Romans 7
1 Or are ye ignorant, brethren (for I speak to men who know the law), that the law hath dominion over a man for so long time as he liveth?
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਵਿਦਃ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮੇਦੰ ਨਿਵੇਦਨੰ| ਵਿਧਿਃ ਕੇਵਲੰ ਯਾਵੱਜੀਵੰ ਮਾਨਵੋਪਰ੍ੱਯਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਕਰੋਤੀਤਿ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਨ ਜਾਨੀਥ?
2 For the woman that hath a husband is bound by law to the husband while he liveth; but if the husband die, she is discharged from the law of the husband.
ਯਾਵਤ੍ਕਾਲੰ ਪਤਿ ਰ੍ਜੀਵਤਿ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਊਢਾ ਭਾਰ੍ੱਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਬੱਧਾ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਪਤਿ ਰ੍ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਨਾਰੀ ਪਤ੍ਯੁ ਰ੍ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਤੋ ਮੁਚ੍ਯਤੇ|
3 So then if, while the husband liveth, she be joined to another man, she shall be called an adulteress: but if the husband die, she is free from the law, so that she is no adulteress, though she be joined to another man.
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਤ੍ਯੁਰ੍ਜੀਵਨਕਾਲੇ ਨਾਰੀ ਯਦ੍ਯਨ੍ਯੰ ਪੁਰੁਸ਼਼ੰ ਵਿਵਹਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੀ ਭਵਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦਿ ਸ ਪਤਿ ਰ੍ਮ੍ਰਿਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਸਾ ਤਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਮੁਕ੍ਤਾ ਸਤੀ ਪੁਰੁਸ਼਼ਾਨ੍ਤਰੇਣ ਵ੍ਯੂਢਾਪਿ ਵ੍ਯਭਿਚਾਰਿਣੀ ਨ ਭਵਤਿ|
4 Wherefore, my brethren, ye also were made dead to the law through the body of Christ; that ye should be joined to another, [even] to him who was raised from the dead, that we might bring forth fruit unto God.
ਹੇ ਮਮ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ, ਈਸ਼੍ਵਰਨਿਮਿੱਤੰ ਯਦਸ੍ਮਾਕੰ ਫਲੰ ਜਾਯਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸ਼੍ਮਸ਼ਾਨਾਦ੍ ਉੱਥਾਪਿਤੇਨ ਪੁਰੁਸ਼਼ੇਣ ਸਹ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਵਿਵਾਹੋ ਯਦ੍ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਸ੍ਯ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਯੂਯੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਵਨ੍ਤਃ|
5 For when we were in the flesh, the sinful passions, which were through the law, wrought in our members to bring forth fruit unto death.
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸ਼ਾਰੀਰਿਕਾਚਰਣਸਮਯੇ ਮਰਣਨਿਮਿੱਤੰ ਫਲਮ੍ ਉਤ੍ਪਾਦਯਿਤੁੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਦੂਸ਼਼ਿਤਃ ਪਾਪਾਭਿਲਾਸ਼਼ੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਙ੍ਗੇਸ਼਼ੁ ਜੀਵਨ੍ ਆਸੀਤ੍|
6 But now we have been discharged from the law, having died to that wherein we were held; so that we serve in newness of the spirit, and not in oldness of the letter.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦਾ ਯਸ੍ਯਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਸ਼ੇ ਆਸ੍ਮਹਿ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਤਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮ੍ਰੁʼਤਤ੍ਵਾਦ੍ ਵਯੰ ਤਸ੍ਯਾ ਅਧੀਨਤ੍ਵਾਤ੍ ਮੁਕ੍ਤਾ ਇਤਿ ਹੇਤੋਰੀਸ਼੍ਵਰੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਭਿਃ ਪੁਰਾਤਨਲਿਖਿਤਾਨੁਸਾਰਾਤ੍ ਨ ਸੇਵਿਤਵ੍ਯਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਨਵੀਨਸ੍ਵਭਾਵੇਨੈਵ ਸੇਵਿਤਵ੍ਯਃ
7 What shall we say then? Is the law sin? God forbid. Howbeit, I had not known sin, except through the law: for I had not known coveting, except the law had said, Thou shalt not covet:
