1 Peter 2
1 Rid yourselves, therefore, of all malice, deceit, hypocrisy, envy, and slander.
ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ଦ୍ୱେଷାନ୍ ସର୍ୱ୍ୱାଂଶ୍ଚ ଛଲାନ୍ କାପଟ୍ୟାନୀର୍ଷ୍ୟାଃ ସମସ୍ତଗ୍ଲାନିକଥାଶ୍ଚ ଦୂରୀକୃତ୍ୟ
2 Like newborn babies, crave pure spiritual milk, so that by it you may grow up in your salvation,
ଯୁଷ୍ମାଭିଃ ପରିତ୍ରାଣାଯ ୱୃଦ୍ଧିପ୍ରାପ୍ତ୍ୟର୍ଥଂ ନୱଜାତଶିଶୁଭିରିୱ ପ୍ରକୃତଂ ୱାଗ୍ଦୁଗ୍ଧଂ ପିପାସ୍ୟତାଂ|
3 now that you have tasted that the Lord is good.
ଯତଃ ପ୍ରଭୁ ର୍ମଧୁର ଏତସ୍ୟାସ୍ୱାଦଂ ଯୂଯଂ ପ୍ରାପ୍ତୱନ୍ତଃ|
4 As you come to Him, the living stone, rejected by men but chosen and precious in God’s sight,
ଅପରଂ ମାନୁଷୈରୱଜ୍ଞାତସ୍ୟ କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରେଣାଭିରୁଚିତସ୍ୟ ବହୁମୂଲ୍ୟସ୍ୟ ଜୀୱତ୍ପ୍ରସ୍ତରସ୍ୟେୱ ତସ୍ୟ ପ୍ରଭୋଃ ସନ୍ନିଧିମ୍ ଆଗତା
5 you also, like living stones, are being built into a spiritual house to be a holy priesthood, offering spiritual sacrifices acceptable to God through Jesus Christ.
ଯୂଯମପି ଜୀୱତ୍ପ୍ରସ୍ତରା ଇୱ ନିଚୀଯମାନା ଆତ୍ମିକମନ୍ଦିରଂ ଖ୍ରୀଷ୍ଟେନ ଯୀଶୁନା ଚେଶ୍ୱରତୋଷକାଣାମ୍ ଆତ୍ମିକବଲୀନାଂ ଦାନାର୍ଥଂ ପୱିତ୍ରୋ ଯାଜକୱର୍ଗୋ ଭୱଥ|
6 For it stands in Scripture: “See, I lay in Zion a stone, a chosen and precious cornerstone; and the one who believes in Him will never be put to shame.”
ଯତଃ ଶାସ୍ତ୍ରେ ଲିଖିତମାସ୍ତେ, ଯଥା, ପଶ୍ୟ ପାଷାଣ ଏକୋ ଽସ୍ତି ସୀଯୋନି ସ୍ଥାପିତୋ ମଯା| ମୁଖ୍ୟକୋଣସ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟଃ ସ ୱୃତଶ୍ଚାତୀୱ ମୂଲ୍ୟୱାନ୍| ଯୋ ଜନୋ ୱିଶ୍ୱସେତ୍ ତସ୍ମିନ୍ ସ ଲଜ୍ଜାଂ ନ ଗମିଷ୍ୟତି|
7 To you who believe, then, this stone is precious. But to those who do not believe, “The stone the builders rejected has become the cornerstone,”
ୱିଶ୍ୱାସିନାଂ ଯୁଷ୍ମାକମେୱ ସମୀପେ ସ ମୂଲ୍ୟୱାନ୍ ଭୱତି କିନ୍ତ୍ୱୱିଶ୍ୱାସିନାଂ କୃତେ ନିଚେତୃଭିରୱଜ୍ଞାତଃ ସ ପାଷାଣଃ କୋଣସ୍ୟ ଭିତ୍ତିମୂଲଂ ଭୂତ୍ୱା ବାଧାଜନକଃ ପାଷାଣଃ ସ୍ଖଲନକାରକଶ୍ଚ ଶୈଲୋ ଜାତଃ|
8 and, “A stone of stumbling and a rock of offense.” They stumble because they disobey the word—and to this they were appointed.
ତେ ଚାୱିଶ୍ୱାସାଦ୍ ୱାକ୍ୟେନ ସ୍ଖଲନ୍ତି ସ୍ଖଲନେ ଚ ନିଯୁକ୍ତାଃ ସନ୍ତି|
9 But you are a chosen people, a royal priesthood, a holy nation, a people for God’s own possession, to proclaim the virtues of Him who called you out of darkness into His marvelous light.
