James 1
1 James, a servant of God, and of the Lord Jesus Christ, to the twelve tribes that are in the dispersion, greeting.
Frá Jakobi, þjóni Guðs og Drottins Jesú Krists. Til kristinna Gyðinga, hvar sem þeir eru. Sæl verið þið!
2 My brethren, count it all joy, when you fall into manifold trials,
Kæru vinir, hafið þið mætt miklum freistingum og erfiðleikum? Ef svo er, gleðjist þá!
3 knowing that the trial of your faith produces patience.
En hvers vegna? Vegna þess að trú ykkar og þolinmæði vex ekki nema þið þolið mótlæti.
4 But let patience have its work perfected, that you may be perfect and faultless, wanting in nothing.
Leyfið henni að vaxa! Reynið ekki að flýja vandamálin, því að þegar þolinmæði ykkar hefur náð fullum þroska, getur ekkert sett ykkur úr jafnvægi. Þá hafið þið eignast stöðuga skapgerð.
5 Now, if any of you lack wisdom, let him ask of God, who gives to all liberally, and upbraids not; and it shall be given him.
Ef ykkur langar til að vita hver er vilji Guðs með ykkur, þá spyrjið hann og hann mun fúslega segja ykkur það. Hann er reiðubúinn að miðla vísdómi sínum, þeim sem um það biðja.
6 But let him ask in faith, doubting not: for he that doubts, is like a wave of the sea, driven by the wind, and tossed.
Þegar þið biðjið, þá verðið þið að vænta bænheyrslu. Ef þið efist, eruð þið eins og sjávaralda, sem rís og hrekst fyrir vindi.
7 For let not that man think that he shall receive any thing from the Lord.
Þá verða líka allar ákvarðanir ykkar óákveðnar og þið vitið varla í hvorn fótinn þið eigið að stíga. Ef þið biðjið ekki í trú, skuluð þið ekki heldur vænta svars frá Drottni.
8 A double-minded man is unstable in all his ways.
9 Let the brother that is in a lowly condition, glory in his exaltation:
Kristnu vinir, sé einhver ykkar lítils metinn í þessum heimi, hefur hann ástæðu til að gleðjast, því að hann er mikils virði í augum Drottins.
10 but he that is rich, in his humiliation; because as the flower of the grass he shall pass away.
Og sá ríki gleðjist af því að Drottinn er ekki háður auðæfum hans. Innan skamms er hann dáinn, eins og blómið, sem skrælnar í sólarbreiskjunni og missir fegurð sína. Þannig fer fyrir hinum ríku, þeir lifa um stund, en deyja svo frá öllu sínu amstri.
11 For the sun rises with its burning heat, and withers the grass, and its flower falls, and the beauty of its form perishes. So, also, shall the rich man fade away in his ways.
12 Blessed is the man that endures trial: for, being approved, he shall receive the crown of life which the Lord has promised to those who love him.
Sæll er sá sem stenst freistingu, það styrkir hann gegn hinu illa. Að launum mun hann hljóta kórónu lífsins, sem Guð hefur lofað þeim sem elska hann.
13 Let no one say, when he is tempted, My temptation is from God; for God can not be tempted by evils, and he himself tempts no man.
Munið að Guð freistar aldrei nokkurs manns, enda verður hann sjálfur aldrei fyrir freistingu hins illa.
14 But every one is tempted when he is drawn away by his own desire, and is deluded.
Freistingarnar spretta af illum ásetningi og óhreinum hugsunum.
15 So, then, desire, when it has conceived, brings forth sin; and sin, when it is matured, brings forth death.
Slíkar hvatir leiða til illverka og refsingin, sem af þeim leiðir, er dauðinn.
16 Be not deceived, my beloved brethren;
Kæru vinir, gætið þess að villast ekki af leið!
17 every good gift, and every perfect gift is from above, and comes down from the Father of lights, with whom there is no change, nor slightest trace of turning.
Allt, sem gott er og fullkomið, kemur frá Guði, skapara ljóssins. Ljómi hans er eilífur og óumbreytanlegur og á hann fellur ekki skuggi.
18 Of his own will, he begot us with the word of truth, in order that we might be, as it were, the first-fruits of his creatures.
Með krafti orða sinna kveikti hann nýtt líf í hjörtum okkar – endurfæddi okkur og þar með urðum við fyrstu börnin í hans nýju fjölskyldu.
19 So, then, my beloved brethren, let every man be swift to hear, slow to speak, slow to wrath.
Kæru vinir, hér er góð regla: Hlustið og takið vel eftir öllu, segið fátt og reiðist ekki.
20 For the wrath of man produces not the righteousness of God.
Guð vill að við séum góð, en reiðin er aðeins til ills.
21 Wherefore, laying aside all filthiness, and every excess caused by malice, receive with meekness the ingrafted word, which is able to save your souls.
Leggið nú af allt illt, hvort sem það er í orði, verki eða hugsun, en gleðjist heldur yfir þeim mikla boðskap sem við höfum meðtekið, því að nái hann tökum á okkur, getur hann frelsað sálir okkar.
22 But be doers of the word, and not hearers only, deceiving yourselves.
Og munið: Ekki nægir aðeins að hlusta á boðskapinn, honum verður einnig að hlýða, athugið það!
23 For if any one is a hearer of the word, and not a doer, he is like a man that looks at his natural face in a mirror:
Sá sem lætur sér nægja að hlusta, en fer ekki eftir því sem hann heyrir, er líkur manni sem horfir á sjálfan sig í spegli,
24 for he looks at himself, and goes away, and immediately forgets what sort of person he is.
en gleymir svo útliti sínu jafnskjótt og hann er genginn frá speglinum.
25 But he that looks intently into the perfect law of liberty, and remains constant, being not a forgetful hearer, but a doer of the work, he shall be blessed in his deed.
En sá sem sífellt rannsakar orð Guðs og hjálpræðisverk hans og fer eftir því, mun hljóta blessun við allt sem hann gerir.
26 If any one among you seems to be religious, and bridles not his tongue, but deceives his own heart, this man’s religion is vain.
Sá sem telur sig kristinn, en hefur ekki taumhald á tungu sinni, blekkir sjálfan sig og trú hans er einskis virði.
27 Religion, pure and undefiled before God and the Father, is this: To visit the fatherless and widows in their affliction, and to keep himself unspotted from the world.
Í augum Guðs birtist sönn trú í því að annast ekkjur og munaðarlausa, og vera Drottni trúr – og óhreinka sig ekki af hinu illa.