ਤਰ੍ਹਿ ਵਯੰ ਕਿੰ ਬ੍ਰੂਮਃ? ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਕਿੰ ਪਾਪਜਨਿਕਾ ਭਵਤਿ? ਨੇੱਥੰ ਭਵਤੁ| ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਪਾਪੰ ਕਿਮ੍ ਇਤ੍ਯਹੰ ਨਾਵੇਦੰ; ਕਿਞ੍ਚ ਲੋਭੰ ਮਾ ਕਾਰ੍ਸ਼਼ੀਰਿਤਿ ਚੇਦ੍ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗ੍ਰਨ੍ਥੇ ਲਿਖਿਤੰ ਨਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਲੋਭਃ ਕਿਮ੍ਭੂਤਸ੍ਤਦਹੰ ਨਾਜ੍ਞਾਸ੍ਯੰ|
8 but sin, finding occasion, wrought in me through the commandment all manner of coveting: for apart from the law sin [is] dead.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਪਾਪੰ ਛਿਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃ ਸਰ੍ੱਵਵਿਧੰ ਕੁਤ੍ਸਿਤਾਭਿਲਾਸ਼਼ਮ੍ ਅਜਨਯਤ੍; ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਪਾਪੰ ਮ੍ਰੁʼਤੰ|
9 And I was alive apart from the law once: but when the commandment came, sin revived, and I died;
ਅਪਰੰ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਮ੍ ਅਹਮ੍ ਅਜੀਵੰ ਤਤਃ ਪਰਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਯਾਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਿਤਾਯਾਮ੍ ਪਾਪਮ੍ ਅਜੀਵਤ੍ ਤਦਾਹਮ੍ ਅਮ੍ਰਿਯੇ|
10 and the commandment, which [was] unto life, this I found [to be] unto death:
ਇੱਥੰ ਸਤਿ ਜੀਵਨਨਿਮਿੱਤਾ ਯਾਜ੍ਞਾ ਸਾ ਮਮ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਜਨਿਕਾਭਵਤ੍|
11 for sin, finding occasion, through the commandment beguiled me, and through it slew me.
ਯਤਃ ਪਾਪੰ ਛਿਦ੍ਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਿਤਾਦੇਸ਼ੇਨ ਮਾਂ ਵਞ੍ਚਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਮਾਮ੍ ਅਹਨ੍|
12 So that the law is holy, and the commandment holy, and righteous, and good.
ਅਤਏਵ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਪਵਿਤ੍ਰਾ, ਆਦੇਸ਼ਸ਼੍ਚ ਪਵਿਤ੍ਰੋ ਨ੍ਯਾੱਯੋ ਹਿਤਕਾਰੀ ਚ ਭਵਤਿ|
13 Did then that which is good become death unto me? God forbid. But sin, that it might be shown to be sin, by working death to me through that which is good; —that through the commandment sin might become exceeding sinful.
ਤਰ੍ਹਿ ਯਤ੍ ਸ੍ਵਯੰ ਹਿਤਕ੍ਰੁʼਤ੍ ਤਤ੍ ਕਿੰ ਮਮ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਜਨਕਮ੍ ਅਭਵਤ੍? ਨੇੱਥੰ ਭਵਤੁ; ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪੰ ਯਤ੍ ਪਾਤਕਮਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਥਾ ਨਿਦੇਸ਼ੇਨ ਪਾਪੰ ਯਦਤੀਵ ਪਾਤਕਮਿਵ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤੇ ਤਦਰ੍ਥੰ ਹਿਤੋਪਾਯੇਨ ਮਮ ਮਰਣਮ੍ ਅਜਨਯਤ੍|
14 For we know that the law is spiritual: but I am carnal, sold under sin.
ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਤ੍ਮਬੋਧਿਕੇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਹੰ ਸ਼ਾਰੀਰਤਾਚਾਰੀ ਪਾਪਸ੍ਯ ਕ੍ਰੀਤਕਿਙ੍ਕਰੋ ਵਿਦ੍ਯੇ|
15 For that which I do I know not: for not what I would, that do I practise; but what I hate, that I do.
ਯਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰੋਮਿ ਤਤ੍ ਮਮ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਮਤੰ ਨਹਿ; ਅਪਰੰ ਯਨ੍ ਮਮ ਮਨੋ(ਅ)ਭਿਮਤੰ ਤੰਨ ਕਰੋਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਦ੍ ਰੁʼਤੀਯੇ ਤਤ੍ ਕਰੋਮਿ|
16 But if what I would not, that I do, I consent unto the law that it is good.
ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਯਨ੍ ਮਮਾਨਭਿਮਤੰ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਸੂੱਤਮੇਤਿ ਸ੍ਵੀਕਰੋਮਿ|
17 So now it is no more I that do it, but sin which dwelleth in me.
ਅਤਏਵ ਸਮ੍ਪ੍ਰਤਿ ਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਯਾ ਕ੍ਰਿਯਤ ਇਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਮ ਸ਼ਰੀਰਸ੍ਥੇਨ ਪਾਪੇਨੈਵ ਕ੍ਰਿਯਤੇ|
18 For I know that in me, that is, in my flesh, dwelleth no good thing: for to will is present with me, but to do that which is good [is] not.
