2 Corinthians 3
1 Are we beginning to commend ourselves again? Or do we need, like some people, letters of recommendation to you or from you?
αρχομεθα παλιν εαυτουσ συνιστανειν ει μη χρηζομεν ωσ τινεσ συστατικων επιστολων προσ υμασ η εξ υμων συστατικων
2 You yourselves are our letter, inscribed on our hearts, known and read by everyone.
η επιστολη ημων υμεισ εστε εγγεγραμμενη εν ταισ καρδιαισ ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
3 It is clear that you are a letter from Christ, the result of our ministry, written not with ink but with the Spirit of the living God, not on tablets of stone but on tablets of human hearts.
φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντοσ ουκ εν πλαξιν λιθιναισ αλλ εν πλαξιν καρδιαισ σαρκιναισ
4 Such confidence before God is ours through Christ.
πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προσ τον θεον
5 Not that we are competent in ourselves to claim that anything comes from us, but our competence comes from God.
ουχ οτι ικανοι εσμεν αφ εαυτων λογισασθαι τι ωσ εξ εαυτων αλλ η ικανοτησ ημων εκ του θεου
6 And He has qualified us as ministers of a new covenant, not of the letter but of the Spirit; for the letter kills, but the Spirit gives life.
οσ και ικανωσεν ημασ διακονουσ καινησ διαθηκησ ου γραμματοσ αλλα πνευματοσ το γαρ γραμμα αποκτενει το δε πνευμα ζωοποιει
7 Now if the ministry of death, which was engraved in letters on stone, came with such glory that the Israelites could not gaze at the face of Moses because of its fleeting glory,
ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη εν λιθοισ εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τουσ υιουσ ισραηλ εισ το προσωπον μωυσεωσ δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
8 will not the ministry of the Spirit be even more glorious?
πωσ ουχι μαλλον η διακονια του πνευματοσ εσται εν δοξη
9 For if the ministry of condemnation was glorious, how much more glorious is the ministry of righteousness!
ει γαρ η διακονια τησ κατακρισεωσ δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια τησ δικαιοσυνησ εν δοξη
10 Indeed, what was once glorious has no glory now in comparison to the glory that surpasses it.
και γαρ ου δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει ενεκεν τησ υπερβαλλουσησ δοξησ
11 For if what was fading away came with glory, how much greater is the glory of that which endures!
ει γαρ το καταργουμενον δια δοξησ πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
12 Therefore, since we have such a hope, we are very bold.
εχοντεσ ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
13 We are not like Moses, who would put a veil over his face to keep the Israelites from gazing at the end of what was fading away.
και ου καθαπερ μωυσησ ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προσ το μη ατενισαι τουσ υιουσ ισραηλ εισ το τελοσ του καταργουμενου
14 But their minds were closed. For to this day the same veil remains at the reading of the old covenant. It has not been lifted, because only in Christ can it be removed.
αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ τησ σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει τησ παλαιασ διαθηκησ μενει μη ανακαλυπτομενον ο τι εν χριστω καταργειται
15 And even to this day when Moses is read, a veil covers their hearts.
αλλ εωσ σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωυσησ καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
16 But whenever anyone turns to the Lord, the veil is taken away.
ηνικα δ αν επιστρεψη προσ κυριον περιαιρειται το καλυμμα
17 Now the Lord is the Spirit, and where the Spirit of the Lord is, there is freedom.
ο δε κυριοσ το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια
18 And we, who with unveiled faces all reflect the glory of the Lord, are being transformed into His image with intensifying glory, which comes from the Lord, who is the Spirit.
ημεισ δε παντεσ ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξησ εισ δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματοσ
