Jeremiah 15

1 Then the LORD said to me: “Even if Moses and Samuel should stand before Me, My heart would not go out to this people. Send them from My presence, and let them go.

Unya miingon si Yahweh kanako, “Bisan pa ug motindog si Moises o si Samuel sa akong atubangan, dili ko gayod kaluy-an kining mga tawhana. Papahawaa sila sa akong atubangan, aron mopahawa sila.

2 If they ask you, ‘Where shall we go?’ you are to tell them that this is what the LORD says: ‘Those destined for death, to death; those destined for the sword, to the sword; those destined for famine, to famine; and those destined for captivity, to captivity.’

Mahitabo nga moingon sila kanimo, 'Asa man kami moadto?' Unya kinahanglan nga sultihan nimo sila, 'Mao kini ang giingon ni Yahweh: Kadtong gitakda nga mamatay kinahanglan mamatay ngadto sa kamatayon; kadtong gitakda sa espada kinahanglan mopadulong sa espada. Kadtong gitakda sa kagutom kinahanglan gutomon; ug kadtong gitakda sa pagkabihag, kinahanglan mabihag.'

3 I will appoint over them four kinds of destroyers, declares the LORD: the sword to kill, the dogs to drag away, and the birds of the air and beasts of the earth to devour and destroy.

Tungod kay ako silang ibutang sa upat ka pundok—mao kini ang gipamulong ni Yahweh—ang espada sa pagpatay sa pipila, ang mga iro aron sa paglabnot sa uban, ang mga langgam sa kalangitan ug ang mga ihalas nga mananap sa kalibotan aron sa pagkaon ug pagpatay sa pipila.

4 I will make them a horror to all the kingdoms of the earth because of what Manasseh son of Hezekiah king of Judah did in Jerusalem.

Himoon ko silang butang nga makalilisang alang sa tanang gingharian sa kalibotan, tungod kini sa gibuhat ni Manases nga anak nga lalaki ni Hezekia, ang hari sa Juda didto sa Jerusalem.

5 Who will have pity on you, O Jerusalem? Who will mourn for you? Who will turn aside to ask about your welfare?

Tungod kay kinsa man ang maluoy kanimo, Jerusalem? Kinsa man ang magsubo kanimo? Kinsa man ang molingi aron sa pagpangutana mahitungod sa imong kaayohan?

6 You have forsaken Me, declares the LORD. You have turned your back. So I will stretch out My hand against you and I will destroy you; I am weary of showing compassion.

Gibiyaan mo ako—mao kini ang gipamulong ni Yahweh—nawala ka gikan kanako. Busa bunalan ko gayod ikaw sa akong kamot ug gub-on. Gikapoy na ako sa paghatag ug kaluoy kanimo.

7 I will scatter them with a winnowing fork at the gates of the land. I will bereave and destroy My people who have not turned from their ways.

Busa lainon ko sila gamit ang pangkaykay didto sa mga ganghaan sa yuta. Patyon ko sila. Silotan ko ang akong katawhan tungod kay wala sila mibiya sa ilang mga binuhatan.

8 I will make their widows more numerous than the sand of the sea. I will bring a destroyer at noon against the mothers of young men. I will suddenly bring upon them anguish and dismay.

Himoon ko nga mas daghan pa sa mga balas sa baybayon ang ilang mga biyuda. Batok sa mga inahan sa batan-ong mga lalaki ipadala ko ang tiglaglag panahon sa kaudtohon. Ipahamtang ko sa pinakalit ang kakurat ug kahadlok kanila.

9 The mother of seven will grow faint; she will breathe her last breath. Her sun will set while it is still day; she will be disgraced and humiliated. And the rest I will put to the sword in the presence of their enemies,”

Makuyapan ang inahan nga nanganak ug pito ka mga bata. Maglisud siyag ginhawa. Mosalop ang iyang adlaw samtang hayag pa. Maulaw siya, tungod kay ihatag ko ngadto sa espada ang nahibilin sa atubangan sa ilang mga kaaway —mao kini ang gipamulong ni Yahweh.”

10 Woe to me, my mother, that you have borne me, a man of strife and conflict in all the land. I have neither lent nor borrowed, yet everyone curses me.

