2 Corinthians 3
1 Do we begin again to commend ourselves? or do we need, as some do, letters of commendation to you, or letters of commendation from you?
| ئایا دیسان دەست بەوە بکەینەوە بە خۆماندا هەڵبدەین؟ ئایا وەک هەندێک کەس، پێویستیمان بە ڕاسپاردەنامەیە بۆ ئێوە یان لە ئێوەوە؟ |
2 You are our letter, written in our hearts, known and read by all men;
| ئێوە نامەی ئێمەن، کە لە دڵماندا نووسراوە و هەموو خەڵک دەیخوێننەوە و دەیزانن. |
3 you are well known to be a letter of Christ, written by us as his ministers, not with ink, but with the Spirit of the living God, not in tables of stone, but in fleshy tables of the heart.
| دەرکەوت ئێوە نامەیەکن لە مەسیحەوە، کە ئێمە خزمەتمان کردووە، بە مەرەکەب نەنووسراوە بەڵکو بە ڕۆحی خودای زیندوو، نەک لەسەر تەختە بەرد، بەڵکو لەسەر تەختە دڵی مرۆڤ. |
4 Now, confidence such as this we have, through the Christ, toward God;
| بەهۆی مەسیحەوە متمانەی ئاوامان بە خودا هەیە. |
5 not that we are able, of ourselves, to devise anything, as from ourselves; but our ability is from God,
| ئێمە خۆمان لێهاتوو نین کە بیر لە شتێک بکەینەوە و پێمان وابێت لە خۆمانەوەیە، بەڵکو لێهاتووییمان لە خوداوەیە. |
6 who has made us able ministers of the new covenant, not of letter, but of spirit: for the letter kills, but the spirit makes alive.
| ئەو لێهاتووی کردین تاکو ببینە خزمەتکاری پەیمانی نوێ، پەیمانی ڕۆح نەک پەیمانی نووسراو بە پیت، چونکە ئەو پیتە نووسراوە دەکوژێت، بەڵام ڕۆحەکە ژیان دەدات. |
7 For if the ministering of death, by means of a covenant that was written and engraven in stones, was glorious, so that the sons of Israel could not look steadily at the face of Moses, on account of the glory of his face, which glory was to come to an end:
| ئەگەر بێتو ئەو خزمەتەی کە بووە هۆی مردن و بە پیت لەسەر بەرد هەڵکەنراو بوو بە شکۆوە هاتبێت، تەنانەت نەوەی ئیسرائیل نەیانتوانی تەماشای ڕووی موسا بکەن، لەبەر شکۆی ڕووی کە فەوتاوە، |
8 how shall not the ministering of the spirit be more glorious?
| ئیتر چەند زیاتر خزمەتی ڕۆحی پیرۆز شکۆدارتر دەبێت؟ |
9 For if the ministering of condemnation be glory, much more does the ministering of righteousness surpass in glory.
| چونکە ئەگەر خزمەتی تاوانبارکردن شکۆمەندی بێت، ئاخۆ دەبێ خزمەتی بێتاوانکردن چەند زیاتر لە شکۆمەندیدا بێت؟ |
10 For that which was made glorious had no glory in this respect, because of the glory that surpasses.
| شکۆدارکراویش لە بەراورد بە شکۆی لە ڕادەبەدەر شکۆی نەماوە، |
11 For if that which was to come to an end was glorious, much more that which is to remain is glorious.
| چونکە ئەگەر فەوتاو لە شکۆمەندیدا بێت، ئەی ئەوەی هەمیشەییە چەند زیاتر لە شکۆمەندیدا دەبێت! |
12 Since then we have such hope, we use great plainness of speech,
| لەبەر ئەوەی هیوایەکی ئاوامان هەیە، زۆر ئازایانە دەجوڵێینەوە، |
13 and do not as Moses did, who put a vail over his face, so that the sons of Israel could not steadily look to the end of that which was to come to an end.
| نەک وەکو موسا کە پێچەی لەسەر ڕووی دادەنا تاکو نەوەی ئیسرائیل تەماشای کۆتایی شکۆی فەوتاو نەکەن. |
14 But their minds were blinded: for till this day, in the reading of the old covenant, the same vail remains not taken away, which vail is removed in Christ.
| بەڵکو مێشکیان تاریک بووە، چونکە هەتا ئەمڕۆش، کاتێک پەیمانی کۆن دەخوێنرێتەوە هەمان پێچە ماوە و لانەدراوە، چونکە تەنها بە یەکبوون لەگەڵ مەسیحدا دەتوانرێت لاببردرێت. |
15 But to this day, when Moses is read, the vail is upon their heart:
| تەنانەت هەتا ئەمڕۆ کاتێک تەوراتی موسا دەخوێنرێتەوە پێچە لەسەر دڵیان دانراوە. |
16 but whenever their heart shall turn to the Lord, the vail shall be taken away.
| بەڵام ئەگەر یەکێک بۆ یەزدان گەڕایەوە، ئەوا پێچەکە لادەچێت، |
17 Now the Lord is the Spirit; and where the Spirit of the Lord is, there is liberty.
| چونکە یەزدان ڕۆحەکەیە، هەروەها ڕۆحی یەزدان لەکوێ بێت، ئازادی لەوێیە. |
18 And we all, with unvailed face, reflecting the glory of the Lord, are changed into the same image, from glory to glory, even as by the Lord the Spirit.
| هەموومان بە ڕووێکی ئاشکرا وەک ئاوێنە وێنەی شکۆی خودا دەدەینەوە، لە شکۆیەک بۆ شکۆیەک بۆ هەمان وێنە دەگۆڕدرێین، ئەوەش لە یەزدانەوەیە کە ڕۆحەکەیە. |
