Job 10
1 “I loathe my own life; I will express my complaint and speak in the bitterness of my soul.
Canım həyatımdan bezib. Şikayətimə məhdudiyyət qoymayacağam, Acı həyatımdan danışacağam.
2 I will say to God: Do not condemn me! Let me know why You prosecute me.
Qoy Allaha deyim: “Məni günahlandırma, Bir mənə söylə, niyə mənimlə çəkişirsən?
3 Does it please You to oppress me, to reject the work of Your hands and favor the schemes of the wicked?
Məni incitmək, Əllərinin işini xor görmək, Pislərin niyyətlərinə işıq vermək Sənə xoşdurmu?
4 Do You have eyes of flesh? Do You see as man sees?
Səndə insan gözümü var? İnsan necə görürsə, Sən də elə görürsənmi?
5 Are Your days like those of a mortal, or Your years like those of a man,
Günlərin insan ömrü kimidirmi? İllərin insanın yaşadığı illər kimidirmi?
6 that You should seek my iniquity and search out my sin—
Çünki məndə təqsir axtarırsan, Günahlarımı araşdırırsan.
7 though You know that I am not guilty, and there is no deliverance from Your hand?
Özün də bilirsən mən şər adam deyiləm, Məni Sənin əlindən qurtaran yoxdur.
8 Your hands shaped me and altogether formed me. Would You now turn and destroy me?
Əllərin mənə quruluş verdi, məni yaratdı. İndi dönüb məni yox edəcəksənmi?
9 Please remember that You molded me like clay. Would You now return me to dust?
Məni palçıqdan düzəltdin, bunu xatırla. Yenidən məni torpağa çevirəcəksənmi?
10 Did You not pour me out like milk, and curdle me like cheese?
Məni süd kimi tökmədinmi, Pendir kimi bərkitmədinmi?
11 You clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.
Ət və dərini əynimə geyindirdin, Məni sümük və vətərlərlə hördün,
12 You have granted me life and loving devotion, and Your care has preserved my spirit.
Mənə həyat verdin, sevgi göstərdin, Qayğıma qalmağınla ruhumu hifz etdin.
13 Yet You concealed these things in Your heart, and I know that this was in Your mind:
Amma bunları qəlbində gizlətdin. Mən isə bilirəm, fikrində bu şeylər var:
14 If I sinned, You would take note, and would not acquit me of my iniquity.
Günah işlətsəydim, mənə nəzarət edərdin, Təqsirlərimi cəzasız qoymazdın.
15 If I am guilty, woe to me! And even if I am righteous, I cannot lift my head. I am full of shame and aware of my affliction.
Əgər günahkar olsaydım, vay halıma! Günahsız olsam belə, yenə başımı qaldıra bilmərəm, Çünki xəcalət içindəyəm, necə də biçarəyəm.
16 Should I hold my head high, You would hunt me like a lion, and again display Your power against me.
Əgər başımı qaldırsam, məni aslan kimi ovlarsan, Yenə heyrətamiz qüvvəni mənə göstərərsən.
17 You produce new witnesses against me and multiply Your anger toward me. Hardships assault me in wave after wave.
Əleyhimə yeni şahidlər çıxararsan, Mənə qarşı qəzəbini artırarsan, Orduların üstümə dayanmadan hücum çəkər.
18 Why then did You bring me from the womb? Oh, that I had died, and no eye had seen me!
Niyə məni doğulmağa qoydun? Kimsənin gözü məni görmədən kaş öləydim.
19 If only I had never come to be, but had been carried from the womb to the grave.
Kaş ki heç yaranmayaydım, Bətndən məzara düşəydim.
20 Are my days not few? Withdraw from me, that I may have a little comfort,
Məgər ömrümə bir neçə gün qalmayıbmı? Mənə bir qədər sərbəstlik ver ki, bir az ürəyim açılsın
21 before I go—never to return— to a land of darkness and gloom,
Gedər-gəlməz yerə, Zülmət və ölüm kölgəsi diyarına,
22 to a land of utter darkness, of deep shadow and disorder, where even the light is like darkness.”
Qatı qaranlıq diyarına, Ölüm kölgəsi, qarışıqlıq diyarına, İşığı qaranlıq olan diyara getməzdən əvvəl”».
