Acts 7
1 Then the high priest asked Stephen, “Are these charges true?”
ತತಃ ಪರಂ ಮಹಾಯಾಜಕಃ ಪೃಷ್ಟವಾನ್, ಏಷಾ ಕಥಾಂ ಕಿಂ ಸತ್ಯಾ?
2 And Stephen declared: “Brothers and fathers, listen to me! The God of glory appeared to our father Abraham while he was still in Mesopotamia, before he lived in Haran,
ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯವದತ್, ಹೇ ಪಿತರೋ ಹೇ ಭ್ರಾತರಃ ಸರ್ವ್ವೇ ಲಾಕಾ ಮನಾಂಸಿ ನಿಧದ್ಧ್ವಂ| ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷ ಇಬ್ರಾಹೀಮ್ ಹಾರಣ್ನಗರೇ ವಾಸಕರಣಾತ್ ಪೂರ್ವ್ವಂ ಯದಾ ಅರಾಮ್-ನಹರಯಿಮದೇಶೇ ಆಸೀತ್ ತದಾ ತೇಜೋಮಯ ಈಶ್ವರೋ ದರ್ಶನಂ ದತ್ವಾ
3 and told him, ‘Leave your country and your kindred and go to the land I will show you.’
ತಮವದತ್ ತ್ವಂ ಸ್ವದೇಶಜ್ಞಾತಿಮಿತ್ರಾಣಿ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ಯಂ ದೇಶಮಹಂ ದರ್ಶಯಿಷ್ಯಾಮಿ ತಂ ದೇಶಂ ವ್ರಜ|
4 So Abraham left the land of the Chaldeans and settled in Haran. After his father died, God brought him out of that place and into this land where you are now living.
ಅತಃ ಸ ಕಸ್ದೀಯದೇಶಂ ವಿಹಾಯ ಹಾರಣ್ನಗರೇ ನ್ಯವಸತ್, ತದನನ್ತರಂ ತಸ್ಯ ಪಿತರಿ ಮೃತೇ ಯತ್ರ ದೇಶೇ ಯೂಯಂ ನಿವಸಥ ಸ ಏನಂ ದೇಶಮಾಗಚ್ಛತ್|
5 He gave him no inheritance here, not even a foot of ground. But God promised to give possession of the land to Abraham and his descendants, even though he did not yet have a child.
ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ತಸ್ಮೈ ಕಮಪ್ಯಧಿಕಾರಮ್ ಅರ್ಥಾದ್ ಏಕಪದಪರಿಮಿತಾಂ ಭೂಮಿಮಪಿ ನಾದದಾತ್; ತದಾ ತಸ್ಯ ಕೋಪಿ ಸನ್ತಾನೋ ನಾಸೀತ್ ತಥಾಪಿ ಸನ್ತಾನೈಃ ಸಾರ್ದ್ಧಮ್ ಏತಸ್ಯ ದೇಶಸ್ಯಾಧಿಕಾರೀ ತ್ವಂ ಭವಿಷ್ಯಸೀತಿ ತಮ್ಪ್ರತ್ಯಙ್ಗೀಕೃತವಾನ್|
6 God told him that his descendants would be foreigners in a strange land, and that they would be enslaved and mistreated four hundred years.
ಈಶ್ವರ ಇತ್ಥಮ್ ಅಪರಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್ ತವ ಸನ್ತಾನಾಃ ಪರದೇಶೇ ನಿವತ್ಸ್ಯನ್ತಿ ತತಸ್ತದ್ದೇಶೀಯಲೋಕಾಶ್ಚತುಃಶತವತ್ಸರಾನ್ ಯಾವತ್ ತಾನ್ ದಾಸತ್ವೇ ಸ್ಥಾಪಯಿತ್ವಾ ತಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕುವ್ಯವಹಾರಂ ಕರಿಷ್ಯನ್ತಿ|
7 ‘But I will punish the nation that enslaves them,’ God said, ‘and afterward they will come forth and worship Me in this place.’
ಅಪರಮ್ ಈಶ್ವರ ಏನಾಂ ಕಥಾಮಪಿ ಕಥಿತವಾನ್, ಯೇ ಲೋಕಾಸ್ತಾನ್ ದಾಸತ್ವೇ ಸ್ಥಾಪಯಿಷ್ಯನ್ತಿ ತಾಲ್ಲೋಕಾನ್ ಅಹಂ ದಣ್ಡಯಿಷ್ಯಾಮಿ, ತತಃ ಪರಂ ತೇ ಬಹಿರ್ಗತಾಃ ಸನ್ತೋ ಮಾಮ್ ಅತ್ರ ಸ್ಥಾನೇ ಸೇವಿಷ್ಯನ್ತೇ|
8 Then God gave Abraham the covenant of circumcision, and Abraham became the father of Isaac and circumcised him on the eighth day. And Isaac became the father of Jacob, and Jacob of the twelve patriarchs.