କିନ୍ତୁ ଯୂଯଂ ଯେନାନ୍ଧକାରମଧ୍ୟାତ୍ ସ୍ୱକୀଯାଶ୍ଚର୍ୟ୍ୟଦୀପ୍ତିମଧ୍ୟମ୍ ଆହୂତାସ୍ତସ୍ୟ ଗୁଣାନ୍ ପ୍ରକାଶଯିତୁମ୍ ଅଭିରୁଚିତୋ ୱଂଶୋ ରାଜକୀଯୋ ଯାଜକୱର୍ଗଃ ପୱିତ୍ରା ଜାତିରଧିକର୍ତ୍ତୱ୍ୟାଃ ପ୍ରଜାଶ୍ଚ ଜାତାଃ|
10 Once you were not a people, but now you are the people of God; once you had not received mercy, but now you have received mercy.
ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯୂଯଂ ତସ୍ୟ ପ୍ରଜା ନାଭୱତ କିନ୍ତ୍ୱିଦାନୀମ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରଜା ଆଧ୍ୱେ| ପୂର୍ୱ୍ୱମ୍ ଅନନୁକମ୍ପିତା ଅଭୱତ କିନ୍ତ୍ୱିଦାନୀମ୍ ଅନୁକମ୍ପିତା ଆଧ୍ୱେ|
11 Beloved, I urge you, as foreigners and exiles, to abstain from the desires of the flesh, which war against your soul.
ହେ ପ୍ରିଯତମାଃ, ଯୂଯଂ ପ୍ରୱାସିନୋ ୱିଦେଶିନଶ୍ଚ ଲୋକା ଇୱ ମନସଃ ପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟେନ ଯୋଧିଭ୍ୟଃ ଶାରୀରିକସୁଖାଭିଲାଷେଭ୍ୟୋ ନିୱର୍ତ୍ତଧ୍ୱମ୍ ଇତ୍ୟହଂ ୱିନଯେ|
12 Conduct yourselves with such honor among the Gentiles that, though they slander you as evildoers, they may see your good deeds and glorify God on the day He visits us.
ଦେୱପୂଜକାନାଂ ମଧ୍ୟେ ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଆଚାର ଏୱମ୍ ଉତ୍ତମୋ ଭୱତୁ ଯଥା ତେ ଯୁଷ୍ମାନ୍ ଦୁଷ୍କର୍ମ୍ମକାରିଲୋକାନିୱ ପୁନ ର୍ନ ନିନ୍ଦନ୍ତଃ କୃପାଦୃଷ୍ଟିଦିନେ ସ୍ୱଚକ୍ଷୁର୍ଗୋଚରୀଯସତ୍କ୍ରିଯାଭ୍ୟ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରଶଂସାଂ କୁର୍ୟ୍ୟୁଃ|
13 Submit yourselves for the Lord’s sake to every human institution, whether to the king as the supreme authority,
ତତୋ ହେତୋ ର୍ୟୂଯଂ ପ୍ରଭୋରନୁରୋଧାତ୍ ମାନୱସୃଷ୍ଟାନାଂ କର୍ତୃତ୍ୱପଦାନାଂ ୱଶୀଭୱତ ୱିଶେଷତୋ ଭୂପାଲସ୍ୟ ଯତଃ ସ ଶ୍ରେଷ୍ଠଃ,
14 or to governors as those sent by him to punish those who do wrong and to praise those who do right.
ଦେଶାଧ୍ୟକ୍ଷାଣାଞ୍ଚ ଯତସ୍ତେ ଦୁଷ୍କର୍ମ୍ମକାରିଣାଂ ଦଣ୍ଡଦାନାର୍ଥଂ ସତ୍କର୍ମ୍ମକାରିଣାଂ ପ୍ରଶଂସାର୍ଥଞ୍ଚ ତେନ ପ୍ରେରିତାଃ|
15 For it is God’s will that by doing good you should silence the ignorance of foolish men.
ଇତ୍ଥଂ ନିର୍ବ୍ବୋଧମାନୁଷାଣାମ୍ ଅଜ୍ଞାନତ୍ୱଂ ଯତ୍ ସଦାଚାରିଭି ର୍ୟୁଷ୍ମାଭି ର୍ନିରୁତ୍ତରୀକ୍ରିଯତେ ତଦ୍ ଈଶ୍ୱରସ୍ୟାଭିମତଂ|
16 Live in freedom, but do not use your freedom as a cover-up for evil; live as servants of God.
ଯୂଯଂ ସ୍ୱାଧୀନା ଇୱାଚରତ ତଥାପି ଦୁଷ୍ଟତାଯା ୱେଷସ୍ୱରୂପାଂ ସ୍ୱାଧୀନତାଂ ଧାରଯନ୍ତ ଇୱ ନହି କିନ୍ତ୍ୱୀଶ୍ୱରସ୍ୟ ଦାସା ଇୱ|
17 Treat everyone with high regard: Love the brotherhood of believers, fear God, honor the king.
ସର୍ୱ୍ୱାନ୍ ସମାଦ୍ରିଯଧ୍ୱଂ ଭ୍ରାତୃୱର୍ଗେ ପ୍ରୀଯଧ୍ୱମ୍ ଈଶ୍ୱରାଦ୍ ବିଭୀତ ଭୂପାଲଂ ସମ୍ମନ୍ୟଧ୍ୱଂ|
18 Servants, submit yourselves to your masters with all respect, not only to those who are good and gentle, but even to those who are unreasonable.
