< 1 Peter 3 >

1 Wives, in the same way, submit yourselves to your husbands, so that even if they refuse to believe the word, they will be won over without words by the behavior of their wives
همچنین، شما ای زنان، مطیع شوهران خود باشید. در آن صورت، حتی اگر بعضی از ایشان کلام خدا را اطاعت نکنند، با دیدن رفتار شما، بدون اینکه حتی سخنی بر زبان آرید، ایمان بیاورند؛
2 when they see your pure and reverent demeanor.
زیرا رفتار خوب و محترمانۀ یک زن، بهتر از سخنان او دربارهٔ مسیح، در دل شوهر اثر می‌گذارد.
3 Your beauty should not come from outward adornment, such as braided hair or gold jewelry or fine clothes,
برای زیبایی، به آرایش ظاهری نظیر جواهرات و لباسهای زیبا و آرایش گیسوان، توسل نجویید،
4 but from the inner disposition of your heart, the unfading beauty of a gentle and quiet spirit, which is precious in God’s sight.
بلکه بگذارید باطن و سیرت شما زیبا باشد. باطن خود را با زیبایی پایدار یعنی با روحیهٔ آرام و ملایم زینت دهید که مورد پسند خداست.
5 For this is how the holy women of the past adorned themselves. They put their hope in God and were submissive to their husbands,
این گونه خصایل، در گذشته در زنان مقدّس دیده می‌شد. ایشان به خدا ایمان داشتند و مطیع شوهران خود بودند.
6 just as Sarah obeyed Abraham and called him lord. And you are her children if you do what is right and refuse to give way to fear.
سارا همسر ابراهیم نیز چنین بود. او از ابراهیم اطاعت می‌کرد و به او چون سرپرست خانواده احترام می‌گذاشت. شما نیز اگر دختران او هستید، راه خوب او را در پیش گیرید و ترس به دلتان راه ندهید.
7 Husbands, in the same way, treat your wives with consideration as a delicate vessel, and with honor as fellow heirs of the gracious gift of life, so that your prayers will not be hindered.
و شما ای شوهران، رفتارتان با همسرانتان باید با ملاحظه و توأم با احترام باشد، چون ایشان ظریفتر از شما هستند. فراموش نکنید که ایشان شریک زندگی روحانی و برکات الهی شما می‌باشند. بنابراین، اگر با ایشان آن گونه که شایسته است، رفتار نکنید، دعاهایتان مستجاب نخواهد شد.
8 Finally, all of you, be like-minded and sympathetic, love as brothers, be tenderhearted and humble.
بدین ترتیب، همهٔ شما باید یکدل باشید و در دردهای یکدیگر شریک شوید و یکدیگر را همچون برادر و خواهر دوست بدارید. نسبت به هم مهربان و فروتن باشید.
9 Do not repay evil with evil or insult with insult, but with blessing, because to this you were called so that you may inherit a blessing.
اگر کسی به شما بدی کرد، به او بدی نکنید، و اگر کسی به شما دشنام داد، به او دشنام ندهید؛ بلکه برای ایشان دعای خیر و برکت کنید، زیرا خدا ما را برای همین فرا خوانده است؛ آنگاه خدا ما را برکت خواهد داد.
10 For, “Whoever would love life and see good days must keep his tongue from evil and his lips from deceitful speech.
زیرا نوشته شده: «کسی که می‌خواهد زندگی خوب و عمر طولانی داشته باشد، باید زبانش را از بدی و دروغ حفظ کند.
11 He must turn from evil and do good; he must seek peace and pursue it.
باید از بدی دوری کند و نیکویی و آرامش را پیشهٔ خود سازد.
12 For the eyes of the Lord are on the righteous, and His ears are inclined to their prayer. But the face of the Lord is against those who do evil.”
زیرا که چشمان خداوند بر عادلان است و گوشهایش به دعای ایشان. اما روی خداوند بر ضد بدکاران است.»
13 Who can harm you if you are zealous for what is good?
معمولاً کسی به سبب نیکوکاری خود مورد آزار و اذیت قرار نمی‌گیرد؛
14 But even if you should suffer for what is right, you are blessed. “Do not fear what they fear; do not be shaken.”
اما حتی اگر شما مورد ظلم و ستم واقع می‌شوید، خوشا به حال شما، زیرا خداوند به شما پاداش خواهد داد. پس نترسید و نگران نباشید،
15 But in your hearts sanctify Christ as Lord. Always be prepared to give a defense to everyone who asks you the reason for the hope that is in you. But respond with gentleness and respect,
بلکه با خاطری آسوده، خود را به خداوندتان مسیح بسپارید؛ و اگر کسی علّت این امید و ایمان را جویا شد، حاضر باشید تا با کمال ادب و احترام به او توضیح دهید.
16 keeping a clear conscience, so that those who slander you may be put to shame by your good behavior in Christ.
با داشتن وجدانی پاک، آنچه را که راست و درست است انجام دهید؛ زیرا وقتی به درستکاری شما در ایمانتان به مسیح پی بردند، از کار خود شرمنده خواهند شد.
17 For it is better, if it is God’s will, to suffer for doing good than for doing evil.
اگر خواست خدا این است که زحمت ببینید، بهتر است برای نیکوکاری رنج و زحمت بکشید تا برای بدکاری.
18 For Christ also suffered for sins once for all, the righteous for the unrighteous, to bring you to God. He was put to death in the body but made alive in the Spirit,
مسیح نیز زحمت دید. او خود از هر گناهی مبرّا بود، اما یک بار جان خود را در راه ما گناهکاران فدا کرد تا ما را به حضور خدا بیاورد. او به لحاظ جسم مُرد، اما به لحاظ روح زنده گشت.
19 in whom He also went and preached to the spirits in prison
سپس نزد ارواح محبوس رفت و به آنان بشارت داد،
20 who disobeyed long ago when God waited patiently in the days of Noah while the ark was being built. In the ark a few people, only eight souls, were saved through water.
یعنی به ارواح کسانی که در قدیم، در زمان نوح، از خدا نافرمانی کرده بودند، گرچه خدا وقتی که نوح مشغول ساختن کشتی بود، صبورانه منتظر توبهٔ ایشان بود. فقط هشت نفر از آب توفان نجات یافتند.
21 And this water symbolizes the baptism that now saves you also—not the removal of dirt from the body, but the pledge of a clear conscience toward God—through the resurrection of Jesus Christ,
و آن توفان، تعمید را در نظر ما مجسم می‌کند. وقتی تعمید می‌گیریم، نشان می‌دهیم که به‌وسیلۀ زنده شدن عیسی مسیح، از مرگ و هلاکت نجات یافته‌ایم. هدف از تعمید، نظافت و شستشوی بدن نیست، بلکه با تعمید یافتن در واقع به سوی خدا باز می‌گردیم و از او می‌خواهیم که دلهایمان را از گناه پاک سازد.
22 who has gone into heaven and is at the right hand of God, with angels, authorities, and powers subject to Him.
اکنون مسیح به آسمان رفته است. او به دست راست خدا نشسته است و تمام فرشتگان و ریاستها و قدرتها تحت فرمان او می‌باشند.

< 1 Peter 3 >