Psalms 105
1 Oh give thanks unto Jehovah, call upon his name; Make known among the peoples his doings.
Пәрвәрдигарға тәшәккүр ейтиңлар, Униң намини чақирип илтиҗа қилиңлар, Униң қилғанлирини хәлиқләр арисида аян қилиңлар!
2 Sing unto him, sing praises unto him; Talk ye of all his marvellous works.
Униңға нахшилар ейтип, Уни күйләңлар; Униң пүткүл карамәт мөҗизилири үстидә сеғинип ойлиниңлар.
3 Glory ye in his holy name: Let the heart of them rejoice that seek Jehovah.
Муқәддәс намидин пәхирлинип даңлаңлар, Пәрвәрдигарни издигүчиләрниң көңли шатлансун!
4 Seek ye Jehovah and his strength; Seek his face evermore.
Пәрвәрдигарни һәмдә Униң күчини издәңлар, Дидар-һозурини тохтимай издәңлар.
5 Remember his marvellous works that he hath done, His wonders, and the judgments of his mouth,
Униң яратқан мөҗизилирини, Карамәт-аламәтлирини һәм ағзидин чиққан һөкүмлирини әстә тутуңлар,
6 O ye seed of Abraham his servant, Ye children of Jacob, his chosen ones.
И Униң қули Ибраһим нәсли, Өзи таллиғанлири, Яқупниң оғуллири!
7 He is Jehovah our God: His judgments are in all the earth.
У, Пәрвәрдигар — Худайимиз, Униң һөкүмлири пүткүл йәр йүзидидур.
8 He hath remembered his covenant for ever, The word which he commanded to a thousand generations,
Өзи түзгән әһдисини әбәдий ядида тутиду — — Бу Униң миң әвлатқичә вәдишләшкән сөзидур, —
9 [The covenant] which he made with Abraham, And his oath unto Isaac,
Йәни Ибраһим билән түзгән әһдиси, Исһаққа ичкән қәсимидур.
10 And confirmed the same unto Jacob for a statute, To Israel for an everlasting covenant,
У буни Яқупқиму низам дәп җәзмләштүрди, Исраилға әбәдий әһдә қилип берип: —
11 Saying, Unto thee will I give the land of Canaan, The lot of your inheritance;
«Саңа Қанаан зиминини беримән, Уни мирасиң болған несивәң қилимән», — деди,
12 When they were but a few men in number, Yea, very few, and sojourners in it.
— Гәрчә шу чағда уларниң сани аз, Етиварға елинмиған, шу йәрдики мусапирлар болсиму.
13 And they went about from nation to nation, From one kingdom to another people.
Улар у жуттин бу жутқа, Бу әлдин у қәбилигә кезип жүрди;
14 He suffered no man to do them wrong; Yea, he reproved kings for their sakes,
У һеч кимниң уларни езишигә йол қоймиди, Уларни дәп падишаларғиму тәнбиһ берип: —
15 [Saying], Touch not mine anointed ones, And do my prophets no harm.
Мән мәсиһ қилғанлиримға тәгмә, Пәйғәмбәрлиримгә яман иш қилма! — деди.
16 And he called for a famine upon the land; He brake the whole staff of bread.
У әшу жутқа ачарчилиқни буйруди, Тирәк болған аш-нанни қурутувәтти.
17 He sent a man before them; Joseph was sold for a servant:
У улардин бурун бир адәмни әвәткән еди, Йүсүп қул қилип сетилған еди.
18 His feet they hurt with fetters: He was laid in [chains of] iron,
Униң путлири зәнҗирдә ағриди, Униң җени төмүргә кирип қисилди;
19 Until the time that his word came to pass, The word of Jehovah tried him.
Шундақла та өзигә ейтилған вәһий әмәлгә ашурулғичә, Пәрвәрдигарниң сөз-калами уни синап тавлиди;
20 The king sent and loosed him; Even the ruler of peoples, and let him go free.
Пирәвн адәмлирини әвәтип уни бошатқузди, Қовмларниң һөкүмдари уни һөрлүккә чиқарди.
21 He made him lord of his house, And ruler of all his substance;
Уни өз ордисиға ғоҗидар қилип қойди, Пүтүн мал-мүлкигә башлиқ қилип тайинлап,
22 To bind his princes at his pleasure, And teach his elders wisdom.
Өз вәзирлирини униң ихтиярида болуп тәрбийилинишкә, Ақсақаллириға даналиқ үгитишкә тапшурди.
