John 10
1 Verily, verily I say to you, he that goes not through the door into the sheepfold, but climbs up some other way, he is a thief, and a robber.
“Size doğrusunu söyleyeyim, koyun ağılına kapıdan girmeyip başka yoldan giren kişi hırsız ve hayduttur.
2 But he that enters through the door, is the shepherd of the sheep.
Kapıdan giren ise koyunların çobanıdır.
3 To him the door-keeper opens; and the sheep hear his voice, and he calls his own sheep by name, and leads them out.
Kapıyı bekleyen ona kapıyı açar. Koyunlar çobanın sesini işitirler, o da kendi koyunlarını adlarıyla çağırır ve onları dışarı götürür.
4 And when he puts his own sheep out, he goes before them; and the sheep follow him; for they know his voice.
Kendi koyunlarının hepsini dışarı çıkarınca önlerinden gider, koyunlar da onu izler. Çünkü onun sesini tanırlar.
5 And a stranger they will not follow, but will flee from him; for they know not the voice of strangers.
Bir yabancının peşinden gitmezler, ondan kaçarlar. Çünkü yabancıların sesini tanımazlar.”
6 This parable spoke Jesus to them; but they knew not the meaning of the things which he spoke to them.
İsa onlara bu örneği anlattıysa da, ne demek istediğini anlamadılar.
7 Therefore Jesus spoke again to them: Verily, verily I say to you, I am the door of the sheep.
Bunun için İsa yine, “Size doğrusunu söyleyeyim” dedi, “Ben koyunların kapısıyım.
8 All that came before me were thieves and robbers; but the sheep did not hear them.
Benden önce gelenlerin hepsi hırsız ve hayduttu, ama koyunlar onları dinlemedi.
9 I am the door: if any one enters through me, he shall be saved; and he shall go in and out, and find pasture.
Kapı Ben'im. Bir kimse benim aracılığımla içeri girerse kurtulur. Girer, çıkar ve otlak bulur.
10 The thief comes only to steal and kill and destroy. I have come that they may have life, and have it in abundance.
Hırsız ancak çalıp öldürmek ve yok etmek için gelir. Bense insanlar yaşama, bol yaşama sahip olsunlar diye geldim.
11 I am the good shepherd: the good shepherd lays down his life for the sheep.
Ben iyi çobanım. İyi çoban koyunları uğruna canını verir.
12 But he that is a hireling, and not the shepherd, to whom the sheep do not belong, sees the wolf coming, and leaves the sheep, and flees; and the wolf catches the sheep, and scatters them.
Koyunların çobanı ve sahibi olmayan ücretli adam, kurdun geldiğini görünce koyunları bırakıp kaçar. Kurt da onları kapar ve dağıtır.
13 The hireling flees because he is a hireling, and cares not for the sheep.
Adam kaçar. Çünkü ücretlidir ve koyunlar için kaygı duymaz.
14 I am the good shepherd, and I know my sheep, and am known by mine.
Ben iyi çobanım. Benimkileri tanırım. Baba beni tanıdığı, ben de Baba'yı tanıdığım gibi, benimkiler de beni tanır. Ben koyunlarımın uğruna canımı veririm.
15 As the Father knows me, I also know the Father, and I lay down my life for the sheep.
16 And other sheep I have, which are not of this fold; those, also, must I bring, and they will hear my voice: and there shall be one flock, one shepherd.
Bu ağıldan olmayan başka koyunlarım var. Onları da getirmeliyim. Benim sesimi işitecekler ve tek sürü, tek çoban olacak.
17 For this reason, my Father loves me, because I lay down my life that I may take it again.
Canımı, tekrar geri almak üzere veririm. Bunun için Baba beni sever.
18 No one takes it from me, but I lay it down of myself. I have authority to lay it down, and I have authority to take it again. This commandment I have received from my Father.
Canımı kimse benden alamaz; ben onu kendiliğimden veririm. Onu vermeye de tekrar geri almaya da yetkim var. Bu buyruğu Babam'dan aldım.”
19 Again, therefore, there was a division among the Jews, on account of these words.
Bu sözlerden dolayı Yahudiler arasında yine ayrılık doğdu.
20 And many of them said: He has a demon, and is mad; why do you hear him?
Birçoğu, “O'nu cin çarpmış, delidir. Niçin O'nu dinliyorsunuz?” diyordu.
