James 4

1 What causes conflicts and quarrels among you? Don’t they come from the passions at war within you?

۱ از کجا در میان شما جنگها و از کجا نزاعهاپدید می‌آید؟ آیا نه از لذت های شما که دراعضای شما جنگ می‌کند؟

2 You crave what you do not have; you kill and covet, but are unable to obtain it. You quarrel and fight. You do not have, because you do not ask.

۲ طمع می‌ورزید وندارید؛ می‌کشید و حسد می‌نمایید و نمی توانیدبه چنگ آرید؛ و جنگ و جدال می‌کنید و نداریداز این جهت که سوال نمی کنید.

3 And when you do ask, you do not receive, because you ask with wrong motives, that you may squander it on your pleasures.

۳ و سوال می‌کنیدو نمی یابید، از اینرو که به نیت بد سوال می‌کنید تادر لذات خود صرف نمایید.

4 You adulteresses! Do you not know that friendship with the world is hostility toward God? Therefore, whoever chooses to be a friend of the world renders himself an enemy of God.

۴ ‌ای زانیات، آیا نمی دانید که دوستی دنیا، دشمنی خداست؟ پس هرکه می‌خواهد دوست دنیا باشد، دشمن خدا گردد.

5 Or do you think the Scripture says without reason that the Spirit He caused to dwell in us yearns with envy?

۵ آیا گمان دارید که کتاب عبث می‌گوید روحی که او را در ما ساکن کرده است، تا به غیرت بر ما اشتیاق دارد؟

6 But He gives us more grace. This is why it says: “God opposes the proud, but gives grace to the humble.”

۶ لیکن او فیض زیاده می‌بخشد. بنابراین می‌گوید: «خدامتکبران را مخالفت می‌کند، اما فروتنان را فیض می‌بخشد.»

7 Submit yourselves, then, to God. Resist the devil, and he will flee from you.

۷ پس خدا را اطاعت نمایید و با ابلیس مقاومت کنید تا از شما بگریزد.

8 Draw near to God, and He will draw near to you. Cleanse your hands, you sinners, and purify your hearts, you double-minded.

۸ و به خدا تقرب جویید تا به شما نزدیکی نماید. دستهای خود راطاهر سازید، ای گناهکاران و دلهای خود را پاک کنید، ای دودلان.

9 Grieve, mourn, and weep. Turn your laughter to mourning, and your joy to gloom.

۹ خود را خوار سازید و ناله وگریه نمایید و خنده شما به ماتم و خوشی شما به غم مبدل شود.

10 Humble yourselves before the Lord, and He will exalt you.

۱۰ در حضور خدا فروتنی کنید تاشما را سرافراز فرماید.

11 Brothers, do not slander one another. Anyone who speaks against his brother or judges him speaks against the law and judges it. And if you judge the law, you are not a practitioner of the law, but a judge of it.

۱۱ ‌ای برادران، یکدیگررا ناسزا مگویید زیرا هرکه برادر خود را ناسزاگوید و بر او حکم کند، شریعت را ناسزا گفته و برشریعت حکم کرده باشد. لکن اگر بر شریعت حکم کنی، عامل شریعت نیستی بلکه داورهستی.

12 There is only one Lawgiver and Judge, the One who is able to save and destroy. But who are you to judge your neighbor?

۱۲ صاحب شریعت و داور، یکی است که بر رهانیدن و هلاک کردن قادر می‌باشد. پس تو کیستی که بر همسایه خود داوری می‌کنی؟

13 Come now, you who say, “Today or tomorrow we will go to this or that city, spend a year there, carry on business, and make a profit.”

۱۳ هان، ای کسانی که می‌گویید: «امروز و فردابه فلان شهر خواهیم رفت و در آنجا یک سال بسرخواهیم برد و تجارت خواهیم کرد و نفع خواهیم برد»،

14 You do not even know what will happen tomorrow! What is your life? You are a mist that appears for a little while and then vanishes.

۱۴ و حال آنکه نمی دانید که فردا چه می‌شود؛ از آنرو که حیات شما چیست؟ مگربخاری نیستید که اندک زمانی ظاهر است و بعدناپدید می‌شود؟

15 Instead, you ought to say, “If the Lord is willing, we will live and do this or that.”

۱۵ به عوض آنکه باید گفت که «اگر خدا بخواهد، زنده می‌مانیم و چنین و چنان می‌کنیم.»

16 As it is, you boast in your proud intentions. All such boasting is evil.

۱۶ اما الحال به عجب خود فخرمی کنید و هر چنین فخر بد است.

17 Anyone, then, who knows the right thing to do, yet fails to do it, is guilty of sin.

۱۷ پس هرکه نیکویی‌کردن بداند و بعمل نیاورد، او را گناه است.