ହେ ଦାସାଃ ଯୂଯଂ ସମ୍ପୂର୍ଣାଦରେଣ ପ୍ରଭୂନାଂ ୱଶ୍ୟା ଭୱତ କେୱଲଂ ଭଦ୍ରାଣାଂ ଦଯାଲୂନାଞ୍ଚ ନହି କିନ୍ତ୍ୱନୃଜୂନାମପି|
19 For if anyone endures the pain of unjust suffering because he is conscious of God, this is to be commended.
ଯତୋ ଽନ୍ୟାଯେନ ଦୁଃଖଭୋଗକାଲ ଈଶ୍ୱରଚିନ୍ତଯା ଯତ୍ କ୍ଲେଶସହନଂ ତଦେୱ ପ୍ରିଯଂ|
20 How is it to your credit if you are beaten for doing wrong and you endure it? But if you suffer for doing good and you endure it, this is commendable before God.
ପାପଂ କୃତ୍ୱା ଯୁଷ୍ମାକଂ ଚପେଟାଘାତସହନେନ କା ପ୍ରଶଂସା? କିନ୍ତୁ ସଦାଚାରଂ କୃତ୍ୱା ଯୁଷ୍ମାକଂ ଯଦ୍ ଦୁଃଖସହନଂ ତଦେୱେଶ୍ୱରସ୍ୟ ପ୍ରିଯଂ|
21 For to this you were called, because Christ also suffered for you, leaving you an example, that you should follow in His footsteps:
ତଦର୍ଥମେୱ ଯୂଯମ୍ ଆହୂତା ଯତଃ ଖ୍ରୀଷ୍ଟୋଽପି ଯୁଷ୍ମନ୍ନିମିତ୍ତଂ ଦୁଃଖଂ ଭୁକ୍ତ୍ୱା ଯୂଯଂ ଯତ୍ ତସ୍ୟ ପଦଚିହ୍ନୈ ର୍ୱ୍ରଜେତ ତଦର୍ଥଂ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତମେକଂ ଦର୍ଶିତୱାନ୍|
22 “He committed no sin, and no deceit was found in His mouth.”
ସ କିମପି ପାପଂ ନ କୃତୱାନ୍ ତସ୍ୟ ୱଦନେ କାପି ଛଲସ୍ୟ କଥା ନାସୀତ୍|
23 When they heaped abuse on Him, He did not retaliate; when He suffered, He made no threats, but entrusted Himself to Him who judges justly.
ନିନ୍ଦିତୋ ଽପି ସନ୍ ସ ପ୍ରତିନିନ୍ଦାଂ ନ କୃତୱାନ୍ ଦୁଃଖଂ ସହମାନୋ ଽପି ନ ଭର୍ତ୍ସିତୱାନ୍ କିନ୍ତୁ ଯଥାର୍ଥୱିଚାରଯିତୁଃ ସମୀପେ ସ୍ୱଂ ସମର୍ପିତୱାନ୍|
24 He Himself bore our sins in His body on the tree, so that we might die to sin and live to righteousness. “By His stripes you are healed.”
ୱଯଂ ଯତ୍ ପାପେଭ୍ୟୋ ନିୱୃତ୍ୟ ଧର୍ମ୍ମାର୍ଥଂ ଜୀୱାମସ୍ତଦର୍ଥଂ ସ ସ୍ୱଶରୀରେଣାସ୍ମାକଂ ପାପାନି କ୍ରୁଶ ଊଢୱାନ୍ ତସ୍ୟ ପ୍ରହାରୈ ର୍ୟୂଯଂ ସ୍ୱସ୍ଥା ଅଭୱତ|
25 For “you were like sheep going astray,” but now you have returned to the Shepherd and Overseer of your souls.
ଯତଃ ପୂର୍ୱ୍ୱଂ ଯୂଯଂ ଭ୍ରମଣକାରିମେଷା ଇୱାଧ୍ୱଂ କିନ୍ତ୍ୱଧୁନା ଯୁଷ୍ମାକମ୍ ଆତ୍ମନାଂ ପାଲକସ୍ୟାଧ୍ୟକ୍ଷସ୍ୟ ଚ ସମୀପଂ ପ୍ରତ୍ୟାୱର୍ତ୍ତିତାଃ|
