Hebrews 5

1 Every high priest is appointed from among men to represent them in matters relating to God, to offer gifts and sacrifices for sins.

യഃ കശ്ചിത് മഹായാജകോ ഭവതി സ മാനവാനാം മധ്യാത് നീതഃ സൻ മാനവാനാം കൃത ഈശ്വരോദ്ദേശ്യവിഷയേഽർഥത ഉപഹാരാണാം പാപാർഥകബലീനാഞ്ച ദാന നിയുജ്യതേ|

2 He is able to deal gently with those who are ignorant and misguided, since he himself is beset by weakness.

സ ചാജ്ഞാനാം ഭ്രാന്താനാഞ്ച ലോകാനാം ദുഃഖേന ദുഃഖീ ഭവിതും ശക്നോതി, യതോ ഹേതോഃ സ സ്വയമപി ദൗർബ്ബല്യവേഷ്ടിതോ ഭവതി|

3 That is why he is obligated to offer sacrifices for his own sins, as well as for the sins of the people.

ഏതസ്മാത് കാരണാച്ച യദ്വത് ലോകാനാം കൃതേ തദ്വദ് ആത്മകൃതേഽപി പാപാർഥകബലിദാനം തേന കർത്തവ്യം|

4 No one takes this honor upon himself; he must be called by God, just as Aaron was.

സ ഘോച്ചപദഃ സ്വേച്ഛാതഃ കേനാപി ന ഗൃഹ്യതേ കിന്തു ഹാരോണ ഇവ യ ഈശ്വരേണാഹൂയതേ തേനൈവ ഗൃഹ്യതേ|

5 So also Christ did not take upon Himself the glory of becoming a high priest, but He was called by the One who said to Him: “You are My Son; today I have become Your Father.”

ഏവമ്പ്രകാരേണ ഖ്രീഷ്ടോഽപി മഹായാജകത്വം ഗ്രഹീതും സ്വീയഗൗരവം സ്വയം ന കൃതവാൻ, കിന്തു "മദീയതനയോഽസി ത്വമ് അദ്യൈവ ജനിതോ മയേതി" വാചം യസ്തം ഭാഷിതവാൻ സ ഏവ തസ്യ ഗൗരവം കൃതവാൻ|

6 And in another passage God says: “You are a priest forever in the order of Melchizedek.” (aiōn g165)

തദ്വദ് അന്യഗീതേഽപീദമുക്തം, ത്വം മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണ്യാം യാജകോഽസി സദാതനഃ| (aiōn g165)

7 During the days of Jesus’ earthly life, He offered up prayers and petitions with loud cries and tears to the One who could save Him from death, and He was heard because of His reverence.

സ ച ദേഹവാസകാലേ ബഹുക്രന്ദനേനാശ്രുപാതേന ച മൃത്യുത ഉദ്ധരണേ സമർഥസ്യ പിതുഃ സമീപേ പുനഃ പുനർവിനതിം പ്രർഥനാഞ്ച കൃത്വാ തത്ഫലരൂപിണീം ശങ്കാതോ രക്ഷാം പ്രാപ്യ ച

8 Although He was a Son, He learned obedience from what He suffered.

യദ്യപി പുത്രോഽഭവത് തഥാപി യൈരക്ലിശ്യത തൈരാജ്ഞാഗ്രഹണമ് അശിക്ഷത|

9 And having been made perfect, He became the source of eternal salvation to all who obey Him (aiōnios g166)

ഇത്ഥം സിദ്ധീഭൂയ നിജാജ്ഞാഗ്രാഹിണാം സർവ്വേഷാമ് അനന്തപരിത്രാണസ്യ കാരണസ്വരൂപോ ഽഭവത്| (aiōnios g166)

10 and was designated by God as high priest in the order of Melchizedek.

തസ്മാത് സ മൽകീഷേദകഃ ശ്രേണീഭുക്തോ മഹായാജക ഈശ്വരേണാഖ്യാതഃ|

11 We have much to say about this, but it is hard to explain, because you are dull of hearing.

തമധ്യസ്മാകം ബഹുകഥാഃ കഥയിതവ്യാഃ കിന്തു താഃ സ്തബ്ധകർണൈ ര്യുഷ്മാഭി ർദുർഗമ്യാഃ|

12 Although by this time you ought to be teachers, you need someone to reteach you the basic principles of God’s word. You need milk, not solid food!

യതോ യൂയം യദ്യപി സമയസ്യ ദീർഘത്വാത് ശിക്ഷകാ ഭവിതുമ് അശക്ഷ്യത തഥാപീശ്വരസ്യ വാക്യാനാം യാ പ്രഥമാ വർണമാലാ താമധി ശിക്ഷാപ്രാപ്തി ര്യുഷ്മാകം പുനരാവശ്യകാ ഭവതി, തഥാ കഠിനദ്രവ്യേ നഹി കിന്തു ദുഗ്ധേ യുഷ്മാകം പ്രയോജനമ് ആസ്തേ|

13 For everyone who lives on milk is still an infant, inexperienced in the message of righteousness.

യോ ദുഗ്ധപായീ സ ശിശുരേവേതികാരണാത് ധർമ്മവാക്യേ തത്പരോ നാസ്തി|

14 But solid food is for the mature, who by constant use have trained their senses to distinguish good from evil.

കിന്തു സദസദ്വിചാരേ യേഷാം ചേതാംസി വ്യവഹാരേണ ശിക്ഷിതാനി താദൃശാനാം സിദ്ധലോകാനാം കഠോരദ്രവ്യേഷു പ്രയോജനമസ്തി|