Alaot ako, akong inahan! Tungod kay gipakatawo mo ako, ako mao ang tawo sa kagubot ug pakiglalis sa tanang kayutaan. Wala ako nanghulam kang bisan kinsa o ni gihatagan ako ni bisan kinsa, apan gitunglo ako nilang tanan.

11 The LORD said: “Surely I will deliver you for a good purpose; surely I will intercede with your enemy in your time of trouble, in your time of distress.

Miingon si Yahweh: “Dili ko ba gayod ikaw luwason? Sa pagkatinuod himoon ko gayod nga magpakiluoy ug mangayo ug tabang ang imong mga kaaway sa panahon sa katalagman ug kalisod.

12 Can anyone smash iron— iron from the north—or bronze?

Aduna bay tawo nga makadukdok sa puthaw? Ilabi na ang puthaw nga gikan sa amihanan nga gisagolan ug bronsi?

13 Your wealth and your treasures I will give up as plunder, without charge for all your sins within all your borders.

Ihatag nako sa imong mga kaaway ang bahandi ug mga kabtangan ingon nga inilog. Buhaton ko kini tungod sa imong mga sala nga nabuhat sulod sa imong mga utlanan.

14 Then I will enslave you to your enemies in a land you do not know, for My anger will kindle a fire that will burn against you.”

Unya himoon ko ikaw nga moalagad sa imong mga kaaway didto sa yuta nga wala pa nimo hisayri, tungod kay ang kalayo mosilaob, ug madagkotan ang akong kasuko batok kanimo.”

15 You understand, O LORD; remember me and attend to me. Avenge me against my persecutors. In Your patience, do not take me away. Know that I endure reproach for Your honor.

Yahweh, nasayod ka! Hinumdomi ug tabangi ako. Dad-a ang pagpanimalos alang kanako batok niadtong mga nagdaogdaog kanako. Mainantoson ka, apan ayaw sila tugoti nga kuhaon ako; Sayra nga nag-antos ako sa mga pagdaogdaog alang kanimo.

16 Your words were found, and I ate them. Your words became my joy and my heart’s delight. For I bear Your name, O LORD God of Hosts.

Nakaplagan ang imong mga pulong, ug gisabot ko kini. Nahimong akong kalipay ug nahimuot ang akong kasingkasing sa imong mga pulong, tungod kay gidala ko ang imong ngalan, Yahweh, Dios nga labawng makagagahom.

17 I never sat with the band of revelers, nor did I celebrate with them. Because Your hand was on me, I sat alone, for You have filled me with indignation.

Wala ako milingkod palibot niadtong mga nagsaulog o naglipay. Milingkod ako nga malinawon tungod sa imong makagagahom nga kamot, tungod kay gipuno mo ako sa kasuko.

18 Why is my pain unending, and my wound incurable, refusing to be healed? You have indeed become like a mirage to me— water that is not there.

Nganong nagpadayon man ang akong kasakit ug dili matambalan ang akong samad, nagdumili nga mamaayo? Sama ka ba sa malimbongon nga tubig, nga mohubas ra?

19 Therefore this is what the LORD says: “If you return, I will restore you; you will stand in My presence. And if you speak words that are noble instead of worthless, you will be My spokesman. It is they who must turn to you, but you must not turn to them.

Busa miingon si Yahweh niini, “Kung maghinulsol ka, Jeremias, pagahinloan ko ikaw, ug motindog ka sa akong atubangan ug moalagad kanako. Tungod kay kung ilain nimo ang binuang nga mga butang gikan sa bililhong mga butang, mahisama ka gayod sa akong baba. Mamalik kanimo ang mga tawo, apan dili ka mobalik ngadto kanila.

20 Then I will make you a wall to this people, a fortified wall of bronze; they will fight against you but will not overcome you, for I am with you to save and deliver you, declares the LORD.

Himoon ko gayod ikaw nga sama sa bronsi nga pader nga dili masudlan niining mga tawhana, ug makig-away sila batok kanimo. Apan dili ka nila mabuntog, kay nag-uban man ako kanimo aron sa pagluwas ug pagtabang kanimo—mao kini ang gipamulong ni Yahweh—

21 I will deliver you from the hand of the wicked and redeem you from the grasp of the ruthless.”

Tungod kay luwason ko ikaw gikan sa kamot sa mga daotan ug lukaton gikan sa kamot sa mga madaugdaogon nga tigdumala.”