Job 10
1 “I loathe my own life; I will express my complaint and speak in the bitterness of my soul.
Ang akong kalag gikapuyan na sa akong kinabuhi; Ipagula ko ang akong kaguol; ako mosulti sa kapait sa akong kalag.
2 I will say to God: Do not condemn me! Let me know why You prosecute me.
Akong ingnon ang Dios: Ayaw ako pagsiloti; Itudlo kanako kong unsay hinungdan sa imong pagpakiglalis kanako.
3 Does it please You to oppress me, to reject the work of Your hands and favor the schemes of the wicked?
Maayo ba alang kanimo nga ikaw magalupig, Nga ikaw magabiay-biay sa buhat sa imong kamot, Ug magadan-ag sa ibabaw sa ginatambag sa mga dautan?
4 Do You have eyes of flesh? Do You see as man sees?
Aduna ba ikaw ing mga mata nga unod? Kun ang imong pagtan-aw, sama ba sa tinan-awan sa tawo?
5 Are Your days like those of a mortal, or Your years like those of a man,
Ang imong mga adlaw sama ba sa mga adlaw sa tawo, Kun ang imong katuigan ingon ba sa mga adlaw sa tawo,
6 that You should seek my iniquity and search out my sin—
Nga ikaw nagapangita man sa akong kadautan, Ug nagasusi sa akong sala,
7 though You know that I am not guilty, and there is no deliverance from Your hand?
Bisan ikaw nahibalo nga ako dili man dautan, Ug walay bisan kinsa nga arang makakuha gikan sa imong kamot?
8 Your hands shaped me and altogether formed me. Would You now turn and destroy me?
Ang imong mga kamot nagbuhat kanako ug nag-umol kanako, Sa tingub sa nagalibut; apan ikaw magapukan man kanako.
9 Please remember that You molded me like clay. Would You now return me to dust?
Hinumdumi, ipakilooy ko kanimo, nga ingon sa lapok imo akong giumol; Ug imo ba akong dad-on pag-usab sa abug?
10 Did You not pour me out like milk, and curdle me like cheese?
Wala ba ako ibubo nimo ingon sa gatas, Ug gipagahi sama sa queso?
11 You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Imo akong gibistihan sa panit ug unod, Ug imo akong gitagik sa mga bukog ug mga ugat.
12 You have granted me life and loving devotion, and Your care has preserved my spirit.
Ikaw naghatag kanako sa kinabuhi ug mahigugmaong-kalolot, Ug ang imong pagmatoto nakagbantay sa akong espiritu.
13 Yet You concealed these things in Your heart, and I know that this was in Your mind:
Apan kining mga butanga imong gitipigan sa imong kasingkasing; Ako nahibalo nga kini anaa ra kanimo:
14 If I sinned, You would take note, and would not acquit me of my iniquity.
Kong ako makasala, nan ikaw magatimaan kanako, Ug ikaw dili kanako magpagawas sa akong kasal-anan.
15 If I am guilty, woe to me! And even if I am righteous, I cannot lift my head. I am full of shame and aware of my affliction.
Kong ako dautan man, alaut ako; Kong ako matarung, dili lamang ako mopaitaas sa akong ulo, Kay puno man sa kaulawan, Ug nagatan-aw sa akong kagul-anan.
16 Should I hold my head high, You would hunt me like a lion, and again display Your power against me.
Kong ang akong ulo magapataas sa iyang kaugalingon, ikaw, ingon sa usa ka leon magapangita kanako; Ug ikaw nagapadayag na usab kanako, sa imong kaugalingon, ingon nga kahibulongan.
17 You produce new witnesses against me and multiply Your anger toward me. Hardships assault me in wave after wave.
Imong ginabag-o ang imong mga pagpamatuod batok kanako, Ug ginadugangan mo ang imong kasuko batok kanako: Ang mga kausaban ug kagubatan ania uban kanako.
18 Why then did You bring me from the womb? Oh, that I had died, and no eye had seen me!
Busa ngano man nga imo akong gipagula gikan sa tiyan? Patay na unta ako, ug walay mata unta nga nakakita kanako.
19 If only I had never come to be, but had been carried from the womb to the grave.
Ako maingon unta, ingon sa wala ako matawo; Gihatud na unta ako gikan sa tago-angkan ngadto sa lubnganan.
20 Are my days not few? Withdraw from me, that I may have a little comfort,
Dili ba diyutay da ang akong mga adlaw? nan humonong ka, Ug pasagdi ako aron nga makabaton ako ug diyutayng kalipay,
21 before I go—never to return— to a land of darkness and gloom,
Sa dili pa ako mogikan nga gikan didto dili na mobalik, Ngadto sa yuta sa kangitngitan ug sa landong sa kamatayon;
22 to a land of utter darkness, of deep shadow and disorder, where even the light is like darkness.”
Ang yuta mangitngit ingon sa tungang gabii, Sa yuta sa landong sa kamatayon, ug walay kahusay, Ug diin ang suga ingon sa tungang gabii.
