Acts 21
1 And it came to pass that, after we had separated from them, we put to sea, and came by a straight course to Cos, and on the following day, to Rhodes, and thence to Patara.
Кала амэ розачилепэ лэнца, тунчи выджиле дэ море. И лагле ворта пэ острово Косо. Пэ авэр диво амэ авиле дэ Родосо тай котарь лагле дэ Потара.
2 And finding a ship that was going to Phenicia, we embarked, and put to sea.
Котэ амэ аракхле корабли, саво ладэлас дэ Финикия, бэшле пэ лэстэ и лагле дурэдэр.
3 And we came in view of Cyprus; and, leaving it to the left, we sailed to Syria, and landed at Tyre: for there the ship was to put off her lading.
Амэ облагле Кипро, ачявдэ лэ зэрвонэ ригатар тай лагле дэ Сирия. Амэ прыачиле берегостэ дэ Тиро, колэсти со котэ амарэ кораблести трэбуни сля тэ ачявэ савэсь бужэ.
4 And we remained there seven days, after finding the disciples. These urged Paul, by the Spirit, not to go up to Jerusalem.
Дэ Тиро амэ аракхле сиклярнэн и просле котэ эфта дивэ. Вонэ дэдумане Павлости Фаностар, соб вов тэ на джял дэ Ерусалимо.
5 And when these days were completed, we went forth, and continued our journey, they all, with their wives and children, conducting us out of the city: and we kneeled down on the shore, and prayed.
Нэ кала авиля вряма, амэ лагле дурэдэр. Всавэрэ сиклярнэ, лэнгэрэ ромня тай чяворэ вылиджялдэ амэн форостар. Тай пэ берего амэ чутэ чянга и манглепэ.
6 And when we had bid each other farewell, we embarked, and they returned home.
Тунчи амэ розджилепэ лэнца тай бэшле пэ корабли, а вонэ рисиле цэрэ.
7 And completing the voyage from Tyre, we arrived at Ptolemais: and having saluted the brethren, we remained with them one day.
Амэ дурэдэр лагле пав пане тай Тиростар авиле дэ Птолемаида. Котэ амэ наисардэпэ пхралэнца и просле лэнца екх диво.
8 On the following day we departed, and came to Cæsarea, and went into the house of Philip the evangelist, who was one of the seven; and we remained with him.
Пэ авэр диво амэ упалэ лагле дэ дром, авиле дэ Кесария тай заджиле дэ цэр Филиппостэ. Вов пхэнэлас Бахтало Лав и сля екхэґа эфта манушэндар.
9 This man had four virgin daughters, who had the gift of prophesy.
Лэстэ сля штар чея. Вонэ сле напаларом тай сле англунарьки.
10 And as we remained there many days, there came down, from Judea, a certain prophet, named Agabus;
Амэ просле котэ бут дивэ. Тунчи Иудеятар авиля англунари пав лавэ Агаво.
11 and he came to us, and taking Paul’s girdle, he bound his own hands and feet, and said: Thus says the Holy Spirit; the Jews that are in Jerusalem will so bind the man to whom this girdle belongs; and they will deliver him into the hands of the Gentiles.
Вов поджиля амэндэ, лиля Павлохкоро кущик, пхангля пэсти васта и пурэ, тай пхэнда: — Свэнто Фано пхэнэл: «Кади иудея дэ Ерусалимо спхандэна и отдэна дэ вастэн наиудеенди кодэлэ, кахкоро исин кадэва кущик».
12 And when we heard these things, we, and those of that place also, besought him not to go up to Jerusalem.
Кала амэ ушундэ када, тунчи и амэ, и катутнэ мануша ачиле тэ мангэ Павло тэ на джял дэ Ерусалимо.
13 But Paul answered: What do you effect by weeping, and breaking my heart? For I am ready, not only to be bound, but also to suffer death in Jerusalem, for the name of the Lord Jesus.
Нэ Павло пхэнда пэ кода: — Пэ со тумэ ровэн и розчинэн муро їло? Мэ лошало на кацик тэ авав спхангло, нэ и тэ мэрав дэ Ерусалимо пала Лав Рае Исусохкоро.
14 And as he would not be persuaded, we kept silence, and said: The will of the Lord be done.
Кала амэ полиле, со нисо лэсти на допхэнаґа, заачиле мулком тай пхэндэ: — Мэк стерэлапэ воля Раехкири.