ಪಶ್ಚಾತ್ ಸ ತಸ್ಮೈ ತ್ವಕ್ಛೇದಸ್ಯ ನಿಯಮಂ ದತ್ತವಾನ್, ಅತ ಇಸ್ಹಾಕನಾಮ್ನಿ ಇಬ್ರಾಹೀಮ ಏಕಪುತ್ರೇ ಜಾತೇ, ಅಷ್ಟಮದಿನೇ ತಸ್ಯ ತ್ವಕ್ಛೇದಮ್ ಅಕರೋತ್| ತಸ್ಯ ಇಸ್ಹಾಕಃ ಪುತ್ರೋ ಯಾಕೂಬ್, ತತಸ್ತಸ್ಯ ಯಾಕೂಬೋಽಸ್ಮಾಕಂ ದ್ವಾದಶ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಅಜಾಯನ್ತ|
9 Because the patriarchs were jealous of Joseph, they sold him as a slave into Egypt. But God was with him
ತೇ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಈರ್ಷ್ಯಯಾ ಪರಿಪೂರ್ಣಾ ಮಿಸರದೇಶಂ ಪ್ರೇಷಯಿತುಂ ಯೂಷಫಂ ವ್ಯಕ್ರೀಣನ್|
10 and rescued him from all his troubles. He granted Joseph favor and wisdom in the sight of Pharaoh king of Egypt, who appointed him ruler over Egypt and all his household.
ಕಿನ್ತ್ವೀಶ್ವರಸ್ತಸ್ಯ ಸಹಾಯೋ ಭೂತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಸ್ಯಾ ದುರ್ಗತೇ ರಕ್ಷಿತ್ವಾ ತಸ್ಮೈ ಬುದ್ಧಿಂ ದತ್ತ್ವಾ ಮಿಸರದೇಶಸ್ಯ ರಾಜ್ಞಃ ಫಿರೌಣಃ ಪ್ರಿಯಪಾತ್ರಂ ಕೃತವಾನ್ ತತೋ ರಾಜಾ ಮಿಸರದೇಶಸ್ಯ ಸ್ವೀಯಸರ್ವ್ವಪರಿವಾರಸ್ಯ ಚ ಶಾಸನಪದಂ ತಸ್ಮೈ ದತ್ತವಾನ್|
11 Then famine and great suffering swept across Egypt and Canaan, and our fathers could not find food.
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಮಿಸರ-ಕಿನಾನದೇಶಯೋ ರ್ದುರ್ಭಿಕ್ಷಹೇತೋರತಿಕ್ಲಿಷ್ಟತ್ವಾತ್ ನಃ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಭಕ್ಷ್ಯದ್ರವ್ಯಂ ನಾಲಭನ್ತ|
12 When Jacob heard that there was grain in Egypt, he sent our fathers on their first visit.
ಕಿನ್ತು ಮಿಸರದೇಶೇ ಶಸ್ಯಾನಿ ಸನ್ತಿ, ಯಾಕೂಬ್ ಇಮಾಂ ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಪ್ರಥಮಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾನ್ ಮಿಸರಂ ಪ್ರೇಷಿತವಾನ್|
13 On their second visit, Joseph revealed his identity to his brothers, and his family became known to Pharaoh.
ತತೋ ದ್ವಿತೀಯವಾರಗಮನೇ ಯೂಷಫ್ ಸ್ವಭ್ರಾತೃಭಿಃ ಪರಿಚಿತೋಽಭವತ್; ಯೂಷಫೋ ಭ್ರಾತರಃ ಫಿರೌಣ್ ರಾಜೇನ ಪರಿಚಿತಾ ಅಭವನ್|
14 Then Joseph sent for his father Jacob and all his relatives, seventy-five in all.
ಅನನ್ತರಂ ಯೂಷಫ್ ಭ್ರಾತೃಗಣಂ ಪ್ರೇಷ್ಯ ನಿಜಪಿತರಂ ಯಾಕೂಬಂ ನಿಜಾನ್ ಪಞ್ಚಾಧಿಕಸಪ್ತತಿಸಂಖ್ಯಕಾನ್ ಜ್ಞಾತಿಜನಾಂಶ್ಚ ಸಮಾಹೂತವಾನ್|
15 So Jacob went down to Egypt, where he and our fathers died.
ತಸ್ಮಾದ್ ಯಾಕೂಬ್ ಮಿಸರದೇಶಂ ಗತ್ವಾ ಸ್ವಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾಶ್ಚ ತಸ್ಮಿನ್ ಸ್ಥಾನೇಽಮ್ರಿಯನ್ತ|
16 Their bones were carried back to Shechem and placed in the tomb that Abraham had bought from the sons of Hamor at Shechem for a price he paid in silver.