23 Israel also came into Egypt; And Jacob sojourned in the land of Ham.
Шуниң билән Исраил Мисирға кәлди, Яқуплар Һамниң зиминида мусапир болуп яшиди.
24 And he increased his people greatly, And made them stronger than their adversaries.
[Пәрвәрдигар] Өз хәлқини көп нәсиллик қилип, Әзгүчилиридин күчлүк қилди.
25 He turned their heart to hate his people, To deal subtly with his servants.
У [Мисирлиқларниң] қәлбидә Өз хәлқигә нәпрәт һасил қилди, Уларни Өз қуллириға һейлә-микирлик болушқа майил қилди.
26 He sent Moses his servant, [And] Aaron whom he had chosen.
У Өз қули болған Мусани, Өзиниң таллиғини Һарунни йоллиди.
27 They set among them his signs, And wonders in the land of Ham.
Улар [Мисирда] илаһий аламәтләрни аян қилип, Һам зиминида униң мөҗизилирини орнатти.
28 He sent darkness, and made it dark; And they rebelled not against his words.
Пәрвәрдигар қараңғулуқни әвәтип, [Зиминни] зулмәткә қаплитивәтти; [Мисирлиқлар] Униң әмригә қарши турған әмәсму?
29 He turned their waters into blood, And slew their fish.
У уларниң сулирини қанға айландурди, Белиқлирини қурутивәтти.
30 Their land swarmed with frogs In the chambers of their kings.
Уларниң йәрлирини миж-миж пақилар басти, Шаһ-әмирлириниң һуҗрилириғиму улар толуп кәтти.
31 He spake, and there came swarms of flies, And lice in all their borders.
У бир сөз биләнла, ғуж-ғуж чивинлар бесип кәлди; Һәммә булуң-пучқақларда ғиң-ғиң учар чүмүлиләр.
32 He gave them hail for rain, [And] flaming fire in their land.
У ямғурниң орниға мөлдүр яғдуруп, Бу зиминға ялқунлуқ от чүшүрди.
33 He smote their vines also and their fig-trees, And brake the trees of their borders.
У үзүм таллирини, әнҗур дәрәқлирини урди, Зиминдики дәрәқләрни сундурувәтти.
34 He spake, and the locust came, And the grasshopper, and that without number,
У бир сөз қилиши биләнла, чекәткиләр кәлди, Сансиз жутқур һашарәтләр мижилдап,
35 And did eat up every herb in their land, And did eat up the fruit of their ground.
Зиминида бар болған гияларни жутувәтти, Етизларниң барлиқ һосуллирини йәп түгәтти.
36 He smote also all the first-born in their land, The chief of all their strength.
[Ахирда] зиминидики барлиқ тунҗа туғулғанларни, Уларниң ғурури болған биринчи оғул балилирини қиривәтти.
37 And he brought them forth with silver and gold; And there was not one feeble person among his tribes.
Өз хәлқини болса, алтун-күмүчләрни көтәргүзүп чиқарди, Қәбилилиридә бирисиму жиқилип чүшүп қалғини йоқ.
38 Egypt was glad when they departed; For the fear of them had fallen upon them.
Уларниң чиққиниға Мисир хошал болди, Чүнки уларниң вәһимиси [Мисирлиқларға] чүшти.
39 He spread a cloud for a covering, And fire to give light in the night.
У уларға булутни сайивән болушқа, Отни түндә нур болушқа бәрди.
40 They asked, and he brought quails, And satisfied them with the bread of heaven.
Улар сориди, У бөдиниләрни чиқарди, Уларни самавий нан билән қандурди.
41 He opened the rock, and waters gushed out; They ran in the dry places [like] a river.
У ташни ярди, сулар булдуқлап чиқти; Қақаслиқта дәриядәк ақти.
42 For he remembered his holy word, [And] Abraham his servant.
Чүнки У бәргән муқәддәс сөзини, Өз қули Ибраһимни әстә тутти.
43 And he brought forth his people with joy, [And] his chosen with singing.
У хәлқини шат-хурамлиқ билән, Өз таллиғинини шатиянә тәнтәниләр билән [азадлиққа] чиқарди.
44 And he gave them the lands of the nations; And they took the labor of the peoples in possession:
У уларға әлләрниң зиминлирини берип, Уларни хәлиқләрниң әҗир-меһнәтлиригә муйәссәр қилди,
45 That they might keep his statutes, And observe his laws. Praise ye Jehovah.
Бу, уларниң Униң бәлгүлимилирини тутуп, Қанунлириға итаәт қилиши үчүн еди! Һәмдусана!