15 And after these days we prepared for our journey, and went up to Jerusalem.
Тунчи амэ стидэнепэ тай лагле дэ Ерусалимо.
16 There went with us also some of the disciples from Cæsarea, who took with them, Mnason of Cyprus, an old disciple, with whom we should lodge.
Амэнца джиле койсавэ сиклярнэ Кесариятар. Вонэ андэ амэн дэ цэр, тев джювда кипреянино Мнасоно, саво думут сля сиклярнэґа. Лэстэ амэ и ачилепэ.
17 And when we came to Jerusalem, the brethren received us gladly.
Кала амэ авиле дэ Ерусалимо, пхрала прылиле амэн лошаґа.
18 And, on the following day, Paul went in with us to James, and all the elders were present.
Пэ авэр диво Павло їтханэ амэнца джиля Иаковостэ. Котэ сле всавэрэ пхурэдэра.
19 And when he had saluted them, he related, in every particular, the things which. God had done among the Gentiles by his ministry.
Павло наисардапэ лэнца и розпхэнда вса пала кода, со терда Дэвэл машкар наиудеен лэхкэрэ вастэнца.
20 And when they heard it, they glorified the Lord, and said to him: You see, brother, how many myriads of the Jews there are that believe, and they are all zealous for the law.
Вонэ шундэ лэ тай лашардэ Дэвлэ. Тунчи пхэндэ Павлости: — Пхрал, ту дыкхэх скацик пхангля иудеен патине? Тай всавэрэ вонэ фартэ прырицарэнпэ Упхэнимастэ.
21 And they have heard it reported of you, that you teach all the Jews that are among the Gentiles to apostatize from Moses; commanding them not to circumcise their children, nor to walk according to the customs.
И пала тут вонэ шундэ, со ту сиклярэх иудеен, савэ машкар наиудеендэ джювэн, тэ отджян Моисеехкэрэ Упхэнимастар. И со ту пхэнэх, тэ на обчинэн вонэ пэхкэрэн чяворэн тай тэ на джювэн кади, сар амэндэ прылито.
22 What, then, is to be done? A multitude must certainly come together; for they will hear that you have come.
Со ж тэ терэ? Вонэ шунэна пала кода, со ту авилян.
23 Do, therefore, this which we advise you. We have four men who have a vow on them.
Колэсти тер кода, со амэ пхэнаґа. Машкар амэн исин штар мануша, савэ дэне солах.
24 Take them, and join with them in their vow of abstinence, and pay their expenses, in order that they may shave their heads; and all will know that the things which they have heard reported of you are nothing; but that you yourself also walk orderly, and keep the law.
Лэ кадэлэн, жужарпэ лэнца и потин пала кода, соб лэнди тэ обчинэн бала пэ шэро. Тунчи всавэрэ полэна, со пала тут пхэнэн начячимо и со ту джювэх пав Упхэнима.
25 But with respect to the Gentiles that believe, we have written; having decided that they should observe no such thing; but that they keep themselves from things sacrificed to idols, and from blood, and from what is strangled, and from lewdness.
А наиудеенди, савэ патине, амэ искриисардэ кади: лэнди нащи тэ ха кода, со андэ дэ жэртва дэвлорэнди, тай мас затасавдэ хулаимастар, тэ пэ рат и тэ терэ биладжявимо їрестар.
26 Then Paul took the men, and, on the following day, joining in their vow of abstinence, he entered the temple, and gave notice when the days of abstinence would be completed, at which time an offering should be made for each of them.
Пэ авэр диво Павло лиля пэґа кадэлэн манушэн, соб тэ жужарэпэ лэнца. Тунчи вов заджиля дэ храмо тай пхэнда, дэ сави вряма вонэ пэрэачена тэ жужарэпэ, и кала пала кожнонэ лэндар анэна жэртва.
27 And when the seven days were about to be completed, the Jews from Asia, seeing him in the temple, threw all the multitude into confusion, and laid their hands on him,
Кала проджянас эфта дивэ, койсавэ иудея Цыкня Азиятар удыкхле Павло дэ храмо, подваздэне гроза манушэн тай схутилдэ лэ.