ತತಸ್ತೇ ಶಿಖಿಮಂ ನೀತಾ ಯತ್ ಶ್ಮಶಾನಮ್ ಇಬ್ರಾಹೀಮ್ ಮುದ್ರಾದತ್ವಾ ಶಿಖಿಮಃ ಪಿತು ರ್ಹಮೋರಃ ಪುತ್ರೇಭ್ಯಃ ಕ್ರೀತವಾನ್ ತತ್ಶ್ಮಶಾನೇ ಸ್ಥಾಪಯಾಞ್ಚಕ್ರಿರೇ|
17 As the time drew near for God to fulfill His promise to Abraham, our people in Egypt increased greatly in number.
ತತಃ ಪರಮ್ ಈಶ್ವರ ಇಬ್ರಾಹೀಮಃ ಸನ್ನಿಧೌ ಶಪಥಂ ಕೃತ್ವಾ ಯಾಂ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಂ ಕೃತವಾನ್ ತಸ್ಯಾಃ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯಾಃ ಫಲನಸಮಯೇ ನಿಕಟೇ ಸತಿ ಇಸ್ರಾಯೇಲ್ಲೋಕಾ ಸಿಮರದೇಶೇ ವರ್ದ್ಧಮಾನಾ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾ ಅಭವನ್|
18 Then another king, who knew nothing of Joseph, arose over Egypt.
ಶೇಷೇ ಯೂಷಫಂ ಯೋ ನ ಪರಿಚಿನೋತಿ ತಾದೃಶ ಏಕೋ ನರಪತಿರುಪಸ್ಥಾಯ
19 He exploited our people and oppressed our fathers, forcing them to abandon their infants so they would die.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಜ್ಞಾತಿಭಿಃ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಧೂರ್ತ್ತತಾಂ ವಿಧಾಯ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾನ್ ಪ್ರತಿ ಕುವ್ಯವಹರಣಪೂರ್ವ್ವಕಂ ತೇಷಾಂ ವಂಶನಾಶನಾಯ ತೇಷಾಂ ನವಜಾತಾನ್ ಶಿಶೂನ್ ಬಹಿ ರ್ನಿರಕ್ಷೇಪಯತ್|
20 At that time Moses was born, and he was beautiful in the sight of God. For three months he was nurtured in his father’s house.
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ಮೂಸಾ ಜಜ್ಞೇ, ಸ ತು ಪರಮಸುನ್ದರೋಽಭವತ್ ತಥಾ ಪಿತೃಗೃಹೇ ಮಾಸತ್ರಯಪರ್ಯ್ಯನ್ತಂ ಪಾಲಿತೋಽಭವತ್|
21 When he was set outside, Pharaoh’s daughter took him and brought him up as her own son.
ಕಿನ್ತು ತಸ್ಮಿನ್ ಬಹಿರ್ನಿಕ್ಷಿಪ್ತೇ ಸತಿ ಫಿರೌಣರಾಜಸ್ಯ ಕನ್ಯಾ ತಮ್ ಉತ್ತೋಲ್ಯ ನೀತ್ವಾ ದತ್ತಕಪುತ್ರಂ ಕೃತ್ವಾ ಪಾಲಿತವತೀ|
22 So Moses was educated in all the wisdom of the Egyptians and was powerful in speech and action.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ಮೂಸಾ ಮಿಸರದೇಶೀಯಾಯಾಃ ಸರ್ವ್ವವಿದ್ಯಾಯಾಃ ಪಾರದೃಷ್ವಾ ಸನ್ ವಾಕ್ಯೇ ಕ್ರಿಯಾಯಾಞ್ಚ ಶಕ್ತಿಮಾನ್ ಅಭವತ್|
23 When Moses was forty years old, he decided to visit his brothers, the children of Israel.
ಸ ಸಮ್ಪೂರ್ಣಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ವತ್ಸರವಯಸ್ಕೋ ಭೂತ್ವಾ ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯವಂಶನಿಜಭ್ರಾತೃನ್ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಕರ್ತುಂ ಮತಿಂ ಚಕ್ರೇ|
24 And when he saw one of them being mistreated, Moses went to his defense and avenged him by striking down the Egyptian who was oppressing him.
