Titus 2

1 But speak thou the things which befit the sound doctrine:

Συ όμως λάλει όσα πρέπουσιν εις την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν.

2 that aged men be temperate, grave, sober-minded, sound in faith, in love, in patience:

Οι γέροντες να ήναι άγρυπνοι, σεμνοί, σώφρονες, υγιαίνοντες εν τη πίστει, τη αγάπη, τη υπομονή.

3 that aged women likewise be reverent in demeanor, not slanderers nor enslaved to much wine, teachers of that which is good;

Αι γραίαι ωσαύτως να έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, μη κατάλαλοι, μη δεδουλωμέναι εις πολλήν οινοποσίαν, να ήναι διδάσκαλοι των καλών,

4 that they may train the young women to love their husbands, to love their children,

διά να νουθετώσι τας νέας να ήναι φίλανδροι, φιλότεκνοι,

5 [to be] sober-minded, chaste, workers at home, kind, being in subjection to their own husbands, that the word of God be not blasphemed:

σώφρονες, καθαραί, οικοφύλακες, αγαθαί, ευπειθείς εις τους ιδίους αυτών άνδρας, διά να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.

6 the younger men likewise exhort to be sober-minded:

Τους νεωτέρους ωσαύτως νουθέτει να σωφρονώσι,

7 in all things showing thyself an ensample of good works; in thy doctrine [showing] uncorruptness, gravity,

δεικνύων κατά πάντα σεαυτόν τύπον των καλών έργων, φυλάττων εν τη διδασκαλία αδιαφθορίαν, σεμνότητα,

8 sound speech, that cannot be condemned; that he that is of the contrary part may be ashamed, having no evil thing to say of us.

λόγον υγιή και ακατάκριτον, διά να εντραπή ο εναντίος, μη έχων να λέγη διά σας μηδέν κακόν.

9 [Exhort] servants to be in subjection to their own masters, [and] to be well-pleasing [to them] in all things; not gainsaying;

Τους δούλους να υποτάσσωνται εις τους εαυτών δεσπότας, να ευαρεστώσιν εις αυτούς κατά πάντα, να μη αντιλέγωσι,

10 not purloining, but showing all good fidelity; that they may adorn the doctrine of God our Saviour in all things.

να μη σφετερίζωνται τα αλλότρια, αλλά να δεικνύωσι πάσαν πίστιν αγαθήν, διά να στολίζωσι κατά πάντα την διδασκαλίαν του σωτήρος ημών Θεού.

11 For the grace of God hath appeared, bringing salvation to all men,

Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους,

12 instructing us, to the intent that, denying ungodliness and worldly lusts, we should live soberly and righteously and godly in this present world; (aiōn g165)

διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, (aiōn g165)

13 looking for the blessed hope and appearing of the glory of the great God and our Saviour Jesus Christ;

προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,

14 who gave himself for us, that he might redeem us from all iniquity, and purify unto himself a people for his own possession, zealous of good works.

όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων.

15 These things speak and exhort and reprove with all authority. Let no man despise thee.

Ταύτα λάλει και πρότρεπε και έλεγχε μετά πάσης εξουσίας· ας μη σε περιφρονή μηδείς.