21 Others said: These are not the words of one that has a demon. Can a demon open the eyes of the blind?
Başkaları ise, “Bunlar, cin çarpmış bir adamın sözleri değil” dediler. “Cin, körlerin gözlerini açabilir mi?”
22 And the feast of the dedication was celebrated in Jerusalem, and it was winter:
O sırada Yeruşalim'de Tapınağın Açılışını Anma Bayramı kutlanıyordu. Mevsim kıştı.
23 and Jesus was walking in the temple, in Solomon’s porch.
İsa tapınağın avlusunda, Süleyman'ın Eyvanı'nda yürüyordu.
24 Then the Jews came round him, and said to him: How long do you keep us in suspense? If you are the Christ, tell us plainly.
Yahudi yetkililer O'nun çevresini sararak, “Bizi daha ne kadar zaman kuşkuda bırakacaksın?” dediler. “Eğer Mesih isen, bize açıkça söyle.”
25 Jesus answered them: I have told you, and you do not believe. The works which I do in my Father’s name, these testify of me.
İsa onlara şu karşılığı verdi: “Size söyledim, ama iman etmiyorsunuz. Babam'ın adıyla yaptığım işler bana tanıklık ediyor.
26 But you believe not, because you are not of my sheep. As I said to you,
Ama siz iman etmiyorsunuz. Çünkü benim koyunlarımdan değilsiniz.
27 my sheep hear my voice, and I know them, and they follow me:
Koyunlarım sesimi işitir. Ben onları tanırım, onlar da beni izler.
29 My Father, who gave them to me, is greater than all; and no one is able to take them out of my Father’s hand.
Onları bana veren Babam her şeyden üstündür. Onları Baba'nın elinden kapmaya kimsenin gücü yetmez.
30 I and my Father are one.
Ben ve Baba biriz.”
31 Then the Jews took up stones again, to stone him.
Yahudi yetkililer O'nu taşlamak için yerden yine taş aldılar.
32 Jesus answered them: Many good works have I showed you from my Father: for which of these works do you stone me?
İsa onlara, “Size Baba'dan kaynaklanan birçok iyi işler gösterdim” dedi. “Bu işlerden hangisi için beni taşlıyorsunuz?”
33 The Jews answered and said to him: We do not stone you for a good work, but for your impious words; and because you, being man, make yourself God.
Şöyle yanıt verdiler: “Seni iyi işlerden ötürü değil, küfrettiğin için taşlıyoruz. İnsan olduğun halde Tanrı olduğunu ileri sürüyorsun.”
34 Jesus answered them: Is it not written in your law, I said, you are gods?
İsa şu karşılığı verdi: “Yasanızda, ‘Siz ilahlarsınız, dedim’ diye yazılı değil mi?
35 If he called them gods, to whom the word of God was committed, (and the scripture can not be made void, )
Tanrı, kendilerine sözünü gönderdiği kimseleri ilahlar diye adlandırır. Kutsal Yazı da geçerliliğini yitirmez.
36 do you say of him, whom the Father has sanctified, and sent into the world, You speak impiously, because I said, I am the Son of God?
Baba beni kendine ayırıp dünyaya gönderdi. Öyleyse ‘Tanrı'nın Oğlu'yum’ dediğim için bana nasıl ‘Küfrediyorsun’ dersiniz?
37 If I do not the works of my Father, believe me not;
Eğer Babam'ın işlerini yapmıyorsam, bana iman etmeyin.
38 but if I do, though you believe not me, believe the works, that you may know and believe that the Father is in me, and I in him.
Ama yapıyorsam, bana iman etmeseniz bile, yaptığım işlere iman edin. Öyle ki, Baba'nın bende, benim de Baba'da olduğumu bilesiniz ve anlayasınız.”
39 Then they sought again to take him, but he escaped from their hands.
O'nu yine yakalamaya çalıştılarsa da, ellerinden sıyrılıp kurtuldu.
40 And he went away again beyond the Jordan, to the place where John first immersed, and there he abode.
Tekrar Şeria Irmağı'nın karşı yakasına, Yahya'nın başlangıçta vaftiz ettiği yere gitti ve orada kaldı.
41 And many came to him, and said: John did no sign; but all things that John said of this man were true.
Birçokları, “Yahya hiç mucize yapmadı, ama bu adam için söylediklerinin hepsi doğru çıktı” diyerek İsa'ya geldiler.
42 And many who were there believed on him.
Ve orada birçokları O'na iman etti.