ತೇಷಾಂ ಜನಮೇಕಂ ಹಿಂಸಿತಂ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಸ್ಯ ಸಪಕ್ಷಃ ಸನ್ ಹಿಂಸಿತಜನಮ್ ಉಪಕೃತ್ಯ ಮಿಸರೀಯಜನಂ ಜಘಾನ|
25 He assumed his brothers would understand that God was using him to deliver them, but they did not.
ತಸ್ಯ ಹಸ್ತೇನೇಶ್ವರಸ್ತಾನ್ ಉದ್ಧರಿಷ್ಯತಿ ತಸ್ಯ ಭ್ರಾತೃಗಣ ಇತಿ ಜ್ಞಾಸ್ಯತಿ ಸ ಇತ್ಯನುಮಾನಂ ಚಕಾರ, ಕಿನ್ತು ತೇ ನ ಬುಬುಧಿರೇ|
26 The next day he came upon two Israelites who were fighting, and he tried to reconcile them, saying, ‘Men, you are brothers. Why are you mistreating each other?’
ತತ್ಪರೇ ಽಹನಿ ತೇಷಾಮ್ ಉಭಯೋ ರ್ಜನಯೋ ರ್ವಾಕ್ಕಲಹ ಉಪಸ್ಥಿತೇ ಸತಿ ಮೂಸಾಃ ಸಮೀಪಂ ಗತ್ವಾ ತಯೋ ರ್ಮೇಲನಂ ಕರ್ತ್ತುಂ ಮತಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಹೇ ಮಹಾಶಯೌ ಯುವಾಂ ಭ್ರಾತರೌ ಪರಸ್ಪರಮ್ ಅನ್ಯಾಯಂ ಕುತಃ ಕುರುಥಃ?
27 But the man who was abusing his neighbor pushed Moses aside and said, ‘Who made you ruler and judge over us?
ತತಃ ಸಮೀಪವಾಸಿನಂ ಪ್ರತಿ ಯೋ ಜನೋಽನ್ಯಾಯಂ ಚಕಾರ ಸ ತಂ ದೂರೀಕೃತ್ಯ ಕಥಯಾಮಾಸ, ಅಸ್ಮಾಕಮುಪರಿ ಶಾಸ್ತೃತ್ವವಿಚಾರಯಿತೃತ್ವಪದಯೋಃ ಕಸ್ತ್ವಾಂ ನಿಯುಕ್ತವಾನ್?
28 Do you want to kill me as you killed the Egyptian yesterday?’
ಹ್ಯೋ ಯಥಾ ಮಿಸರೀಯಂ ಹತವಾನ್ ತಥಾ ಕಿಂ ಮಾಮಪಿ ಹನಿಷ್ಯಸಿ?
29 At this remark, Moses fled to the land of Midian, where he lived as a foreigner and had two sons.
ತದಾ ಮೂಸಾ ಏತಾದೃಶೀಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ಪಲಾಯನಂ ಚಕ್ರೇ, ತತೋ ಮಿದಿಯನದೇಶಂ ಗತ್ವಾ ಪ್ರವಾಸೀ ಸನ್ ತಸ್ಥೌ, ತತಸ್ತತ್ರ ದ್ವೌ ಪುತ್ರೌ ಜಜ್ಞಾತೇ|
30 After forty years had passed, an angel appeared to Moses in the flames of a burning bush in the desert near Mount Sinai.
ಅನನ್ತರಂ ಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ವತ್ಸರೇಷು ಗತೇಷು ಸೀನಯಪರ್ವ್ವತಸ್ಯ ಪ್ರಾನ್ತರೇ ಪ್ರಜ್ವಲಿತಸ್ತಮ್ಬಸ್ಯ ವಹ್ನಿಶಿಖಾಯಾಂ ಪರಮೇಶ್ವರದೂತಸ್ತಸ್ಮೈ ದರ್ಶನಂ ದದೌ|
31 When Moses saw it, he marveled at the sight. As he approached to look more closely, the voice of the Lord came to him:
ಮೂಸಾಸ್ತಸ್ಮಿನ್ ದರ್ಶನೇ ವಿಸ್ಮಯಂ ಮತ್ವಾ ವಿಶೇಷಂ ಜ್ಞಾತುಂ ನಿಕಟಂ ಗಚ್ಛತಿ,
32 ‘I am the God of your fathers, the God of Abraham, Isaac, and Jacob.’ Moses trembled with fear and did not dare to look.
ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ, ಅಹಂ ತವ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾಣಾಮ್ ಈಶ್ವರೋಽರ್ಥಾದ್ ಇಬ್ರಾಹೀಮ ಈಶ್ವರ ಇಸ್ಹಾಕ ಈಶ್ವರೋ ಯಾಕೂಬ ಈಶ್ವರಶ್ಚ, ಮೂಸಾಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯೈತಾದೃಶೀ ವಿಹಾಯಸೀಯಾ ವಾಣೀ ಬಭೂವ, ತತಃ ಸ ಕಮ್ಪಾನ್ವಿತಃ ಸನ್ ಪುನ ರ್ನಿರೀಕ್ಷಿತುಂ ಪ್ರಗಲ್ಭೋ ನ ಬಭೂವ|
33 Then the Lord said to him, ‘Take off your sandals, for the place where you are standing is holy ground.
ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ತಂ ಜಗಾದ, ತವ ಪಾದಯೋಃ ಪಾದುಕೇ ಮೋಚಯ ಯತ್ರ ತಿಷ್ಠಸಿ ಸಾ ಪವಿತ್ರಭೂಮಿಃ|
34 I have indeed seen the oppression of My people in Egypt. I have heard their groaning and have come down to deliver them. Now come, I will send you back to Egypt.’
ಅಹಂ ಮಿಸರದೇಶಸ್ಥಾನಾಂ ನಿಜಲೋಕಾನಾಂ ದುರ್ದ್ದಶಾಂ ನಿತಾನ್ತಮ್ ಅಪಶ್ಯಂ, ತೇಷಾಂ ಕಾತರ್ಯ್ಯೋಕ್ತಿಞ್ಚ ಶ್ರುತವಾನ್ ತಸ್ಮಾತ್ ತಾನ್ ಉದ್ಧರ್ತ್ತುಮ್ ಅವರುಹ್ಯಾಗಮಮ್; ಇದಾನೀಮ್ ಆಗಚ್ಛ ಮಿಸರದೇಶಂ ತ್ವಾಂ ಪ್ರೇಷಯಾಮಿ|
35 This Moses, whom they had rejected with the words, ‘Who made you ruler and judge?’ is the one whom God sent to be their ruler and redeemer through the angel who appeared to him in the bush.
ಕಸ್ತ್ವಾಂ ಶಾಸ್ತೃತ್ವವಿಚಾರಯಿತೃತ್ವಪದಯೋ ರ್ನಿಯುಕ್ತವಾನ್, ಇತಿ ವಾಕ್ಯಮುಕ್ತ್ವಾ ತೈ ರ್ಯೋ ಮೂಸಾ ಅವಜ್ಞಾತಸ್ತಮೇವ ಈಶ್ವರಃ ಸ್ತಮ್ಬಮಧ್ಯೇ ದರ್ಶನದಾತ್ರಾ ತೇನ ದೂತೇನ ಶಾಸ್ತಾರಂ ಮುಕ್ತಿದಾತಾರಞ್ಚ ಕೃತ್ವಾ ಪ್ರೇಷಯಾಮಾಸ|
36 He led them out and performed wonders and signs in the land of Egypt, at the Red Sea, and for forty years in the wilderness.
ಸ ಚ ಮಿಸರದೇಶೇ ಸೂಫ್ನಾಮ್ನಿ ಸಮುದ್ರೇ ಚ ಪಶ್ಚಾತ್ ಚತ್ವಾರಿಂಶದ್ವತ್ಸರಾನ್ ಯಾವತ್ ಮಹಾಪ್ರಾನ್ತರೇ ನಾನಾಪ್ರಕಾರಾಣ್ಯದ್ಭುತಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಲಕ್ಷಣಾನಿ ಚ ದರ್ಶಯಿತ್ವಾ ತಾನ್ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ಸಮಾನಿನಾಯ|
37 This is the same Moses who told the Israelites, ‘God will raise up for you a prophet like me from among your brothers.’
ಪ್ರಭುಃ ಪರಮೇಶ್ವರೋ ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಭ್ರಾತೃಗಣಸ್ಯ ಮಧ್ಯೇ ಮಾದೃಶಮ್ ಏಕಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಕ್ತಾರಮ್ ಉತ್ಪಾದಯಿಷ್ಯತಿ ತಸ್ಯ ಕಥಾಯಾಂ ಯೂಯಂ ಮನೋ ನಿಧಾಸ್ಯಥ, ಯೋ ಜನ ಇಸ್ರಾಯೇಲಃ ಸನ್ತಾನೇಭ್ಯ ಏನಾಂ ಕಥಾಂ ಕಥಯಾಮಾಸ ಸ ಏಷ ಮೂಸಾಃ|
38 He was in the assembly in the wilderness with the angel who spoke to him on Mount Sinai, and with our fathers. And he received living words to pass on to us.