ਯਤੋ ਮਯਿ, ਅਰ੍ਥਤੋ ਮਮ ਸ਼ਰੀਰੇ, ਕਿਮਪ੍ਯੁੱਤਮੰ ਨ ਵਸਤਿ, ਏਤਦ੍ ਅਹੰ ਜਾਨਾਮਿ; ਮਮੇੱਛੁਕਤਾਯਾਂ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤ੍ਯਾਮਪ੍ਯਹਮ੍ ਉੱਤਮਕਰ੍ੰਮਸਾਧਨੇ ਸਮਰ੍ਥੋ ਨ ਭਵਾਮਿ|
19 For the good which I would I do not: but the evil which I would not, that I practise.
ਯਤੋ ਯਾਮੁੱਤਮਾਂ ਕ੍ਰਿਯਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁਮਹੰ ਵਾਞ੍ਛਾਮਿ ਤਾਂ ਨ ਕਰੋਮਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ ਕੁਤ੍ਸਿਤੰ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਅਨਿੱਛੁਕੋ(ਅ)ਸ੍ਮਿ ਤਦੇਵ ਕਰੋਮਿ|
20 But if what I would not, that I do, it is no more I that do it, but sin which dwelleth in me.
ਅਤਏਵ ਯਦ੍ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਮਮੇੱਛਾ ਨ ਭਵਤਿ ਤਦ੍ ਯਦਿ ਕਰੋਮਿ ਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ ਮਯਾ ਨ ਕ੍ਰਿਯਤੇ, ਮਮਾਨ੍ਤਰ੍ਵਰ੍ੱਤਿਨਾ ਪਾਪੇਨੈਵ ਕ੍ਰਿਯਤੇ|
21 I find then the law, that, to me who would do good, evil is present.
ਭਦ੍ਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਇੱਛੁਕੰ ਮਾਂ ਯੋ (ਅ)ਭਦ੍ਰੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਯਤਿ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਸ੍ਵਭਾਵਮੇਕੰ ਮਯਿ ਪਸ਼੍ਯਾਮਿ|
22 For I delight in the law of God after the inward man:
ਅਹਮ੍ ਆਨ੍ਤਰਿਕਪੁਰੁਸ਼਼ੇਣੇਸ਼੍ਵਰਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਸਨ੍ਤੁਸ਼਼੍ਟ ਆਸੇ;
23 but I see a different law in my members, warring against the law of my mind, and bringing me into captivity under the law of sin which is in my members.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਦ੍ਵਿਪਰੀਤੰ ਯੁਧ੍ਯਨ੍ਤੰ ਤਦਨ੍ਯਮੇਕੰ ਸ੍ਵਭਾਵੰ ਮਦੀਯਾਙ੍ਗਸ੍ਥਿਤੰ ਪ੍ਰਪਸ਼੍ਯਾਮਿ, ਸ ਮਦੀਯਾਙ੍ਗਸ੍ਥਿਤਪਾਪਸ੍ਵਭਾਵਸ੍ਯਾਯੱਤੰ ਮਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਤੇ|
24 Wretched man that I am! who shall deliver me out of the body of this death?
ਹਾ ਹਾ ਯੋ(ਅ)ਹੰ ਦੁਰ੍ਭਾਗ੍ਯੋ ਮਨੁਜਸ੍ਤੰ ਮਾਮ੍ ਏਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮ੍ਰੁʼਤਾੱਛਰੀਰਾਤ੍ ਕੋ ਨਿਸ੍ਤਾਰਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ?
25 I thank God through Jesus Christ our Lord. So then I of myself with the mind, indeed, serve the law of God; but with the flesh the law of sin.
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਨਿਸ੍ਤਾਰਯਿਤਾਰਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਵਦਾਮਿ| ਅਤਏਵ ਸ਼ਰੀਰੇਣ ਪਾਪਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਮਨਸਾ ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਃ ਸੇਵਨੰ ਕਰੋਮਿ|
