Genesis 8
1 But God remembered Noah and all the animals and livestock that were with him in the ark. And God sent a wind over the earth, and the waters began to subside.
Giisip sa Dios si Noe, ang tanang mga ihalas nga mananap, ug ang tanang binuhi nga mananap nga uban kaniya sa arka. Gipatayhop sa Dios ang hangin sa tibuok kalibotan, ug misugod paghubas ang tubig.
2 The springs of the deep and the floodgates of the heavens were closed, and the rain from the sky was restrained.
Ang mga tubod sa kinahiladman ug ang mga tamboanan sa langit gisirad-an, ug miundang na sa pag-ulan.
3 The waters receded steadily from the earth, and after 150 days the waters had gone down.
Nagpadayon sa paghubas ang tubig sa lunop diha sa kalibotan. Ug human sa 150 ka adlaw, mihubas na gayod ang tubig.
4 On the seventeenth day of the seventh month, the ark came to rest on the mountains of Ararat.
Ug sa ikapito nga bulan, sa ika-17 nga adlaw sa bulan nakatungtong na ang arka ibabaw sa kabukiran sa Ararat.
5 And the waters continued to recede until the tenth month, and on the first day of the tenth month the tops of the mountains became visible.
Nagpadayon sa paghubas ang tubig hangtod sa ikanapulo nga bulan. Sa unang adlaw sa bulan, nakita na ang mga tumoy sa kabukiran.
6 After forty days Noah opened the window he had made in the ark
Miabot human sa 40 ka adlaw nga giablihan ni Noe ang tamboanan sa arka nga iyang gihimo.
7 and sent out a raven. It kept flying back and forth until the waters had dried up from the earth.
Gisugo niya ang uwak ug naglupadlupad kini hangtod nga mihubas na ang tubig sa kalibotan.
8 Then Noah sent out a dove to see if the waters had receded from the surface of the ground.
Unya nagpalupad siya ug salampati aron masuta kung mihubas na ang tubig sa yuta,
9 But the dove found no place to rest her foot, and she returned to him in the ark, because the waters were still covering the surface of all the earth. So he reached out his hand and brought her back inside the ark.
apan walay nakaplagan nga katugpahan ang salampati aron iyang pahulayan, ug mibalik kini ngadto kaniya sa arka, kay natabonan pa gihapon ug tubig ang tibuok kalibotan. Gipagawas niya ang iyang kamot, ug gikuha ug gipasulod kini ngadto sa arka uban kaniya.
10 Noah waited seven more days and again sent out the dove from the ark.
Mihulat pa siya ug dugang pito ka adlaw unya gipalupad niya pag-usab ang salampati gikan sa arka.
11 And behold, the dove returned to him in the evening with a freshly plucked olive leaf in her beak. So Noah knew that the waters had receded from the earth.
Mibalik ang salampati ngadto kaniya sa pagkagabii. Tan-awa! Adunay bag-ong kinutlo nga dahon sa olibo sa iyang sungo. Busa nasayran ni Noe nga mihubas na ang tubig sa kalibotan.
12 And Noah waited seven more days and sent out the dove again, but this time she did not return to him.
Mihulat pa siya ug dugang pang pito ka adlaw, ug gipalupad niya pag-usab ang salampati. Ug wala na kini mibalik pag-usab kaniya.
13 In Noah’s six hundred and first year, on the first day of the first month, the waters had dried up from the earth. So Noah removed the covering from the ark and saw that the surface of the ground was dry.
Nahitabo sa ika-601 ka tuig, sa unang bulan, sa unang adlaw sa bulan, nga nihubas na ang tubig sa kalibotan. Gikuha ni Noe ang tabon sa arka, ug mitan-aw sa gawas, ug nakita niya nga mala na ang ibabaw sa yuta.
14 By the twenty-seventh day of the second month, the earth was fully dry.
Sa ikaduhang bulan, sa ika-27 nga adlaw sa bulan, namala na ang yuta.
15 Then God said to Noah,
Ang Dios miingon kang Noe,
16 “Come out of the ark, you and your wife, along with your sons and their wives.
“Gawas na sa arka, ikaw, ang imong asawa, ang imong mga anak nga lalaki, ug ang mga asawa sa imong mga anak nga lalaki nga uban kanimo.
17 Bring out all the living creatures that are with you—birds, livestock, and everything that crawls upon the ground—so that they can spread out over the earth and be fruitful and multiply upon it.”
Pagawasa na uban kanimo ang tanang buhing binuhat nga adunay unod, lakip na ang mga langgam, ang binuhi nga mga mananap, ug ang tanang mananap nga nagakamang sa yuta, aron managsanay sila sa tibuok kalibotan, magmabungahon, ug managhan sa ibabaw sa kalibotan.”
18 So Noah came out, along with his sons and his wife and his sons’ wives.
Busa migawas si Noe uban ang iyang mga anak nga lalaki, iyang asawa, ug ang mga asawa sa iyang mga anak uban kaniya.
19 Every living creature, every creeping thing, and every bird—everything that moves upon the earth—came out of the ark, kind by kind.
Nanggawas sa arka ang tanang buhi nga binuhat, ang tanang nagakamang nga mananap, ug ang tanang langgam, ang tanan nga nagalihok ibabaw sa yuta, sumala sa ilang banay.
20 Then Noah built an altar to the LORD. And taking from every kind of clean animal and clean bird, he offered burnt offerings on the altar.
Nagtukod si Noe ug usa ka halaran alang kang Yahweh. Mikuha siya ug pipila ka hinlo nga mga mananap ug pipila ka hinlo nga mga langgam, ug naghalad siya ug sinunog nga mga halad ngadto sa halaran.
21 When the LORD smelled the pleasing aroma, He said in His heart, “Never again will I curse the ground because of man, even though every inclination of his heart is evil from his youth. And never again will I destroy all living creatures as I have done.
Nasimhotan ni Yahweh ang mahumot nga aso ug miingon sa iyang kasingkasing, “Dili ko na tunglohon pag-usab ang kalibotan tungod sa mga katawhan, bisan pa ug daotan ang gitinguha sa ilang mga kasingkasing sukad pa sa ilang pagkabata. Dili ko na laglagon pag-usab ang tanang may kinabuhi, sama sa akong gibuhat.
22 As long as the earth endures, seedtime and harvest, cold and heat, summer and winter, day and night shall never cease.”
Samtang anaa pa ang kalibotan, ang tingtanom ug ting-ani, ang bugnaw ug ang init, ang ting-init ug ting-tugnaw, ug ang adlaw ug gabii dili mohunong.”
A Dove is Sent Forth from the Ark