ಮಹಾಪ್ರಾನ್ತರಸ್ಥಮಣ್ಡಲೀಮಧ್ಯೇಽಪಿ ಸ ಏವ ಸೀನಯಪರ್ವ್ವತೋಪರಿ ತೇನ ಸಾರ್ದ್ಧಂ ಸಂಲಾಪಿನೋ ದೂತಸ್ಯ ಚಾಸ್ಮತ್ಪಿತೃಗಣಸ್ಯ ಮಧ್ಯಸ್ಥಃ ಸನ್ ಅಸ್ಮಭ್ಯಂ ದಾತವ್ಯನಿ ಜೀವನದಾಯಕಾನಿ ವಾಕ್ಯಾನಿ ಲೇಭೇ|
39 But our fathers refused to obey him. Instead, they rejected him and in their hearts turned back to Egypt.
ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾಸ್ತಮ್ ಅಮಾನ್ಯಂ ಕತ್ವಾ ಸ್ವೇಭ್ಯೋ ದೂರೀಕೃತ್ಯ ಮಿಸರದೇಶಂ ಪರಾವೃತ್ಯ ಗನ್ತುಂ ಮನೋಭಿರಭಿಲಷ್ಯ ಹಾರೋಣಂ ಜಗದುಃ,
40 They said to Aaron, ‘Make us gods who will go before us! As for this Moses who led us out of the land of Egypt, we do not know what has happened to him.’
ಅಸ್ಮಾಕಮ್ ಅಗ್ರೇಽಗ್ರೇ ಗನ್ತುಮ್ ಅಸ್ಮದರ್ಥಂ ದೇವಗಣಂ ನಿರ್ಮ್ಮಾಹಿ ಯತೋ ಯೋ ಮೂಸಾ ಅಸ್ಮಾನ್ ಮಿಸರದೇಶಾದ್ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾನೀತವಾನ್ ತಸ್ಯ ಕಿಂ ಜಾತಂ ತದಸ್ಮಾಭಿ ರ್ನ ಜ್ಞಾಯತೇ|
41 At that time they made a calf and offered a sacrifice to the idol, rejoicing in the works of their hands.
ತಸ್ಮಿನ್ ಸಮಯೇ ತೇ ಗೋವತ್ಸಾಕೃತಿಂ ಪ್ರತಿಮಾಂ ನಿರ್ಮ್ಮಾಯ ತಾಮುದ್ದಿಶ್ಯ ನೈವೇದ್ಯಮುತ್ಮೃಜ್ಯ ಸ್ವಹಸ್ತಕೃತವಸ್ತುನಾ ಆನನ್ದಿತವನ್ತಃ|
42 But God turned away from them and gave them over to the worship of the host of heaven, as it is written in the book of the prophets: ‘Did you bring Me sacrifices and offerings forty years in the wilderness, O house of Israel?
ತಸ್ಮಾದ್ ಈಶ್ವರಸ್ತೇಷಾಂ ಪ್ರತಿ ವಿಮುಖಃ ಸನ್ ಆಕಾಶಸ್ಥಂ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಣಂ ಪೂಜಯಿತುಂ ತೇಭ್ಯೋಽನುಮತಿಂ ದದೌ, ಯಾದೃಶಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಾಂ ಗ್ರನ್ಥೇಷು ಲಿಖಿತಮಾಸ್ತೇ, ಯಥಾ, ಇಸ್ರಾಯೇಲೀಯವಂಶಾ ರೇ ಚತ್ವಾರಿಂಶತ್ಸಮಾನ್ ಪುರಾ| ಮಹತಿ ಪ್ರಾನ್ತರೇ ಸಂಸ್ಥಾ ಯೂಯನ್ತು ಯಾನಿ ಚ| ಬಲಿಹೋಮಾದಿಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕೃತವನ್ತಸ್ತು ತಾನಿ ಕಿಂ| ಮಾಂ ಸಮುದ್ದಿಶ್ಯ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪ್ರಕೃತಾನೀತಿ ನೈವ ಚ|
43 You have taken along the tabernacle of Molech and the star of your god Rephan, the idols you made to worship. Therefore I will send you into exile beyond Babylon.’
ಕಿನ್ತು ವೋ ಮೋಲಕಾಖ್ಯಸ್ಯ ದೇವಸ್ಯ ದೂಷ್ಯಮೇವ ಚ| ಯುಷ್ಮಾಕಂ ರಿಮ್ಫನಾಖ್ಯಾಯಾ ದೇವತಾಯಾಶ್ಚ ತಾರಕಾ| ಏತಯೋರುಭಯೋ ರ್ಮೂರ್ತೀ ಯುಷ್ಮಾಭಿಃ ಪರಿಪೂಜಿತೇ| ಅತೋ ಯುಷ್ಮಾಂಸ್ತು ಬಾಬೇಲಃ ಪಾರಂ ನೇಷ್ಯಾಮಿ ನಿಶ್ಚಿತಂ|
44 Our fathers had the tabernacle of the Testimony with them in the wilderness. It was constructed exactly as God had directed Moses, according to the pattern he had seen.
ಅಪರಞ್ಚ ಯನ್ನಿದರ್ಶನಮ್ ಅಪಶ್ಯಸ್ತದನುಸಾರೇಣ ದೂಷ್ಯಂ ನಿರ್ಮ್ಮಾಹಿ ಯಸ್ಮಿನ್ ಈಶ್ವರೋ ಮೂಸಾಮ್ ಏತದ್ವಾಕ್ಯಂ ಬಭಾಷೇ ತತ್ ತಸ್ಯ ನಿರೂಪಿತಂ ಸಾಕ್ಷ್ಯಸ್ವರೂಪಂ ದೂಷ್ಯಮ್ ಅಸ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷೈಃ ಸಹ ಪ್ರಾನ್ತರೇ ತಸ್ಥೌ|
45 And our fathers who received it brought it in with Joshua when they dispossessed the nations God drove out before them. It remained until the time of David,
ಪಶ್ಚಾತ್ ಯಿಹೋಶೂಯೇನ ಸಹಿತೈಸ್ತೇಷಾಂ ವಂಶಜಾತೈರಸ್ಮತ್ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷೈಃ ಸ್ವೇಷಾಂ ಸಮ್ಮುಖಾದ್ ಈಶ್ವರೇಣ ದೂರೀಕೃತಾನಾಮ್ ಅನ್ಯದೇಶೀಯಾನಾಂ ದೇಶಾಧಿಕೃತಿಕಾಲೇ ಸಮಾನೀತಂ ತದ್ ದೂಷ್ಯಂ ದಾಯೂದೋಧಿಕಾರಂ ಯಾವತ್ ತತ್ರ ಸ್ಥಾನ ಆಸೀತ್|
46 who found favor in the sight of God and asked to provide a dwelling place for the God of Jacob.
ಸ ದಾಯೂದ್ ಪರಮೇಶ್ವರಸ್ಯಾನುಗ್ರಹಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ಯಾಕೂಬ್ ಈಶ್ವರಾರ್ಥಮ್ ಏಕಂ ದೂಷ್ಯಂ ನಿರ್ಮ್ಮಾತುಂ ವವಾಞ್ಛ;
47 But it was Solomon who built the house for Him.
ಕಿನ್ತು ಸುಲೇಮಾನ್ ತದರ್ಥಂ ಮನ್ದಿರಮ್ ಏಕಂ ನಿರ್ಮ್ಮಿತವಾನ್|
48 However, the Most High does not dwell in houses made by human hands. As the prophet says:
ತಥಾಪಿ ಯಃ ಸರ್ವ್ವೋಪರಿಸ್ಥಃ ಸ ಕಸ್ಮಿಂಶ್ಚಿದ್ ಹಸ್ತಕೃತೇ ಮನ್ದಿರೇ ನಿವಸತೀತಿ ನಹಿ, ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಕಥಾಮೇತಾಂ ಕಥಯತಿ, ಯಥಾ,
49 ‘Heaven is My throne and the earth is My footstool. What kind of house will you build for Me, says the Lord, or where will My place of repose be?
ಪರೇಶೋ ವದತಿ ಸ್ವರ್ಗೋ ರಾಜಸಿಂಹಾಸನಂ ಮಮ| ಮದೀಯಂ ಪಾದಪೀಠಞ್ಚ ಪೃಥಿವೀ ಭವತಿ ಧ್ರುವಂ| ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಕೃತೇ ಮೇ ಕಿಂ ಪ್ರನಿರ್ಮ್ಮಾಸ್ಯಥ ಮನ್ದಿರಂ| ವಿಶ್ರಾಮಾಯ ಮದೀಯಂ ವಾ ಸ್ಥಾನಂ ಕಿಂ ವಿದ್ಯತೇ ತ್ವಿಹ|
50 Has not My hand made all these things?’
ಸರ್ವ್ವಾಣ್ಯೇತಾನಿ ವಸ್ತೂನಿ ಕಿಂ ಮೇ ಹಸ್ತಕೃತಾನಿ ನ||
51 You stiff-necked people with uncircumcised hearts and ears! You always resist the Holy Spirit, just as your fathers did.