28 crying out: Men of Israel, help! this is the man who teaches all men every where against this people, and the law, and this place: and besides, he has even brought Greeks into the temple, and defiled this holy place.
Тай типисявэнас: — Израильтянуря! Дэн амэнди зор! Кадэва мануш пав всавири люмля сиклярэл всавэрэн, соб вонэ тэ на прылэн амаро народо, амаро Упхэнимо и амаро храмо. Екхатар вов анда дэ храмо греконэн, соґа маґрисарда кадэва свэнто тхан.
29 For, before this time, they had seen Trophimus, the Ephesian, with him in the city, whom they supposed Paul had brought into the temple.
Ды колэ вонэ дыкхле дэ форо Павло тай эфесянино Трофимо и думисардэ, со Павло анда лэ дэ храмо.
30 And the whole city was moved; and the people ran together, and, seizing Paul, they dragged him out of the temple, and the gates were immediately closed.
Тунчи всаворо форо подваздэняпэ и спрастэнепэ мануша. Павло схутилдэ тай выцырдэне храмостар, и храмохкэрэ вудара екхатар затердэ.
31 And while they were seeking to kill him, report was brought to the officer of the band, that the whole of Jerusalem was in an uproar.
Вонэ камле тэ умарэ Павло, нэ дума пала кода, со всаворо Ерусалимо подваздэняпэ, доджиля пханглякэрэ пхурэдэрэстэ дэ римско халавдэнгоро стидэмо.
32 And he immediately took soldiers and centurions, and ran down to them. When they saw the officer and the soldiers, they ceased beating Paul.
Вов лиля халавдэн тай шэлякэрэ пхурэдэрэн и чутапэ манушэндэ. Кала иудея дыкхле пханглякэрэ пхурэдэрэ и халавдэн, вонэ пэрэачиле тэ марэ Павло.
33 Then the officer came near and took him, and commanded him to be bound with two chains, and demanded who he was, and what he had done.
Пхурэдэр поджиля, прыпхэнда тэ схутилэ Павло тай тэ спхандэ лэ донца ланчугонэнца. Вов пхучля манушэндэ, ко исин кадэва мануш и со вов терда.
34 And some in the multitude cried out one thing, and some another. But not being able to obtain any certain knowledge on account of the tumult, he commanded him to be led into the fortress.
Нэ мануша типисявэнас кожно пэхкоро, и пхурэдэр нисо на полэлас. Важ кода прыпхэнда тэ отлиджя Павло дэ халавдэнгоро цэр.
35 And when he was on the steps, it happened that he was carried by the soldiers, on account of the violence of the multitude.
Кала вонэ подлэнаспэ пав лестница, мануша ачиле тэ стасавэ лэн кади, со халавдэ лиджялдэ Павло пэ вастэн.
36 For the greater part of the people followed, crying out: Away with him!
Гроза манушэн джялас пала лэн тай типисявэлас: — Мэк вов мэрэл!
37 But as Paul was about to be led into the fortress, he said to the officer: May I speak to you? He replied: Do you understand Greek?
Паша халавдэнгоро цэр Павло пхэнда пханглякэрэ пхурэдэрэсти: — Ту дэґа манди тэ пхэнэ тути лав? — Ту джянэх греческо чиб? — пхучля пхурэдэр.
38 Are you not that Egyptian, who, before these days, made an insurrection, and led out into the wilderness four thousand men of the Assassins?
Выджял — ту на кодэва египтянино, саво надумут подваздэня манушэн тай улиджялда пала пэ дэ шуки пхув штар пхангля прахарен?
39 But Paul replied: I am a Jew of Tarsus of Cilicia, a citizen of no unknown city; and I beseech you, permit me to speak to the people.
Павло пхэнда: — Мэ иудеи Тарсостар, саво дэ Киликия, мануш барэ форостар. Мангав тут, дэ манди тэ дэдумэ манушэндэ.
40 And when he had given him permission, Paul, standing upon the steps, waved his hand to the people. And when there was great silence, he addressed them in the Hebrew language, saying:
Пхурэдэр домукля кода. Тунчи Павло вщиля пэ лестница и сикавда вастэґа, соб вонэ тэ ачен мулком. Кала вонэ пэрэачиле тэ типисявэ, Павло дэдуманя пав еврейско чиб.
