I put myself at risk and take my life in my own hands?
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Though He slay me, I will hope in Him. I will still defend my ways to His face.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 Moreover, this will be my salvation, for no godless man can appear before Him.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Listen carefully to my words; let my declaration ring in your ears.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Behold, now that I have prepared my case, I know that I will be vindicated.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Can anyone indict me? If so, I will be silent and die.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Only grant these two things to me, so that I need not hide from You:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Withdraw Your hand from me, and do not let Your terror frighten me.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Then call me, and I will answer, or let me speak, and You can reply.
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 How many are my iniquities and sins? Reveal to me my transgression and sin.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Why do You hide Your face and consider me as Your enemy?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Would You frighten a windblown leaf? Would You chase after dry chaff?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 For You record bitter accusations against me and bequeath to me the iniquities of my youth.
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 You put my feet in the stocks and stand watch over all my paths; You set a limit for the soles of my feet.
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 So man wastes away like something rotten, like a moth-eaten garment.