ಹೇ ಅನಾಜ್ಞಾಗ್ರಾಹಕಾ ಅನ್ತಃಕರಣೇ ಶ್ರವಣೇ ಚಾಪವಿತ್ರಲೋಕಾಃ ಯೂಯಮ್ ಅನವರತಂ ಪವಿತ್ರಸ್ಯಾತ್ಮನಃ ಪ್ರಾತಿಕೂಲ್ಯಮ್ ಆಚರಥ, ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾ ಯಾದೃಶಾ ಯೂಯಮಪಿ ತಾದೃಶಾಃ|
52 Which of the prophets did your fathers fail to persecute? They even killed those who foretold the coming of the Righteous One. And now you are His betrayers and murderers—
ಯುಷ್ಮಾಕಂ ಪೂರ್ವ್ವಪುರುಷಾಃ ಕಂ ಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದಿನಂ ನಾತಾಡಯನ್? ಯೇ ತಸ್ಯ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಸ್ಯ ಜನಸ್ಯಾಗಮನಕಥಾಂ ಕಥಿತವನ್ತಸ್ತಾನ್ ಅಘ್ನನ್ ಯೂಯಮ್ ಅಧೂನಾ ವಿಶ್ವಾಸಘಾತಿನೋ ಭೂತ್ವಾ ತಂ ಧಾರ್ಮ್ಮಿಕಂ ಜನಮ್ ಅಹತ|
53 you who received the law ordained by angels, yet have not kept it.”
ಯೂಯಂ ಸ್ವರ್ಗೀಯದೂತಗಣೇನ ವ್ಯವಸ್ಥಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯಾಪಿ ತಾಂ ನಾಚರಥ|
54 On hearing this, the members of the Sanhedrin were enraged, and they gnashed their teeth at him.
ಇಮಾಂ ಕಥಾಂ ಶ್ರುತ್ವಾ ತೇ ಮನಃಸು ಬಿದ್ಧಾಃ ಸನ್ತಸ್ತಂ ಪ್ರತಿ ದನ್ತಘರ್ಷಣಮ್ ಅಕುರ್ವ್ವನ್|
55 But Stephen, full of the Holy Spirit, looked intently into heaven and saw the glory of God and Jesus standing at the right hand of God.
ಕಿನ್ತು ಸ್ತಿಫಾನಃ ಪವಿತ್ರೇಣಾತ್ಮನಾ ಪೂರ್ಣೋ ಭೂತ್ವಾ ಗಗಣಂ ಪ್ರತಿ ಸ್ಥಿರದೃಷ್ಟಿಂ ಕೃತ್ವಾ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣೇ ದಣ್ಡಾಯಮಾನಂ ಯೀಶುಞ್ಚ ವಿಲೋಕ್ಯ ಕಥಿತವಾನ್;
56 “Look,” he said, “I see heaven open and the Son of Man standing at the right hand of God.”
ಪಶ್ಯ, ಮೇಘದ್ವಾರಂ ಮುಕ್ತಮ್ ಈಶ್ವರಸ್ಯ ದಕ್ಷಿಣೇ ಸ್ಥಿತಂ ಮಾನವಸುತಞ್ಚ ಪಶ್ಯಾಮಿ|
57 At this they covered their ears, cried out in a loud voice, and rushed together at him.
ತದಾ ತೇ ಪ್ರೋಚ್ಚೈಃ ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ ಕರ್ಣೇಷ್ವಙ್ಗುಲೀ ರ್ನಿಧಾಯ ಏಕಚಿತ್ತೀಭೂಯ ತಮ್ ಆಕ್ರಮನ್|
58 They dragged him out of the city and began to stone him. Meanwhile the witnesses laid their garments at the feet of a young man named Saul.
ಪಶ್ಚಾತ್ ತಂ ನಗರಾದ್ ಬಹಿಃ ಕೃತ್ವಾ ಪ್ರಸ್ತರೈರಾಘ್ನನ್ ಸಾಕ್ಷಿಣೋ ಲಾಕಾಃ ಶೌಲನಾಮ್ನೋ ಯೂನಶ್ಚರಣಸನ್ನಿಧೌ ನಿಜವಸ್ತ್ರಾಣಿ ಸ್ಥಾಪಿತವನ್ತಃ|
59 While they were stoning him, Stephen appealed, “Lord Jesus, receive my spirit.”
ಅನನ್ತರಂ ಹೇ ಪ್ರಭೋ ಯೀಶೇ ಮದೀಯಮಾತ್ಮಾನಂ ಗೃಹಾಣ ಸ್ತಿಫಾನಸ್ಯೇತಿ ಪ್ರಾರ್ಥನವಾಕ್ಯವದನಸಮಯೇ ತೇ ತಂ ಪ್ರಸ್ತರೈರಾಘ್ನನ್|
60 Falling on his knees, he cried out in a loud voice, “Lord, do not hold this sin against them.” And when he had said this, he fell asleep.
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ಜಾನುನೀ ಪಾತಯಿತ್ವಾ ಪ್ರೋಚ್ಚೈಃ ಶಬ್ದಂ ಕೃತ್ವಾ, ಹೇ ಪ್ರಭೇ ಪಾಪಮೇತದ್ ಏತೇಷು ಮಾ ಸ್ಥಾಪಯ, ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಮಹಾನಿದ್ರಾಂ ಪ್ರಾಪ್ನೋತ್|
